دسته: سلامتی

تابه‌حال فکر کرده‌اید که دنیای ما قبل از هیاهوی شبکه‌های اجتماعی چگونه بود؟ در دنیای امروزی، تکنولوژی روزبه‌روز بیشتر پیشرفت می‌کند و این پیشرفت‌ها زندگی ما را بهینه و ساده‌تر کرده‌اند، اما مشکلاتی نیز ایجاد کرده‌اند. شبکه‌های اجتماعی بخش قابل‌توجهی از زندگی ما را به خود اختصاص داده‌اند و فاصله‌گرفتن از آنها دلهره‌آور به نظر می‌رسد، اما این کار نوید دگرگونی اساسی را می‌دهد. با ما در این مقاله همراه باشید تا ببینیم چرا باید از شبکه‌های اجتماعی دور شویم و چطور می‌توانیم این کار را انجام دهیم.

چرا باید از شبکه‌های اجتماعی فاصله بگیریم؟

در عصر رسانه‌های دیجیتال، فاصله‌گرفتن از شبکه‌های اجتماعی اثرات چشمگیری بر سلامت روان ما می‌گذارد. شبکه‌های اجتماعی طوری طراحی شده‌اند که ما را درگیر خود نگه دارند و دائما مغز ما را با اعلان‌های مختلف شلوغ کنند. احساس می‌کنیم با هر بازدید، لایک و کامنت تأیید شده‌ایم و این احساس مثبت هر بار مقدار کمی دوپامین در مغز ما ترشح می‌کند. هورمون دوپامین مسئول انتقال لذت در سیستم عصبی انسان است. این بمباران مداوم با دوپامین مغز ما را شرطی می‌کند و مثل سایر رفتارهای اعتیادآور است.

فاصله‌گرفتن از شبکه‌های اجتماعی فرصتی فراهم می‌کند که از این دور باطل رها شویم و به ذهنمان اجازه می‌دهد دوباره متمرکز شود و شاداب بماند. با دوری از فضای دیجیتال زمانی برای حضور در دنیای واقعی خواهیم داشت. ما وقتی تعاملات اجتماعی واقعی داریم، لذت‌های ساده زندگی را دوباره کشف می‌کنیم و مغزمان از استرس و فشار مقایسه دور می‌شود.

محققان هنوز دقیقا نمی‌دانند که شبکه‌های اجتماعی چقدر بر ما اثر می‌گذارند یا اینکه تأثیرشان بر افراد مختلف چه تفاوت‌هایی دارد، اما کسانی که مدتی از شبکه‌های اجتماعی فاصله گرفته‌اند، می‌گویند در زمان دوری از فضای دیجیتال متمرکزتر و خلاق‌تر بوده‌اند و آرامش بیشتری داشته‌اند.

چه زمانی باید از شبکه‌های اجتماعی فاصله بگیریم؟

محققان می‌گویند وقتی متوجه تغییرات خلقی منفی در خود می‌شوید، زمانش است که از شبکه‌های اجتماعی فاصله بگیرید. آنها نشانه‌های مشخصی را نام می‌برند که به‌کمک آنها می‌توانید میزان درگیری خود با رسانه‌های دیجیتال را بررسی کنید. اگر این علائم را در زندگی روزمره خود می‌بینید، باید بیشتر به سبک زندگی خود توجه کنید. برخی از این نشانه‌ها را در ادامه با هم مرور می‌کنیم.

۱. احساس ناامنی

شبکه‌های اجتماعی اغلب احساس ناامنی و بی‌کفایتی ما را تحریک می‌کنند. ما وضعیت خودمان را با تصویر بی‌نقص زندگی دیگران و دستاوردهایشان مقایسه می‌کنیم و فکر می‌کنیم به‌اندازه آنها موفق، جذاب و ثروتمند نیستیم. این مقایسه خود با دیگران اعتمادبه‌نفس را از بین می‌برد و ما را دچار احساس حسادت می‌کند و از رضایت و شادی ما می‌کاهد.

۲. احساس ناامیدی

ناامیدی یکی از احساسات رایجی است که مردم عصر دیجیتال دچارش می‌شوند. شبکه‌های اجتماعی انتظارات ما از زندگی را بالا می‌برند و ما را مجبور می‌کنند تصویر بی‌نقصی از خود ارائه دهیم. وقتی به میزان دلخواهمان لایک نمی‌شویم یا به عکس‌هایمان توجهی نمی‌شود، احساس ناامیدی و شکست می‌کنیم. ذهن نمی‌تواند احساسات ناشی از فضای دیجیتال و واقعیت را تفکیک کند، بنابراین احساس ناامیدی به زندگی واقعی‌ ما نیز سرایت می‌کند.

۳. احساس خشم

شبکه‌های اجتماعی پر از اخبار بدند. طوفان‌های توییتری، اخبار جنگ، تورم و بسیاری مسائل مشابه احساس عصبانیت و اضطراب اجتماعی ما را افزایش می‌دهند. هجوم گسترده اطلاعاتی که با منفی‌نگری و هیجان همراه است، فشار مضاعفی به ذهن ما وارد می‌کند. همه ما خشم، ترس و نگرانی را در فضای مجازی احساس کرده‌ایم. مواجهه مداوم با اخبار بد ما را در دام چرخه‌ای از پریشانی می‌اندازد که ممکن است تمام ابعاد زندگی ما را تحت‌تأثیر قرار دهد.

۴. بی‌خوابی

شبکه‌های اجتماعی جذاب و اعتیادآورند. این جذابیت، در بسیاری از افراد منجر به بی‌خوابی می‌شود. اگر قبل از خواب سراغ شبکه‌های اجتماعی می‌روید و ساعت‌ها در محتواهای مختلف آنها غرق می‌شوید، باید این نشانه را جدی بگیرید. همه ما مشتاقیم در جریان جدیدترین اتفاقات جهان باشیم و ترس ازدست‌دادن یک محتوای جدید ما را ساعت‌ها مشغول نگه می‌دارد، اما باید بدانیم کمبود خواب مشکلات جدی برای سلامتی ایجاد می‌کند. کم‌خوابی بر سلامت جسمی، روانی و عاطفی ما اثر می‌گذارد. علاوه‌بر این، عملکرد شناختی مغز را نیز مختل می‌کند.

۵. دلخوری اطرافیان

گاهی شبکه‌های اجتماعی رابطه شما با اطرافیانتان را کم‌رنگ می‌کنند. اگر خانواده‌تان بابت زمانی که در شبکه‌های اجتماعی صرف می‌کنید دلخورند یا دوستانتان به شما می‌گویند که به‌قدر کافی به آنها توجه نمی‌کنید، باید این نشانه را جدی بگیرید. انسان نیاز به معاشرت‌های حقیقی دارد؛ به همین دلیل مشاوران پیشنهاد می‌کنند بین دنیای واقعی و فضای دیجیتال تعادل برقرار کنید تا روابطی سالم و مفید داشته باشید.

فواید فاصله‌گرفتن از شبکه‌های اجتماعی

فاصله‌گرفتن از شبکه‌های اجتماعی فواید زیادی برای سلامت جسم و روح ما دارد. وقتی زمان خود را مدیریت می‌کنیم و مدت حضور در شبکه‌های اجتماعی را آگاهانه محدود می‌کنیم، کمتر در معرض محتواهای آسیب‌زا و اضطراب ناشی از مقایسه خود با دیگران خواهیم بود. محققان ۶۸ دانشجو را بررسی کردند و فهمیدند وقتی افراد از شبکه‌های اجتماعی فاصله می‌گیرند، سلامت روانشان بهبود می‌یابد. مهم‌ترین مزایای دوری از فضای دیجیتال را در ادامه مطرح کرده‌ایم.

۱. بهبود خلق‌وخو

تحقیقات محدودی درباره تأثیر شبکه‌های اجتماعی بر افراد انجام شده است، اما بر اساس همین تحقیقات محدود هم دوری از رسانه‌های دیجیتال خلق‌وخوی افراد را بهبود می‌دهد. احساس رضایت و شادی نیز با فاصله‌گرفتن از شبکه‌های اجتماعی رابطه مستقیم دارد. وقتی زندگی خود را با تصاویر غیرواقعی مقایسه نکنیم، اعتمادبه‌نفس و آرامش بیشتری خواهیم داشت.

۲. مهار اضطراب

وقتی محرک‌های منفی را از زندگی خود حذف می‌کنیم، اضطرابمان کمتر و آرامشمان بیشتر می‌شود. محققان کاهش اضطراب پس از فاصله‌گرفتن از شبکه‌های اجتماعی را تأیید کرده‌اند و می‌گویند یکی از راه‌های مهار اضطراب دوری از فضای دیجیتال است. ترس و نگرانی ناشی از خواندن اخبار منفی نیز با دوری از فضای دیجیتال کاهش می‌یابد.

۳. افزایش تمرکز

بیشتر مردم وقتی نمی‌دانند چه کاری باید انجام دهند، سراغ تلفن همراهشان می‌روند و در شبکه‌های اجتماعی می‌چرخند. این کار به‌مرور قدرت تمرکز را کاهش می‌دهد، درنتیجه وقتی کار مهمی دارید دائم حواستان پرت می‌شود. فاصله‌گرفتن از شبکه‌های اجتماعی ذهن به‌هم‌ریخته ما را پاکسازی می‌کند.

۴. افزایش خلاقیت

محققان می‌گویند دوری از شبکه‌های اجتماعی خلاقیت شما را افزایش می‌دهد. ما هر روز ذهن خود را پر از محتواهای کوتاه و بی‌فایده می‌کنیم، درنتیجه عملکرد مغزمان کاهش می‌یابد. زمانی که فرصت داشته باشیم سرگرمی‌های مختلف را امتحان کنیم، ذهنمان بهتر کار می‌کند و خلاق‌تر می‌شویم.

۵. ارتباطات اجتماعی مؤثر

طبق تحقیقات، دوری از شبکه‌های اجتماعی مقدار ارتباطات اجتماعی واقعی را افزایش می‌دهد. تعاملات معنادار و واقعی هم سلامت روان ما را بهبود می‌دهد. وقتی با اطرافیان خود گفت‌وگوی واقعی داریم، پیوندهای عاطفی عمیق‌تری ایجاد می‌شوند. این پیوندهای عاطفی به ما فرصت درک متقابل و همدلی با دوستان و خانواده‌ را می‌دهند.

۶. خواب باکیفیت

فاصله‌گرفتن از شبکه‌های اجتماعی در شب تأثیر چشمگیری بر بهبود کیفیت خواب دارد. وقتی از هیاهوی محتواهای مختلف دور می‌شویم، می‌توانیم محیطی آرام و مساعد برای استراحت ایجاد کنیم. دوری از شبکه‌های اجتماعی در اواخر شب، از تحریک بیش از حد مغز جلوگیری می‌کند و به ذهنمان اجازه می‌دهد آرام بگیرد. طبق تحقیقات، خواب باکیفیت سلامت روان، انرژی و خلق‌وخوی افراد را بهبود می‌دهد.

۷. بهبود سلامت جسمی

تمام زمانی که در شبکه‌های اجتماعی صرف می‌کنیم، چشم‌های ما به صفحه‌نمایش خیره شده‌اند. علاوه‌بر این وقتی تلفن‌ همراه یا تبلت خود را در دست گرفته‌ایم، شانه‌ها، کتف و گردنمان در زاویه بدی قرار می‌گیرند. ما حواسمان نیست و بدنمان ساعت‌ها و فشار زیادی را تحمل می‌کند. محققان می‌گویند دوری از شبکه‌های اجتماعی برای سلامتی مفید است و دردهای مزمن از جمله سردرد را کاهش می‌دهد.

چطور از شبکه‌های اجتماعی فاصله بگیریم؟

روش‌های متنوعی برای فاصله‌گرفتن از شبکه‌های اجتماعی وجود دارد. چه بخواهید زمان خود را مدیریت کنید و چه قصد داشته باشید یک هفته سم‌زدایی از شبکه‌های اجتماعی را امتحان کنید، می‌توانید از این نکات بهره بگیرید. تلاش کنید این روش‌ها را متناسب با شرایط خودتان تنظیم کنید که بهترین نتیجه را بگیرید.

پس از انجام این تمرینات، آماده یک هفته سم‌زدایی خواهید بود. محققان می‌گویند یک هفته برای سم‌زدایی دیجیتال و پاکسازی مغز از فشارهای دنیای مدرن کافی است. می‌توانید یک هفته را بدون هیچ‌کدام از شبکه‌های اجتماعی بگذارنید و ذهنتان را پاکسازی کنید.

۱. سنگ بزرگ برندارید

محققان می‌گویند اگر به‌تدریج از شبکه‌های اجتماعی فاصله بگیرید، احتمال موفقیت‌تان بیشتر است. طبق بررسی‌ها، هرچه ساعات بیشتری از روز را در شبکه‌های اجتماعی بگذرانید، فاصله‌گرفتن از آنها برایتان دشوارتر خواهد بود. سعی کنید با مدیریت زمان به‌تدریج زمان کمتری را صرف فضای دیجیتال کنید.

۲. اعلان‌های خود را خاموش کنید

این کار اولین قدم برای دوری از شبکه‌های اجتماعی است. اعلان‌ها به‌راحتی حواس شما را پرت می‌کنند و مجبور می‌شوید تلفن همراه خود را نگاه کنید. ورود به هر شبکه اجتماعی هم شما را مدتی درگیر می‌کند و زمانتان را هدر می‌دهد.

۳. در یک شبکه اجتماعی بمانید

یک شبکه اجتماعی را برای خود انتخاب کنید و سایر برنامه‌ها را پاک کنید. چرخیدن بین پلتفرم‌های مختلف ترشح دوپامین را افزایش می‌دهد و اعتیادآور است. در این مرحله فقط یک شبکه اجتماعی را در نظر بگیرید و در سایر شبکه‌های اجتماعی فعالیت نکنید.

۴. برنامه‌ریزی کنید

برای خود زمان مشخص تعیین کنید؛ مثلا دو بار در روز ساعت مشخصی را در نظر بگیرید و تنها در همان زمان تلفن همراه خود را نگاه کنید؛ یعنی به‌خاطر خستگی و بی‌حوصلگی سراغ شبکه‌های اجتماعی نروید و تنها در زمان مشخص‌شده محتواهای موردعلاقه‌تان را ببینید.

۵. آگاه باشید

خودآگاهی اساس هر تغییری است. شما با برنامه‌ریزی هدفمند می‌توانید روز خود را مدیریت کنید و زمان بیشتری دور از فضای دیجیتال باشید، پس آگاهانه عمل کنید. در پایان هر روز زمانی را به بررسی رفتارهای خود اختصاص دهید. فکر کنید به اینکه چه زمانی بیشتر مشتاق گردش در شبکه‌های اجتماعی هستید و چه زمانی به کل تلفن همراه خود را فراموش می‌کنید.

بازگشت به شبکه‌های اجتماعی

برای بازگشت به شبکه‌های اجتماعی هم آگاهانه عمل کنید و این کار را مطابق شرایط خودتان انجام دهید. قبل از اینکه دوباره درگیر این رسانه‌ها شوید، کمی به تجربه خود فکر کنید. در چه بخش‌هایی از زندگی‌تان بدون شبکه‌های اجتماعی احساس بهتری داشتید؟ کدام شبکه اجتماعی احساس خشم و اضطراب بیشتری به شما می‌دهد؟ شاید در این مرحله تصمیم بگیرید بعضی از همکاران و آشنایان خود را دیگر در شبکه‌های اجتماعی دنبال نکنید یا برای همیشه یکی از صفحات اجتماعی خود را ببندید. تجربه شما ارزشمندترین دارایی است و بر اساس آن می‌توانید بهترین برنامه را برای خودتان در نظر بگیرید.

محققان پیشنهاد می‌دهند پس از دوره سم‌زدایی، زمان‌های خاصی از روز را به شبکه‌های اجتماعی اختصاص دهید و تنها در همان بازه زمانی کوتاه وقت صرفشان کنید؛ مثلا تنها در زمان قهوه صبحگاهی یا استراحت ناهار در فضای مجازی بچرخید. به این ترتیب در سایر ساعات روز تمرکز بیشتری خواهید داشت و عملکرد ذهنتان نیز متعادل خواهد شد.

سخن آخر

فاصله‌گرفتن از شبکه‌های اجتماعی روشی برای استراحت‌دادن به ذهن در دنیای شلوغ و مدرن ماست. هیچ جدول زمانی مشخصی برای این کار وجود ندارد. شما می‌توانید متناسب با شرایط خود، یک روز، یک هفته یا یک ماه از شبکه‌های مجازی دور شوید. فاصله‌گرفتن از شبکه‌های اجتماعی سبب کاهش اضطراب، ناامیدی و خشم می‌شود. علاوه‌بر این، کیفیت خواب و سلامتی جسمی و خلاقیت شما را بهبود می‌دهد.

اگر این مقاله برایتان مفید بود، آن را با دوستان خود به اشتراک بگذارید و نظرتان را برایمان بنویسید.

دلیل بسیاری از خیانت‌های زناشویی یا طلاق‌ها این است که نمی‌دانیم با شریک زندگی یا همسر خود چگونه ارتباط برقرار کنیم.



این مجموعه صوتی را گوش دهید و تأثیرش بر زندگی مشترکتان را حس کنید.

انسان ذاتا موجودی اجتماعی و خواهان برقراری ارتباط با دیگران است. اهمیت‌دادن به افکار دیگران نیز بخشی از تمایل ذاتی ما به ایجاد و حفظ ارتباط صمیمانه است. البته اهمیت‌دادن بیش از حد به افکار دیگران به قیمت سلامت روانمان تمام می‌شود، پس باید بدانیم چطور جلوی آن را بگیریم تا در باتلاق «جلب رضایت همه آدم‌ها به هر قیمتی» فرو نرویم. همراه ما باشید تا چند راهکار عالی برای اهمیت‌ندادن به فکر دیگران را با هم مرور کنیم.

چرا به فکر دیگران اهمیت می‌دهیم؟

هزاران سال پیش، نیاکان ما زندگی گروهی و اجتماعی داشتند. شکارکردنشان، کارکردنشان و مراقبت‌کردنشان در کنار هم بود و طردشدن از گروه مرگ آنان را در پی داشت. امروزه اگرچه تعداد لایک‌های آخرین پستمان ربطی به مرگ و زندگی ما ندارد، عجیب باعث نگرانی ما می‌شود که از همین «نیازِ پذیرفته‌شدن» گذشتگانمان نشئت می‌گیرد.

در دورانی که ما زندگی می‌کنیم، شبکه‌های اجتماعی تأثیر زیادی بر ما دارند و تعداد لایک‌ها و دنبال‌کننده‌ها مستقیما بر احساس ارزشمندی افراد اثر می‌گذارند. تلاش بیش از حد برای جلب رضایت دیگران و اهمیت‌دادن به افکار آنها شاید ناشی از آسیب‌های دوران کودکی، اضطراب اجتماعی زیاد یا اعتماد‌به‌نفس کم افراد باشد.

این اهمیت‌دادن مفید است یا مضر؟

صرف زمان و انرژی بیش از حد برای افکار دیگران به سلامت روان آسیب می‌زند و ما را وارد دور باطلی از ناامنی و آسیب‌پذیری می‌کند. از‌ طرفی نمی‌توانیم و نباید نقش بسزای این مسئله در ایجاد روابط سالم و پرمعنا را انکار کنیم. اگر با کلام یا رفتار خود به کسی آسیب می‌زنیم، باید ناراحتی او برایمان مهم باشد تا درصدد جبران و رفع دلخوری بر‌آییم. در غیر این صورت قطعا نمی‌توانیم روابط عمیق و عاطفی با دیگران برقرار کنیم. اما این اهمیت به افکار آدم‌ها نباید همیشگی باشد!

فایده‌های اهمیت‌ندادن به فکر دیگران

اولین تأثیر اهمیت‌ندادن به فکر دیگران آسایش خیال و آزادی فکر است. دیگر فایده‌های آن عبارت‌اند از:

• ترس از قضاوت همیشه مانعی بزرگ برای انجام‌دادن کارهای ریزودرشت است. حتی نمی‌توانیم خود واقعی‌مان باشیم. لباسی که می‌پوشیم، کلامی که به زبان می‌آوریم و هر کاری که انجام می‌دهیم ممکن است برای جلب رضایت دیگران باشد. با پاره‌کردن این طناب اسارت، راحت‌تر می‌توانیم خود واقعی‌مان را پیدا کنیم.
• آرام‌‌آرام مقابله با اصرار هم‌سالان برای انجام کارهای خطرناک و غیراخلاقی راحت‌تر می‌شود.
• راحت‌تر می‌توانیم به افراد نیازمند کمک کنیم و دایره مهربانی را گسترش دهیم.
• با ایجاد روابط مثبت و حمایت‌گرانه بیشتر احساس امنیت می‌کنیم و عزت‌نفس خود را افزایش می‌دهیم.

نشانه‌های اینکه بیش از حد به فکر دیگران اهمیت می‌دهیم!

فراموش نکنید که تمام نگرانی‌ها و دغدغه‌های اطرافیان ما ارزش شنیدن و اهمیت‌دادن ندارند. اگر این چند نشانه را در خود می‌بینید، به نظرات دیگران بیشتر از سلامت روان خود اهمیت می‌دهید:

• پاسخ شما به انتقاد همیشه «تغییر» است فارغ از اینکه انتقاد چیست و از سوی چه‌ کسی است.
• به دیگران اجازه می‌دهید برای شما تصمیم بگیرند.
• مرزهای شخصی ندارید.
• کمال‌گرا هستید.
• اگر با نظر دیگران مخالف باشید، سکوت می‌کنید.
• آرامش شما وابسته به تأیید دیگران است.
• مدام عذرخواهی می‌کنید، حتی زمانی که کار اشتباهی انجام نداده‌اید.
• به‌ندرت نه می‌گویید.

چطور به فکر دیگران اهمیت ندهیم؟

تک‌تک لحظاتی که برای جلب نظر مثبت آدم‌ها تلاش می‌کنیم، از خود واقعی‌مان دور و دورتر می‌شویم. اگر با چنین مشکلی دست‌و‌پنجه نرم می‌کنید‌، به‌کمک نکات و تمرینات این بخش می‌توانید اهمیت افکار دیگران را در ذهن خود به حداقل برسانید.

۱. بدانید چقدر ارزشمندید!

ارزش‌هایی که داریم، دلایل قرص‌و‌محکم اعمال ما هستند. اگر به‌خاطر حفظ سلامتی خود غذاهای سالم و مقوی می‌خورید، به‌خاطر علاقه‌ای که به دوستان خود دارید با آنها وقت می‌گذرانید یا به‌خاطر ارزشی که برای صداقت قائلید حاضر به دروغ‌گویی نمی‌شوید، نباید به نظرات و افکار دیگران درباره ارزش‌های خود اهمیت بدهید. در واقع با تعهد به ارزش‌های خود اعتماد‌به‌نفس کسب می‌کنید تا ذره‌ای به افکار دیگران اهمیت ندهید.

۲. اهداف مهم خود را دنبال کنید

هدفمند که باشید، دیگر اصلا برای شما مهم نخواهد بود که دیگران درباره انتخاب‌ها، اولویت‌ها و سبک زندگی‌تان چطور فکر می‌کنند. هدف هرچه باشد (تشکیل خانواده، کارکردن و پول‌درآوردن یا موفقیت در حوزه‌ای خاص) مادامی که با ارزش‌هایتان همسو باشد، نظرات دیگران را کم‌رنگ و بی‌اهمیت می‌کند.

۳. بین اطرافیانتان چند آدم مهم انتخاب کنید

در محیط کار، مدرسه، خانواده و شبکه‌های اجتماعی روزانه با صدها و هزاران نفر در ارتباطیم که نظرات همه آنها نباید به یک اندازه برای ما مهم باشد. برای حفظ تعادل دور خود را با افرادی احاطه کنید که پذیرای خود واقعی‌تان هستند و کوچک‌ترین نشانه‌ای از قضاوت در رفتار آنها نمی‌بینید. برای رشد فردی و اجتماعی می‌توانید تا حد مشخصی به افکار و نظرات این افراد اهمیت دهید.

۴. از افراد قضاوتگر فاصله بگیرید

اگر از ارتباط با شخصی نه‌تنها انرژی مثبت دریافت نمی‌کنید، بلکه انگشت قضاوتش هم مدام به‌سمت‌تان دراز است، هیچ اشکالی ندارد که به این رابطه خاتمه دهید! مسئولیت تصمیماتی که می‌گیرید تمام‌و‌کمال بر عهده شماست و جدا از چارچوب انتقاد سازنده، کسی اجازه قضاوت‌کردن ندارد. برای آنکه افراد سمی را از زندگی شخصی خود دور نگه دارید، حتما بین خود و این افراد یک مرز محکم بکشید!

۵. قضاوتگر نباشید

قضاوت نکنید تا قضاوت نشوید. دفعه بعدی که فکرتان به‌سمت قضاوت دیگران رفت، کمی مکث کنید و این انتقاد را با فکری خنثی یا مثبت جایگزین کنید. مثلا اگر می‌بینید همکارتان لباس نامناسبی پوشیده است که با سلیقه شما جور نیست، به‌جای آنکه به تناسب لباس با اندام او فکر کنید، به خود بگویید: «چقدر خوب که اعتمادبه‌نفس کافی برای پوشیدن چنین لباسی را دارد.»

۶. پذیرش انتقاد سازنده را بیاموزید

برخورد درست با انتقاد سازنده را بشناسید و از آن برای پیشرفت خود استفاده کنید. در درجه اول اشتباهات خود را بدون حالت تدافعی بپذیرید و از فرد منتقد بخواهید برای بهبود وضعیت پیشنهادی بدهد یا راهنمایی‌تان کند. اگر حرف‌هایش مبهم است، توضیح بخواهید و راحت درباره آن حرف بزنید.

۷. بدانید آدم‌ها آن‌قدر که فکر می‌کنید در فکر شما نیستند!

ما نمی‌توانیم جلوی فکرکردن آدم‌ها را بگیریم. هرطوری قدم برداریم، کسی هست که درباره‌مان فکر کند و نظر بدهد، اما نه به آن شدتی که تصور می‌کنیم! «آدم‌ها به سردرد ساده خود بیشتر از دیگران اهمیت می‌دهند.»

۸. چند روزی از شبکه‌های اجتماعی دور شوید

موقتا از شبکه‌های اجتماعی فاصله بگیرید. هرچقدر بیشتر از احوال زندگی مردم باخبر باشید، بیشتر ذهنتان درگیر این است که آنها درباره زندگی شما چه فکری می‌کنند. نه عکسی ببینید، نه عکسی بگذارید، نه خبری بشنوید، نه خبری منتشر کنید. چند روز بی‌خبری مطلق بهترین راه برای شروع عادت دل‌چسب کم‌محلی به افکار دیگران است.

۹. هیچ‌وقت فکر کسی را نخوانید

یادتان باشد که سخت‌گیرترین منتقد ما احتمالا خودمان هستیم، اما قرار نیست هر تصوری را که درباره خود داریم بپذیریم! بلکه باید این افکار منفی را تا حد امکان به چالش بکشیم. این درست‌ترین مسیر رسیدن به خودآگاهی است. اگر فکر می‌کنید اطرافیان از شما مطمئن‌تر و توانمندترند، به خود یادآوری کنید که نه دلیل محکمی مبنی بر درست‌بودن این اندیشه دارید، نه قادرید درون سر آدم‌ها را ببینید و واقعا بفهمید درموردتان چطور فکر می‌کنند!‌ بنابراین بهترین کار ممکن اجتناب از این افکار مزاحم است.

۱۰. به خودتان یادآوری کنید که قرار نیست همه را خوشحال نگه دارید!

آدم‌ها همیشه موضوعی برای غرزدن و اعتراض پیدا می‌کنند! حتی اگر تمام تلاشتان را به کار ببندید، نمی‌توانید در آن واحد همه را راضی نگه دارید. پس چرا اجازه دهید بر احساسات‌تان اثر بگذارند؟ چرا افکار و نظرات آنها خوب بودن یا نبودن شما را تعریف کند؟ می‌دانیم که گفتن راحت‌تر از عمل‌کردن است. با‌این‌حال باید با تمرین به خود بیاموزید که نمی‌توانید دائما برای خوشحال نگه‌داشتن آدم‌ها انرژی صرف کنید.

۱۱. مقایسه و ناامیدی را کنار بگذارید

مقایسه‌ همیشگی خود با دیگران مسیر لغزنده‌ای است که قدم‌گذاشتن در آن باعث می‌شود حتی از دستاوردهای خود احساس شرمندگی کنید. شاید تصور کنید «از دیگران عقب مانده‌اید» یا دست‌کم آنها درباره شما این‌طور فکر می‌کنند! این نکته را به خود یادآوری کنید که شما تنها کسی هستید که در مسیر زندگی‌تان حرکت کرده است و این مسیر با زندگی هیچ‌کس قابل‌مقایسه نیست.

۱۲. پذیرش خود را تمرین کنید

فارغ از افکار و نظرات دیگران، از خود بپرسید «می‌خواهم چه‌کسی باشم؟»

از وضعیت فعلی تا نقطه ایدئال ذهنی خود یک چشم‌انداز درازمدت بسازید و به خاطر بسپارید که هر شخصیتی در هر برهه‌ای از زمان دارید، ارزشمند و ستودنی است. درنتیجه اگر کسی در تصورتان از آینده دخالت می‌کند، فقط و فقط باید با هدف حمایت از شما و رسیدن به آن نقطه ایدئال باشد و لاغیر!

۱۳. خود را بابت اشتباهات ببخشید

حتی اگر تصمیم بد و اشتباهی بگیرید، ذره‌ای از ارزشتان کم نمی‌شود. همه اشتباه می‌کنند. به‌جای آنکه تمام فکروذکرتان را معطوف اشتباهات خود و تصور دیگران درباره آن اشتباهات کنید، خود را ببخشید و از کنار آنها ساده عبور کنید. عبارات تأکیدی مثل «من لایق و ارزشمند هستم» برای ازبین‌بردن نگرانی‌ها و انجام‌دادن کارهای بزرگ‌ بسیار مفیدند.

۱۴. از مشاور کمک بگیرید

آخرین راهکار صحبت با مشاور و درمانگر است. این افراد به شما کمک می‌کنند مهارت‌های مواجهه با انتقاد و افزایش اعتمادبه‌نفس را یاد بگیرید و به‌کمک این مهارت‌ها، کمتر به افکار دیگران اهمیت بدهید. رفتار درمانی شناختی (CBT) شیوه درست فکرکردن را به ما می‌آموزد و با تمرینات آن یاد می‌گیرید با بازخوردهای ناسالم و استرس‌های غیرضروری چطور مواجه شوید تا کمترین آسیب را ببینید.

در آخر

ما همه دوست داریم موردپسند و موردتأیید آدم‌های اطرافمان باشیم. این پذیرش و تأیید گیرنده‌های اکسی‌توسین را در مغز فعال و احساس امنیت را تقویت می‌کند. اما اگر از حد بگذرد، نه‌تنها اثر مثبتی ندارد، بلکه ریشه‌های اضطراب و ضعف‌های شخصیتی ریزودرشت را آبیاری می‌کند. بنابراین لازم است همه ما با روش‌های اهمیت‌ندادن به افکار دیگران آشنا باشیم و با مرزگذاری صحیح، سلامت روان خود را قربانی جلب رضایت غریبه و آشنا نکنیم.

شما چقدر به نظرات و افکار دیگران اهمیت می‌دهید؟ در بخش نظرات از تجربه‌های خود برای ما بگویید.

منگنز ماده معدنی بسیار مهمی است که بدن به مقدار بسیار کمی از آن نیاز دارد. منگنز به شما انرژی می‌دهد، از سلول‌های شما در برابر آسیب محافظت و استحکام استخوان‌ها را حفظ می‌کند. اگر این ماده معدنی به‌اندازه کافی به شما نرسد، دچار کمبود منگنز می‌شوید. هرچند کمبود منگنز نادر است، بهتر است علائم کمبود منگنز در بدن را بدانید. پیشنهاد می‌کنیم تا انتهای این مقاله با ما همراه باشید.

آیا کمبود منگنز مشکلی جدی است؟

بیشتر افراد منگنز لازم را از غذای روزانه به دست می‌آورند. هرچند کمبود منگنز در بدن نادر است، در صورت بروز مشکل‌ساز خواهد بود. کمبود منگنز در بدن رشد طبیعی را مختل می‌کند، موجب کاهش میزان باروری می‌شود، بر مقدار انسولین اثر می‌گذارد و سبب مشکلات سوخت‌وساز می‌شود.

فواید منگنز برای بدن

۱. تقویت رشد استخوان و غضروف

منگنز در ترکیب با کلسیم، روی و مس سبب حفظ تراکم استخوان و کاهش ازدست‌رفتن بافت استخوانی می‌شود.

۲. خاصیت آنتی‌اکسیدانی و کاهش ابتلا به بیماری

منگنز بخشی از آنزیم آنتی‌اکسیدانی سوپراکسید دسموتاز (SOD) است که مهم‌ترین آنتی‌اکسیدان بدن محسوب می‌شود. آنتی‌اکسیدان‌ها با رادیکال‌های آزاد مبارزه و سلامت سلولی را حفظ می‌کنند. کمبود آنزیم سوپراکسید دسموتاز و آنتی‌اکسیدان‌ها بیشتر از کلسترول و تری‌گلیسرید در ابتلا به بیماری قلبی نقش دارد. به‌ همین‌ دلیل دریافت مقدار کافی مواد مغذی مثل منگنز تا حدی از ابتلا به این بیماری‌ها جلوگیری می‌کند.

۳. کمک به کاهش التهاب

منگنز به‌علت حضور در آنتی‌اکسیدان سوپراکسید دسموتاز در کاهش التهاب نقش دارد. این آنزیم عاملی درمانی برای بیماری‌های التهابی است. همچنین ترکیب منگنز با گلوکزامین و کندرویتین سبب کاهش درد استئوآرتریت می‌شود. استئوآرتریت نوعی بیماری مربوط به ساییدگی و پارگی است که موجب ازدست‌رفتن غضروف و درد استخوانی می‌شود. در پژوهشی، ۵۲درصد از ۹۳ فرد مبتلا به استئوآرتریت خفیف بعد از مصرف مکمل منگنز، گلوکزامین و کندرویتین بهبود یافتند.

۴. تولید انسولین و تنظیم قند خون

منگنز در تنظیم قند خون نقش مهمی دارد. کمبود منگنز در بعضی گونه‌ها، موجب عدم تحمل گلوکز شبیه بیماری دیابت می‌شود. همچنین میزان منگنز خون در افراد مبتلا به دیابت کم است. البته تحقیقات انجام‌شده در این زمینه کافی نیستند و هنوز مشخص نیست که آیا کاهش میزان منگنز موجب پیشرفت دیابت می‌شود یا دیابت در کاهش منگنز نقش دارد. از طرفی منگنز در پانکراس دخیره می‌شود که محل تولید انسولین و تنظیم قند خون است. بنابراین منگنز بر ترشح مناسب پانکراس و ثبات قند خون تأثیر دارد. از طرف دیگر افراد مبتلا به دیابت میزان کمتری از آنزیم اکسیدانی منگنز سوپراکسید دسموتاز را دارند که ممکن است با مشکلات قند خون در ارتباط باشد.

۵. کاهش بروز صرع

سکته مغزی عامل اصلی صرع در بزرگ‌سالان بالای ۳۵ سال است که با کاهش جریان خون به مغز اتفاق می‌افتد. منگنز نوعی وازودیلاتور محسوب می‌شود، یعنی که با کمک به بزرگ‌شدن سیاهرگ‌ها اجازه می‌دهد خون کافی به بافت مغز برسد. میزان مناسب منگنز در بدن به افزایش جریان خون و کاهش احتمال بیماری‌هایی مثل سکته مغزی می‌انجامد.

بخشی از منگنز بدن در مغز است. بر اساس تحقیقات، میزان منگنز در افراد مبتلا به صرع کمتر است. بااین‌حال هنوز مشخص نیست که آیا صرع میزان منگنز را کاهش می‌دهد یا کمبود منگنز موجب ابتلا به صرع می‌شود.

۶. کمک به سوخت‌وساز بدن

منگنز بسیاری از آنزیم‌های مربوط به سوخت‌وساز را فعال می‌کند و نقش مهمی در انواع فعالیت‌های شیمیایی بدن دارد. منگنز به هضم و استفاده از پروتئین و آمینواسید و سوخت‌وساز کلسترول و کربوهیدرات کمک می‌کند. همچنین منگنز به بدن کمک می‌کند از ویتامین‌هایی مثل کولین، ویتامین سی (C) و ویتامین ای (E) استفاده کند و عملکرد مناسب کبد را تضمین می‌کند. همچنین منگنز به‌عنوان کوفاکتور یا همکار در رشد، تولیدمثل، تولید انرژی، پاسخ ایمنی و تنظیم فعالیت مغزی نقش دارد.

۷. کاهش علائم پیش‌قاعدگی در ترکیب با کلسیم

بسیاری از زنان در چرخه قاعدگی خود دچار علائم مختلفی می‌شوند مانند اضطراب، گرفتگی، درد، تغییر خلقی و حتی افسردگی. طبق تحقیقات جدید، مصرف ترکیب منگنز و کلسیم علائم پیش‌قاعدگی را تا حدی مهار می‌کند. در تحقیقی کوچک مشخص شد افرادی که منگنز خونشان کم است، فارغ از اینکه میزان کلسیم خونشان چقدر است، درد و علائم پیش‌قاعدگی آنها بیشتر است.

۸. محافظت از مغز در برابر رادیکال‌های آزاد و بهبود عملکرد مغز

منگنز برای عملکرد مغز ضروری است و معمولا برای کمک به درمان اختلالات مغزی خاص استفاده می‌شود، زیرا منگنز در آنتی‌اکسیدان قوی سوپراکسید دسموتاز شرکت دارد و با رادیکال‌های آزاد که می‌توانند به سلول‌های مغزی آسیب بزنند مبارزه می‌کند. از طرف دیگر، منگنز با اتصال به انتقال‌دهنده‌های عصبی سرعت انتقال پیام را بیشتر می‌کند. در نتیجه عملکرد مغز بهبود می‌یابد.

۹. حفظ سلامت تیروئید

منگنز کوفاکتوری ضروری برای کمک به عملکرد مناسب آنزیم‌هاست. همچنین در تولید تیروکسین نقش دارد. تیروکسین هورمونی حیاتی و مهم برای عملکرد طبیعی غده تیروئید است که برای تنظیم اشتها، سوخت‌وساز، تنظیم وزن و عملکرد اندام‌ها لازم است. بنابراین کمبود منگنز می‌تواند در کاهش هورمون تیروئید نقش داشته باشد و موجب افزایش وزن و برهم‌خوردن تعادل هورمونی شود.

۱۰. تولید کلاژن و بهبود زخم

مواد معدنی مثل منگنز در فرایند بهبود زخم نقش دارند. از طرفی بهبود زخم به افزایش تولید کلاژن نیاز دارد. منگنز برای تولید آمینواسید پرولین لازم است. این آمینواسید برای تشکیل کلاژن در سلول‌های پوستی انسان و بهبود زخم ضروری است. طبق تحقیقات جدید، ۱۲ هفته استفاده از پماد منگنز، کلسیم و روی در محل زخم مزمن می‌تواند به بهبود آن کمک کند. البته اول باید با پزشک مشورت کنید.

علائم کمبود منگنز در بدن

تشخیص کمبود منگنز ساده نیست. از آنجایی‌ که این مشکل نادر است، علائم کمبود منگنز در بدن به خوبی مشخص نیستند. البته بر اساس تحقیقات محدود انجام‌شده، ممکن است کمبود منگنز با علائمی همراه باشد مانند:

• جوش پوستی؛
• کاهش رنگ مو به‌خصوص در مردان؛
• تغییر سریع خلق‌و‌خو و شدیدترشدن درد پیش‌قاعدگی در زنان.

عوارض کمبود بلندمدت منگنز قابل‌توجه است، از جمله:

• مشکل تشکیل استخوان و ناهنجاری اسکلتی؛
• اختلال رشد؛
• کاهش باروری و ناتوانی ذهنی.

وجود منگنز برای رشد و عملکرد مغز و اعصاب اهمیت زیادی دارد.

درمان کمبود منگنز

خوشبختانه بیشتر غذاهای مصرفی ما حاوی منگنزند و کمبود منگنز بسیار نادر است تا جایی که احتمال مسمومیت با منگنز بیشتر از کمبود منگنز است! به همین دلیل این ماده معدنی نباید زیاد مصرف شود.

بهتر است ویتامین‌ها و مواد معدنی به‌جای مکمل‌ها، از منابع غذایی تأمین شوند. البته در موارد نادر و ضروری که میزان ماده‌ای در بدن شما کم است، می‌توانید از مکمل استفاده کنید.

مقدار مصرف منگنز

نیاز روزانه فردی بزرگ‌سال به منگنز ۱٫۸ تا ۲٫۶ میلی‌گرم است. حداکثر مقدار منگنز برای فرد بزرگ‌سال ۱۱ میلی‌گرم در روز است. میزان منگنز لازم برای کودکان با توجه به سنشان متفاوت است، اما مقدار ایمن آن برای نوجوانان زیر ۱۹ سال ۹ میلی‌گرم در روز و حتی کمتر است.

منگنز با هدف درمان برای جبران کمبود منزیم یا ایجاد تعادل با روی و مس تجویز می‌شود و ممکن است خوراکی یا تزریقی باشد.

بهتر است قبل از مصرف مکمل منگنز با پزشک مشورت کنید، زیرا میزان بیش از حد منگنز در بدن ضرر جدی برای بدن دارد. همچنین افراد مبتلا به بیماری کبد یا کلیه باید در خصوص مصرف منگنز محتاط باشند.

بهترین منابع منگنز

غذاهای غنی از منگنز زیادی وجود دارند که می‌توانید آنها را به رژیم غذایی‌تان اضافه کنید، از جمله:

• غلات: برنج قهوه‌ای (۱ فنجان ۲٫۲ میلی‌گرم منگنز)، جوی دوسر و نان سبوس‌دار (۰٫۷ میلی‌گرم)؛
• غذاهای دریایی: ماهی و صدف (۱ میلی‌گرم منگنز در هر واحد)؛
• مغزها: فندق و گردو (۱٫۱ میلی‌گرم منگنز در هر واحد)؛
• حبوبات: سویا و عدس؛
• میوه‌ها: آناناس و تمشک؛
• سبزیجات: کلم و اسفناج (نصف فنجان معادل ۰٫۸ میلی‌گرم منگنز)؛
• ادویه: فلفل؛
• چای سیاه (۰٫۵ میلی‌گرم منگنز)؛
• سیب‌زمینی متوسط با پوست (۰٫۳ میلی‌گرم منگنز).

کمبود منگنز بسیار نادر است و علائم دقیقی ندارد. بنابراین در صورت نیاز باید درباره مکمل مناسب با پزشک مشورت کنید.

دستورهای غذایی حاوی منگنز

برای تقویت منگنز فقط کافی است مواد حاوی منگنز را به ترکیب غذاهای روزانه خودتان اضافه کنید.

• اسموتی کاهو، آناناس و موز. می‌توانید روزتان را با این اسموتی سبز بدون نیاز به جویدن شروع کنید.
• سالاد برنج قهوه‌ای مدیترانه‌ای.
• نخود برشته (نصف فنجان معادل ۰٫۸ میلی‌گرم منگنز) با کمی روغن زیتون. برای برشته‌کردن نخود می‌توانید ۱۰ تا ۱۵ دقیقه آن را داخل فر قرار دهید. فقط مراقب باشید که نخود نسوزد.

سوءمصرف منگنز

حدود ۲۰ میلی‌گرم از منگنز در اندام‌هایی مثل کبد، کلیه، پانکراس و بافت استخوانی ذخیره می‌شود. خیلی بعید است که میزان منگنز شما بیشتر از حد طبیعی باشد، مگر اینکه مواد خاصی وارد بدن شما شده باشد، از جمله:

• حضور در مناطق آلوده و تنفس منگنز از طریق هوا؛
• نوشیدن آب آلوده به منگنز؛
• ابتلا به کم‌خونی کمبود آهن؛
• ابتلا به بیماری مزمن کبدی؛
• مصرف مواد مخدر.

مقدار زیاد منگنز در بدن در درازمدت روی سیستم عصبی مرکزی اثر می‌گذارد و سبب علائم متفاوتی می‌شود، از جمله:

شما بگویید

شما چقدر با علائم کمبود منگنز در بدن آشنایی دارید؟ در صورت تمایل، می‌توانید تجربه و نظرتان را در قسمت ارسال دیدگاه برایمان بنویسید و این مطلب را از طریق شبکه‌های اجتماعی با دوستانتان به اشتراک بگذارید.

گامی برای تسلط شما بر مهارت‌های برقراری ارتباط

هشدار! این مطلب صرفا جنبه آموزشی دارد و برای استفاده از آن لازم است با پزشک یا متخصص مربوطه مشورت کنید. اطلاعات بیشتر

نظریه‌های فروید پایه و اساس بخش مهمی از دانش روان‌شناسی امروزی‌اند. یکی از مهم‌ترین نظریه‌های فروید این است که شخصیت ما را به ۳ بخش نهاد (Id)، خود (Ego) و فراخود (Super Ego) تقسیم می‌کند. این ۳ بخش در دوره‌های مختلف زندگی شکل می‌گیرند و روی عملکرد ذهنی انسان تأثیر دارند. در این مقاله، اید و ایگو و سوپرایگو انسان را بررسی می‌کنیم و توضیح می‌دهیم که «خود» چطور می‌تواند بین «نهاد» و «فراخود» تعادل برقرار کند.

نهاد (id) چیست؟

اید یا معادل فارسی‌اش «نهاد» بخشی از ضمیر ناخودآگاه انسان است و شامل امیال و انگیزه‌های انسان می‌شود. این امیال در روان‌شناسی لیبیدو نامیده می‌شوند. لیبیدو نوعی انرژی جنسی تعمیم‌یافته است که با مسائل مختلفی ارتباط دارد، از غریزه برای بقا گرفته تا علاقه به هنر و تحسین آن.

در واقع نهاد بخشی تکانشی در ناخودآگاه است که به خواسته‌ها و امیال ما واکنش نشان می‌دهد. در شخصیت نوزادان فقط اید وجود دارد و ایگو و سوپرایگو در مراحل بعدی زندگی شکل می‌گیرند. فروید اعتقاد داشت که نهاد بر اساس اصل لذت کار می‌کند و به دنبال ارضای غرایز اساسی است. این بخش از ناخودآگاه انسان می‌خواهد که امیال و خواسته‌ها بلافاصله برآورده شوند و به عواقب منفی برآورده‌شدن بعضی از خواسته‌ها اهمیت نمی‌دهد. وقتی نهاد به خواسته‌هایش می‌رسد، ما احساس لذت می‌کنیم و اگر امیالش را نادیده بگیریم، ناراحت و سرخورده می‌شویم.

به‌گفته فروید، نهاد از ۲ غریزه زندگی (اروس) و مرگ (تاناتوس) تأثیر می‌پذیرد. اروس امیال مرتبط با بقای انسان را هدایت می‌کند مثل میل به غذاخوردن، تنفس و رابطه جنسی. تاناتوس مجموعه‌ای از نیروهای مخرب است که وقتی آزاد می‌شود، رفتارهایی مثل خشونت و پرخاشگری به همراه دارد. فروید می‌گوید اروس از تاناتوس قوی‌تر است تا انسان را زنده نگه دارد.

ایگو چیست؟

زیگموند فروید در پاسخ به سؤال ایگو چیست، پاسخ می‌دهد:

ایگو ego بخشی از نهاد (id) است که از دنیای بیرونی اثر می‌پذیرد و تغییر می‌کند.

تفاوت سلف و ایگو

سلف خود برتر ماست. این ضمیر به عشق و بخشندگی اهمیت بیشتری می‌دهد و از نفس مستقل است؛ سلف به خدا، کائنات و قدرت برتر متصل است. در مقابل ایگو خواسته‌های نفسانی را در اولویت قرار می‌دهد و اگر به خواسته‌هایش توجه نکنید، احساس ناراحتی و سرخوردگی به شما می‌دهد.

سوپرایگو چیست؟

التر ایگو یا فراخود ضمیری متعهد به ارزش‌ها و اخلاقیات جامعه است که در ۳ تا ۵سالگی رشد می‌کند. این ضمیر ارزش‌ها را از والدین، مربیان و تجربه‌های دنیای بیرون یاد می‌گیرد و قضاوتگر است. سوپرایگو از ما می‌خواهد استانداردهای اخلاقی را رعایت کنیم، مسئولیت‌پذیر باشیم و رفتارهایی کنیم که از نظر اجتماع قابل‌قبول‌اند. اگر طبق خواسته‌های این ضمیر رفتار کنیم، به خودمان افتخار خواهیم کرد و احساس رضایت از زندگی خواهیم داشت. در مقابل اگر طبق میل اید و ایگو رفتار کنیم، به‌خاطر وجود سوپرایگو احساس شرم و عذاب وجدان می‌کنیم.

بخشی از سوپرایگو در ناخودآگاه ماست که گاهی «صدای وجدان» هم نامیده می‌شود. این ضمیر از برآورده‌شدن خواسته‌های ناهنجار نهاد مانند رابطه جنسی نامتعارف و پرخاشگری پیشگیری می‌کند و در تلاش است که ایگو را متقاعد کند برای برآوردن امیال باید علاوه‌بر واقعیت‌ها، به ارزش‌های اخلاقی هم توجه کند.

آموزه‌ها و ارزش‌های سوپرایگو یا فراخود آگاهانه دریافت و کم‌کم وارد ضمیر ناخودآگاه می‌شوند. والدین اولین کسانی هستند که آموزش‌های فراخود را به انسان می‌دهند. مثلا وقتی کودک از والدین خود عشق مشروط دریافت می‌کند (دوست‌داشته‌شدن فقط به شرط انجام کار درست) در آینده هم به شرط‌ها پایبند می‌ماند و ممکن است برای کسب رضایت و توجه دیگران خودش را نادیده بگیرد.

بخش‌های مختلف سوپرایگو

التر ایگو از خود ایدئال و وجدان تشکیل شده است. وجدان همان صدای درونی است که به ما می‌گوید کار درست چیست و اگر آن را انجام ندهیم، با احساس گناه مجازاتمان می‌کند. خود ایدئال تصویری از خودمان را نشانمان می‌دهد که باید شبیهش باشیم و اگر رفتاری خلاف این تصویر از ما سر بزند، سوپرایگو باز هم با احساس گناه ما را مجازات می‌کند. وقتی طبق ندای وجدان یا ارزش‌های خود ایدئال رفتار می‌کنیم، سوپرایگو با احساس غرور و افتخار به ما پاداش می‌دهد. این خود ایدئال بر اساس انتظارات والدین و جامعه در ذهن ما ساخته می‌شود.

بررسی ارتباط بین نهاد، خود و فراخود

هرکدام از ضمیرهایی که پیش از این درباره‌شان صحبت کردیم، نقش مهمی در زندگی ما ایفا می‌کنند. وقتی کلی به این ضمایر نگاه می‌کنید، به نظر می‌رسد نهاد شیطان درونی ما باشد که تنها ارضای امیال نفسانی برایش مهم است، اما نهاد نقش مهمی در بقای انسان، به‌خصوص در سال‌های اولیه زندگی، دارد. مثلا وقتی نوزاد گرسنه است، نهاد میل به غذا دارد درنتیجه نوزاد تا زمان برآورده‌شدن این نیاز نهاد گریه می‌کند. بدین ترتیب والدین متوجه نیازش می‌شوند، او را سیر می‌کنند و نوزاد زنده می‌ماند.

فروید اید را به اسب و ایگو را به سوارکار تشبیه می‌کند. اسب قدرت و انرژی لازم برای حرکت به‌سمت مقصد (خواسته‌ها و امیال) را فراهم می‌کند و سوارکار وظیفه هدایت این انرژی در مسیر درست را بر عهده دارد. اسب بدون سوار سرخود رفتار می‌کند و به خودش و دیگران آسیب می‌رساند، اما با سوارکار حرفه‌ای می‌تواند به مقصد درست برسد.

نهاد، خود و فراخود مرز مشخصی ندارند و نمی‌توان آنها را کاملا از هم تفکیک کرد؛ مثلا ایگو گاهی اوقات شبیه اید عمل می‌کند و گاهی واکنش‌هایی شبیه به سوپرایگو نشان می‌دهد. این ۳ ضمیر همیشه با هم در تعامل‌اند و روی رفتار و شخصیت انسان اثر می‌گذارند.

ایجاد تضاد بین خواسته‌های خود، فراخود و نهاد طبیعی است و بارها در طول زندگی اتفاق می‌افتد. فروید از اصطلاح «قدرت ایگو» برای توضیح ایجاد تعادل بین این ۳ ضمیر استفاده می‌کند. ما به‌کمک ضمیر خود می‌توانیم ضمایر نهاد و فراخود را مدیریت کنیم و با بهادادن به هرکدام از آنها در موقعیت‌های درست، تعادل را بینشان برقرار کنیم.

عوارض برهم‌خوردن تعادل بین اید، ایگو و سوپرایگو

ایگو در روان‌شناسی بحث‌های پیچیده و گسترده‌ای دارد. فروید معتقد است که بیماری‌های روانی به‌خاطر سوپرایگوی غالب ایجاد می‌شوند. او همچنین می‌گوید که غلبه اید بر سایر ضمایر عامل ایجاد روان‌پریشی است. معمولا برگرداندن تعادل بین نهاد، خود و فراخود نیازمند روان‌درمانی‌های طولانی‌مدت و هزینه‌بر است.

وقتی اید ضمیر غالب انسان باشد، فرد نمی‌تواند رفتارهایش را کنترل کند، واکنش‌های ناگهانی نشان می‌دهد و حتی ممکن است مرتکب جرم شود؛ مثلا چنین فردی ممکن است از سر عصبانیت مرتکب رفتارهای خطرناکی شود و طرف مقابل را به قتل برساند. افرادی که تحت سلطه اید هستند، به اینکه رفتارهایشان قانونی، اخلاقی و درست‌اند یا نه توجهی ندارند؛ آنها فقط می‌خواهند به خواسته‌هایشان برسند.

سوپرایگوی غالب هم وضعیت نامطلوبی به دنبال دارد. افرادی که ضمیر فراخودشان در رأس شخصیتشان قرار می‌گیرد، افراطی به اخلاقیات پایبندند و شخصیت قضاوتگری دارند. این افراد متعصب‌اند و اگر کسی به‌نظرشان بد باشد یا رفتارهای غیراخلاقی بروز دهد، او را نمی‌پذیرند.

ایجاد تعادل بین نهاد، خود و فراخود

قدرت ایگو می‌تواند اید و سوپرایگوی غالب را مهار کند و ضمایر انسان را در حد تعادل نگه دارد. وقتی این تعادل وجود داشته باشد، ما به خواسته‌های خود اهمیت می‌دهیم و آنها را به شیوه‌ای درست و اخلاقی برآورده می‌کنیم. تعادل به‌معنای پیشگیری از افراط و تفریط است.

در میان سه ضمیر، ایگو سخت‌ترین وظیفه را بر عهده دارد. او میانجی سوپرایگو و اید است و باید کار درست را تشخیص دهد و برای انجام آن اقدام کند. ضمیر «خود» اغلب تشخیص می‌دهد تصمیم درست چیست و می‌تواند طبق آن عمل کند. تصمیم درست نه به‌معنای فداکردن خود برای دیگران است و نه به‌معنای خودخواهی بیش از حد برای برآورده‌کردن خواسته‌ها به هر قیمتی؛ تصمیم درست به‌معنای برآوردن خواسته‌های خود بدون آسیب‌رساندن به دیگران است.

کلام آخر

زیگموند فروید ساختار شخصیت انسان را مفهومی توضیح داده و آن را به ۳ بخش نهاد (id)، خود (ego) و فراخود (super ego) تقسیم کرده است. به‌اعتقاد فروید، انسان زمانی روان سالم دارد که این ۳ بخش تعامل پویا داشته باشند و در تعادل قرار بگیرند. ایگو بخش واقع‌گرای شخصیت ما انسان‌هاست که باید در رأس حاکم باشد و بین اید و سوپرایگو تعادل برقرار کند. در این مقاله، ۳ بخش شخصیت انسان را بررسی کردیم و ارتباط بین آنها را توضیح دادیم. با شناخت این ۳ ضمیر، مدیریت آنها ساده‌تر می‌شود. شما می‌توانید با استفاده از قدرت ایگو بهترین زمان برای برآوردن خواسته‌هایتان را تشخیص دهید و به اصول و اخلاقیات پایبند بمانید.

منابع دیگر: simplypsychology

در افسردگی غم به لایه‌های عمیق زندگی نفوذ کرده و اختلالاتی در احساسات و رفتار شما به‌وجود می‌آورد. اگر احساس افسردگی دارید، حتما با کمک یک روانشناس متخصص مشکل را ریشه‌یابی کنید و برای حل آن راهکار بگیرید.برای ارتباط با مشاور متخصص افسردگی روی دکمه زیر کلیک کنید.

به کمک زبان بدن، ناگفته‌ها را بگویید و بشنوید

هیپرتروفی به‌معنای افزایش اندازه عضلات است. بیشتر اوقات افراد با انجام تمرین‌های قدرتی به هدف افزایش اندازه و حجم عضله می‌رسند. تمرین با وزنه رایج‌ترین روش برای افزایش عضلات و هیپرتروفی است. اگر می‌خواهید بدانید هیپرتروفی چیست و چه مزایایی دارد، در این مقاله با ما همراه شوید. هرآنچه لازم است درباره هیپرتروفی یا هایپرتروفی بدانید، در این مقاله خواهید خواند.

انواع هایپرتروفی عضلانی

هایپرتروفی عضلانی ۲ نوع اصلی دارد:

• هیپرتروفی سارکوپلاسمی: افزایش ذخیره گلیکوژن عضلانی
• هیپرتروفی میوفیبریلار: رشد قسمت‌های انقباض عضلانی

اگر هدفتان افزایش اندازه عضلات است، برنامه تمرینی شما باید طوری طراحی شود که حجم عضلانی را افزایش دهد. یعنی برای افزایش اندازه و شکل عضلات‌تان باید وزنه بزنید و به‌تدریج مقدار تمرین خود را افزایش دهید.

هدف انجام تمرینات هایپرتروفی

تمرینات هایپرتروفی تمریناتی مقاومتی و متمرکز بر تکنیک‌های خاص‌اند که تون، اندازه و حجم عضلانی را افزایش می‌دهند. هر کسی ممکن است به‌دلیلی تمرین کند، اما بسیاری از افراد تمرینات هیپرتروفی را به‌منظور حفظ سلامتی خود انجام می‌دهند. برخی دیگر هم ممکن است برای جلوگیری از آسیب عضلانی و تغییر ظاهر عضلاتشان این نوع تمرینات را انجام دهند.

توده عضلانی کافی نقش مهمی در تندرستی افراد دارد. توده عضلانی کم با افزایش احتمال ابتلا به چندین بیماری از جمله بیماری قلبی مرتبط است و حتی ممکن است در ایجاد دیابت نوع ۲، پوکی استخوان و افزایش احتمال زمین‌خوردن نقش داشته باشد. صرف‌نظر از هدف فرد، تمرینات هیپرتروفی گزینه‌ای عالی برای افزایش توده عضلانی است.

تمرینات هایپرتروفی

وقتی صحبت از تمرین‌های هایپرتروفی می‌شود، لازم است توجه کنید که هیچ قانون خاصی برای انجام این‌گونه تمرینات وجود ندارد. سعی کنید تمرینات را با ست‌ها و دفعات تکرار مختلف امتحان کنید تا ایدئال‌ترین تمرین برای خودتان را پیدا کنید. آکادمی ملی پزشکی ورزشی (NASM) انجام تقریبا ۱۵ تا ۲۰ ست از تمرینات هیپرتروفی در هفته را برای افزایش اندازه عضلات پیشنهاد می‌کند. این آکادمی خاطرنشان می‌کند که باید این مقدار تمرین را در تمام روزهای هفته پخش و برای تقویت رشد عضلات روی تمرینات چندمفصلی تمرکز کنید. مؤثرترین تمرینات هایپرتروفی را در ادامه به شما معرفی می‌کنیم.

۱. اسکات با دمبل

• بایستید و پاهایتان را بیشتر از عرض شانه باز کنید، انگشتان پا باید کمی به‌سمت بیرون زاویه داشته باشند.
• زانوهایتان را خم کنید و و به حالت اسکات قرار بگیرید.
• مستقیم به جلو نگاه کنید و کمرتان را در حالت خنثی نگه دارید.
• وزنتان را مساوی توزیع کنید؛ سعی کنید بیشتر وزنتان را روی پاشنه پاها بیندازید.
• دست‌هایتان را صاف کنار بدنتان بگیرید.
• پس از چند ثانیه مکث به حالت عادی برگردید.
• این حرکت را در ۳ ست با ۶ تا ۱۲ تکرار انجام دهید و بین هر ست ۱ دقیقه استراحت کنید.

۲. پشت‌بازو با دمبل در حالت خوابیده

• روی نیمکت به پشت دراز بکشید، طوری که تمام بدنتان به‌جز ساق پا روی نیمکت باشد.
• ساق پاها باید صاف و کف پاها روی زمین باشد.
• آرنج‌ها را به‌اندازه عرض شانه باز کنید و با هر دست یک دمبل یا با هر دو دست یک دمبل بردارید.
• بازوهایتان را به‌سمت بالای سینه دراز کنید.
• آرنج‌هایتان را خم کنید و دمبل را پایین بیاورید.
• این حرکت را در ۳ ست با ۶ تا ۱۲ تکرار انجام دهید و بین هر ست ۱ دقیقه استراحت کنید.

۳. زیر بغل دمبل

• یک دمبل بردارید.
• زانوهایتان را کمی به جلو خم کنید.
• از ناحیه کمر خم شوید تا بالاتنه تقریبا با زمین موازی باشد.
• سرتان را بالا نگه دارید.
• آرنجتان را به‌سمت ستون فقرات بالا ببرید و دوباره به حالت اولیه برگردید.
• این حرکت را در ۳ ست با ۶ تا ۱۲ تکرار انجام دهید و بین هر ست ۱ دقیقه استراحت کنید.
• دمبل را به دست دیگرتان بدهید و همین حرکات را تکرار کنید.

مزایای تمرینات هایپرتروفی

ساختن توده عضلانی از طریق تمرینات هایپرتروفی مزایای مختلفی برای سلامتی افراد دارد. در واقع این تمرینات آن‌قدر سودمندند که انجمن قلب آمریکا توصیه می‌کند همه افراد حداقل ۲ بار در هفته فعالیت‌های تقویت عضلات را در برنامه تمرینی خود بگنجانند. در این قسمت از مقاله مهم‌ترین فواید انجام تمرینات هایپرتروفی را بیان می‌کنیم.

۱. عملکرد متابولیک را بهبود می‌بخشد

رشد عضلات نه‌تنها باعث کاهش چربی بدن و افزایش متابولیسم می‌شود، بلکه ممکن است فشار خون را کاهش دهد و تحمل گلوکز را بهبود بخشد. اگر فرد دچار دیابت نوع ۲ یا مستعد ابتلا به این بیماری باشد، توجه به این مزیت مهم است. در پژوهشی، افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ که در برنامه تمرینی هیپرتروفی شرکت کردند، تنظیم قند خون، حساسیت به انسولین و تری‌گلیسیریدشان بهبود چشمگیری یافت.

۲. کیفیت زندگی را بهبود می‌بخشد

افزایش توده عضلانی منجر به بهبود حرکت و ظرفیت عملکردی شما می‌شود و هر دوی اینها کیفیت کلی زندگی شما را بهبود می‌بخشند. با افزایش سن این مزیت اهمیت بیشتری پیدا می‌کند. بر اساس تحقیقات، فعالیت بدنی منظم از جمله تمرینات هایپرتروفی در بزرگ‌سالان نه‌تنها برای حفظ سلامت در میان‌سالی و کهن‌سالی مهم است، بلکه احتمال مرگ‌ومیر و آسیب را نیز کاهش می‌دهد.

۳. احتمال ابتلا به پوکی استخوان را کاهش می‌دهد

با عضله‌سازی می‌توانید از پوکی استخوان پیشگیری کنید. طبق پژوهش‌ها، بار مکانیکی که هنگام انجام تمرینات مقاومتی روی استخوان‌ها وارد می‌شود، قدرت استخوان‌ها را افزایش می‌دهد. محققان بر این باورند که تمرینات عضله‌سازی (چه به‌تنهایی و چه در ترکیب با تمرینات دیگر) سودمندترین تکنیک برای حفظ و بهبود توده استخوانی است؛ مخصوصا برای زنان یائسه و افراد میان‌سال و حتی مسن.

راهکارهای کاهش عوارض تمرینات هایپرتروفی

۱. تناسب تمرین با وضعیت فرد

اگر تمرینات هیپرتروفی به‌درستی انجام شود، روشی ایمن و مؤثر برای ایجاد توده عضلانی است. بااین‌حال نکته مهم این است که مطمئن شوید این نوع تمرین متناسب با سابقه پزشکی و میزان آمادگی فعلی شماست. با فردی متخصص درباره اهداف خود صحبت کنید تا مشخص کند که این نوع تمرین برای شما مناسب است یا خیر.

۲. انجام درست تمرین‌ها

با تمرکز بر فرم صحیح این‌گونه تمرینات احتمال آسیب‌دیدگی کاهش خواهد یافت. اگر درباره نحوه انجام تمرینی مطمئن نیستید، با مربی مشورت کنید یا نحوه صحیح انجام آن را در اینترنت جست‌وجو کنید.

۳. تمرکز بر ایجاد پایه قوی

راهکار دیگر برای کاهش عوارض تمرینات هایپرتروفی این است که ابتدا روی ایجاد پایه قوی تمرکز کنید. طبق گفته آکادمی ملی پزشکی ورزشی (NASM)، با این رویکرد می‌توانید توده عضلانی خود را افزایش دهید بدون اینکه بدن خود را در معرض خطر قرار دهید. همچنین باید روی بلندکردن وزنه مناسب تمرکز کنید. بلندکردن وزنه‌های بیش‌ از حد سنگین ممکن است شما را در معرض آسیب قرار دهد.

کلام آخر

هایپرتروفی افزایش توده عضلانی است که از طریق تمریناتی مانند تمرینات مقاومتی به انجام می‌شود. افراد برای حفظ سلامتی، جلوگیری از آسیب‌دیدگی و بهبود ظاهر تمرینات هایپرتروفی را انجام می‌دهند. برای دستیابی به نتایج مدنظر حفظ فرم صحیح تمرینات و تمرکز بر تمرینات چندمفصلی مهم است.

گرچه هیچ قانونی درباره متغیرهای تمرینی برای دستیابی به رشد عضلانی وجود ندارد، هیپرتروفی معمولا شامل تمرین‌هایی با شدت کمتر و تکرارهای بیشتر است. اگر علاقه‌مند به انجام تمرینات هیپرتروفی هستید، مهم است که ابتدا با فردی متخصص در این زمینه مشورت کنید تا مشخص شود که این رویکرد تمرینی برایتان مناسب است یا خیر.

شما هم تمرینات هایپروتروفی را انجام می‌دهید؟ هدفتان از انجام تمرینات هایپرتروفی چیست؟ نظرات و تجربیات ارزشمندتان را با ما و کاربران عزیزمان در میان بگذارید.

اصول و روش‌هایی کاملا عملی برای یادگیری سریع و ماندگار هر زبان جدید

پنیر فتا همان پنیر سفید صبحانه ما ایرانی‌هاست، اما کاربرد این پنیر خوش‌طعم و خوش‌بافت محدود به میز صبحانه نیست. می‌توان آن را در دستورپخت غذاهای متنوع گنجاند و از خواص پرشمارش برای سلامتی بهره‌مند شد. در این مقاله مفصل درباره خواص، مضرات و روش تهیه این پنیر صحبت می‌کنیم و طرز تهیه چند غذای لذیذ با این پنیر پرخاصیت را می‌آموزیم.

پنیر فتا و خاستگاه آن

پنیر فتا یکی از محبوب‌ترین انواع پنیر یونانی است که اغلب با شیر گوسفند و گاهی با ترکیب شیر بز و گوسفند درست می‌شود. واژه «فتا» در زبان یونانی به‌معنی «برش» است و قدمت این پنیر به قرن هفدهم بازمی‌گردد. از‌آنجا‌که یونانی‌ها این پنیر را برش می‌دادند و در بشکه‌ها می‌ریختند، این پنیر فتا نام گرفت. از ابتدای قرن بیستم و با شروع مهاجرت یونانی‌ها به کشورهای مختلف مثل استرالیا، کانادا، آلمان و آمریکا این پنیر به تمام دنیا معرفی شد و رفته‌رفته تبدیل شد به یکی از معروف‌ترین و محبوب‌ترین پنیر‌های جهان.

فتا پنیری ترد با حفره‌های کوچک و رنگ سفید مایل به کرم است. این پنیر در آب‌نمک با شوری متوسط تا زیاد فراوری می‌شود و هرچه بیشتر در آن بماند، شورتر و سفت‌تر می‌شود. بافت این پنیر نمک‌اندود مادامی که در آب‌نمک باشد نرم و لطیف است و عموما در وعده صبحانه کنار خوراکی‌های دیگر سرو می‌شود.

ارزش غذایی پنیر فتا

در جدول زیر ارزش غذایی یک فنجان پنیر فتا را مشاهده می‌کنید.

• کربوهیدرات: فتا کربوهیدرات زیادی ندارد و مجموعا ۱درصد از نیاز روزانه بدن به این ماده را تأمین می‌کند.
• قند: ناچیز بودن قند، این پنیر یونانی را برای افرادی که قند مصنوعی را از رژیم غذایی خود حذف کرده‌اند، مناسب می‌کند.
• چربی: تقریبا نیمی از چربی این پنیر از نوع چربی اشباع است، بنابراین بهتر است در حد اعتدال مصرف شود.
• پروتئین: یک فنجان پنیر فتا ۴۳درصد از نیاز روزانه بدن به پروتئین را تأمین می‌کند.
• ویتامین‌ها و مواد معدنی: کلسیم و ویتامین ب ۱۲ فراوان پنیر فتا برای استخوان‌ها مفید است و انرژی بدن را تأمین می‌کند.
• سایر ریزمغذی‌ها: این پنیر فسفر، مس، روی، منگنز، سلنیوم و ویتامین ب ۶ و همچنین مقادیر نسبتا کمی آهن، منیزیم، پتاسیم و ویتامین آ دارد.

خواص پنیر فتا

وجود مواد معدنی و ویتامین فراوان در پنیر فتا آن را به ماده‌ای مغذی برای رژیم غذایی تبدیل می‌کند. در ادامه برخی از خواص پنیر فتای محبوب را بیان می‌کنیم.

۱. سلامت دستگاه گوارش را بهبود می‌بخشد

حتما از مادرها و مادربزرگ‌ها شنیده‌اید که خوردن ماست سبب هضم بهتر غذا می‌شود. این درمورد پنیر فتا و سایر محصولات لبنی هم صدق می‌کند. باکتری‌های موجود در محصولات لبنی خواص پروبیوتیکی دارند و با تقویت عملکرد دستگاه گوارش، سبب هضم بهتر غذا می‌شوند. این باکتری‌ها به‌راحتی در محیط معده که pH کمی دارد دوام می‌آورند.

۲. برای سلامت استخوان‌ها مفید است

کلسیم و پروتئین موجود در این محصولات جلوی شکستگی و پوکی استخوان را می‌گیرد؛ به همین دلیل تمام پزشکان مصرف لبنیات را برای حفظ سلامت استخوان‌ها مفید می‌دانند و آن را به افراد بالغ و کودکان توصیه می‌کنند.

۳. تا حدی از بیماری‌های قلبی متابولیک جلوگیری می‌کند

اگرچه محصولات لبنی محتوای چربی اشباع بسیار زیادی دارند، در درازمدت جلوی سندرم متابولیک را می‌گیرند و احتمال بروز مشکلات قلبی را به حداقل می‌رسانند. کسانی که پنیر فتا را در رژیم غذایی روزانه خود گنجانده‌اند، کمتر از دیگران به شرایطی مثل مقاومت به انسولین، فشار خون بالا و چاقی دچار می‌شوند.

۴. موجب جذب بهتر ویتامین‌ها می‌شود

ویتامین‌های محلول در چربی مثل ویتامین آ، ویتامین دی، ویتامین کا و ویتامین ای برای آنکه توسط بدن جذب شوند، به چربی‌های رژیمی مثل چربی موجود در پنیر فتا نیاز دارند. در غیر این صورت احتمال کمبود ویتامین‌های محلول در چربی زیاد می‌شود! بنابراین اگر فرضا با مشکل کمبود ویتامین دی مواجهید، علاوه‌بر مصرف مکمل‌های این ویتامین، خوردن پنیر فتا نیز برای افزایش مقدار این ویتامین در بدن مفید است.

۵. در تنظیم وزن بدن نقش دارد

کمتر کسی به پنیر به‌عنوان عامل کاهنده وزن نگاه می‌کند، اما بیشتر پنیر‌ها از جمله پنیر لذیذ فتا که سرشار از کلسیم است، به‌واسطه همین ویژگی سبب تنظیم بهتر وزن می‌شوند. بااین‌حال هنوز تحقیقات کافی در این باره انجام نشده است.

مضرات پنیر فتا

از‌آنجاکه حساسیت به شیر یکی از شایع‌ترین انواع آلرژی‌های غذایی در کودکان و بزرگ‌سالان است، مهم است افراد دچار این حساسیت پنیر فتا و سایر محصولات لبنی را مصرف نکنند. کهیر، ناراحتی معده، استفراغ و حتی آنافیلاکسی علائم واکنش آلرژیک این افرادند که مدت کوتاهی پس از مصرف بروز می‌کنند. جالب است بدانید کسانی که با عارضه عدم تحمل لاکتوز دست‌و‌پنجه نرم می‌کنند، مشکل چندانی با فتا ندارند چراکه این محصول لبنی محتوای لاکتوز زیادی ندارد. در‌ هر‌ صورت اگر احتمال می‌دهید شما هم دچار این عارضه‌اید، پیشنهاد می‌کنیم قبل از مصرف این پنیر با پزشک درباره فواید و مضرات آن مشورت کنید.

روش نگهداری پنیر فتا

پنیر فتا درست مثل اکثر محصولات لبنی باید در فضای سرد یخچال نگهداری شود تا سالم و تازه بماند. مدت‌زمان نگهداری تا حدودی به شوری آب‌نمک بستگی دارد. هرچه میزان نمک بیشتر باشد، پنیر مدت بیشتری سالم می‌ماند و تازگی‌اش را حفظ می‌کند. البته به‌هر‌حال بهتر است ظرف یک هفته بعد از بازشدن در بسته‌بندی، پنیر مصرف شود.

طرز تهیه پنیر فتا

وسایل لازم

• قابلمه استیل بزرگ؛
• دماسنج؛
• چاقوی مناسب برای برش پنیر؛
• پارچه پنیرسازی؛
• قالب پنیر.

مواد لازم

• ۳٫۵ لیتر شیر گوسفند یا بز؛
• یک‌هشتم قاشق چای‌خوری مخلوط کشت مزوفیلیک به‌عنوان استارتر؛
• یک و یک‌چهارم قاشق چای‌خوری کلرید کلسیم؛
• نصف قرص مایه پنیر؛
• ۲ لیتر آب خنک؛
• ۴۵۰ گرم نمک کوشر یا سایر نمک‌های یددار؛
• ۲ قاشق چای‌خوری سرکه سفید یا سرکه سیب.

دستور تهیه

• شیر را در قابلمه بزرگ بریزید و روی حرارت متوسط قرار دهید و بگذارید تا دمای ۳۰ درجه سانتی‌گراد گرم شود.
• استارتر پنیر را آرام‌آرام روی سطح شیر بریزید و بی‌آنکه آن را هم بزنید، چند دقیقه صبر کنید تا در شیر حل شود. سپس شیر را هم بزنید و بگذارید حدود ۱ ساعت در همین دمای ۳۰ درجه سانتی‌گراد استراحت کند.
• یک‌چهارم قاشق کلرید کلسیم را به شیر اضافه کنید و خوب هم بزنید.
• حالا نوبت افزودن قرص مایه پنیر است. آن را در یک‌چهارم فنجان آب خنک حل و به شیر اضافه کنید. ۱ دقیقه به‌آرامی هم بزنید.
• ۳۰ تا ۶۰ دقیقه مخلوط شیر را به حال خود رها کنید و بگذارید در دمای ۳۰ درجه سانتی‌گراد استراحت کند تا به حالت کشک درآید. بعد از گذشت این زمان، انگشت‌تان را به‌آرامی در آن فرو کنید و بیرون بیاورید. رد انگشت‌تان باید در بافت پنیر شکستگی ایجاد کرده باشد.
• با چاقویی تیغه بلند کشک را به مربع‌های ۲ تا ۳سانتی‌متری برش بزنید. سپس به‌کمک یک کفگیر لاستیکی کشک‌های برش‌خورده را آهسته هم بزنید و بگذارید ۵ تا ۱۰ دقیقه استراحت کنند.
• قابلمه را دوباره به‌مدت ۱ ساعت روی حرارت بگذارید و دما را به‌تدریج تا ۳۵ درجه سانتی‌گراد افزایش دهید. کشک به‌آرامی از آب زردرنگ پنیر جدا می‌شوند. مراقب باشید که دما از ۴۱ درجه سانتی‌گراد بیشتر نشود.
• دهانه قالب را با پارچه مل مل (پنیرسازی) بپوشانید و کشک آماده را در آن بریزید. چهار گوشه پارچه را جمع کنید، محکم گره بزنید و بگذارید ۴ ساعت در دمای اتاق بماند تا آب اضافه آن خارج و پنیر سفت شود.
• بعد از گذشت این مدت، پنیر آماده را از پارچه خارج کنید و برش بزنید.
• در آخر نوبت آماده‌سازی آب‌نمک است. ۸ فنجان آب، ‍۱ قاشق کلسیم کلرید، نمک و سرکه دلخواه را در یک ظرف بزرگ مخلوط کنید و تکه‌های پنیر را در آن غوطه‌ور کنید.

چند غذای لذیذ و ساده با پنیر فتا

۱. پاستا با پنیر فتا

• ۴ پیمانه گوجه گیلاسی را با روغن زیتون و ادویه خوب هم بزنید و در ظرف مخصوص فر بریزید.
• ۲۰۰ گرم پنیر فتا را وسط ظرف قرار دهید و مطمئن شوید کاملا به روغن و ادویه آغشته شده باشد.
• بعد از ۳۵ دقیقه پختن در فر، زمانی که پنیر کاملا ذوب و گوجه‌ها پخته شدند، ۲۰۰ گرم پاستای آب‌کشی‌شده، ۲ حبه سیر رنده‌شده و مقداری برگ ریحان خردشده را به آن اضافه کنید و هم بزنید.
• روی ظرف پاستا را با ریحان تزئین کنید و سر سفره بیاورید.

۲. سالاد با پنیر فتا

• ۲۵۰ گرم پنیر فتا را به حبه‌های ۲سانتی‌متری برش بزنید و کنار بگذارید.
• ۲۵۰ گرم خیار را پوست بگیرید، نگینی برش بزنید و به پنیر اضافه کنید.
• ۱ عدد پیاز ورقه‌ورقه‌شده، ۲۵۰ گرم زیتون بدون هسته، ۲ عدد گوجه‌فرنگی نگینی، ۱ قاشق چای‌خوری عسل و ۴ قاشق غذاخوری روغن زیتون را به سالاد اضافه کنید و خوب هم بزنید.
• درنهایت ادویه و آب‌لیمو بزنید و بگذارید سالاد حدود ۱ ساعت در یخچال بماند تا مزه‌ها به خورد هم بروند؛ سپس آن را با نان پیتا سرو کنید.

۳. خوراک میگو با پنیر فتا

• ۲عدد پیاز خردشده را سرخ کنید تا کاملا طلایی شوند.
• ۱ حبه سیر آسیاب‌شده، ۴ عدد سیب‌زمینی خردشده، یک‌چهارم قاشق چای‌خوری پونه و ادویه را به پیازها اضافه کنید و روی حرارت هم بزنید.
• بعد از آنکه سس به‌اندازه کافی غلیظ شد، نوبت اضافه‌کردن پنیر فتا است. ۱۵۰ گرم پنیر را اضافه کنید و ترکیب را ۱۵ دقیقه بپزید.
• در مرحله بعد ۵۰۰ گرم میگوی پاک‌شده را اضافه کنید.
• بعد از ۵ دقیقه که میگوها پختند و ترد شدند، خوراک آماده را تزئین کنید و سر سفره بیاورید.

۴. خوراک سیب‌زمینی و پنیر فتا

• ۶ تا ۸ عدد سیب‌زمینی خردشده را در آب‌نمک بجوشانید و آب‌کشی کنید.‌ سپس در مخلوط روغن و کره داغ سرخشان کنید.
• ۲۰۰ گرم پیازچه خردشده را در تابه بریزید و بعد از آنکه تفت خورد، ۶ عدد تخم‌مرغ، مقداری شیر و ادویه را بیفزایید.
• ۱۰۰ تا ۱۵۰ گرم پنیر فتا را خرد کنید و به مخلوط سیب‌زمینی اضافه کنید؛ بگذارید چند دقیقه حرارت ببیند.
• درنهایت خوراک سیب‌زمینی و پنیر را به‌مدت ۵ دقیقه در فر گریل و نوش جان کنید.

۵. بادمجان کبابی با پنیر فتا

• به تعداد دلخواه بادمجان بردارید و روی آتش کبابی کنید، آن‌قدر که چنگال به‌راحتی در گوشت بادمجان فرو رود.
• بادمجان‌ها که سرد شدند، آنها را به‌درازا برش بزنید، در کاسه‌ای بریزید و ۲ قاشق غذاخوری آب‌لیمو اضافه کنید.
• یک‌چهارم پیمانه روغن زیتون، فلفل قرمز و چیلی، ۲ قاشق غذاخوری ریحان خردشده، ۱ قاشق غذاخوری جعفری خردشده، فلفل هندی، نمک و یک‌دوم پیمانه پنیر فتا اضافه کنید، هم بزنید و همراه با نان سرو کنید.

نظر شما چیست؟

شما چه استفاده‌های دیگری از این پنیر می‌کنید؟ نظرات‌تان را با ما و همراهانمان در میان بگذارید.