کزاز - واکسن کزاز

کزاز چیست؛ از روش انتقال تا دریافت واکسن

[ad_1]

اگر زخم باز داشته باشید یا حیوانی شما را گاز گرفته باشد، احتمالا پزشک برای شما واکسن کزاز تجویز کند. کزاز نوعی بیماری باکتریایی جدی است که جهت انقباض عضلات و مشکلات تنفسی می‌بشود. هر زخمی، هرچند کوچک، امکان پذیر عرصه‌ساز کزاز بشود. بااین‌حال، منفعت گیری از واکسن کزاز تا حدی جلوی این بیماری را می‌گیرد. اگر زخمی در بدنتان دارید و در ۵ سال قبل واکسن کزاز نزده‌اید، بهتر است به پزشک مراجعه کنید. می‌سوال کرد چرا؟ در این مقاله با ما همراه باشید تا برایتان توضیح بدهیم.

کزاز چیست؟

کزاز نوعی عفونت جدی است که باکتری کلستردیوم تیتانی ایجادش می‌کند. میکروب کزاز در خاک، گردوغبار و کود، به‌خصوص کود اسب، زندگی می‌کند. یکی از راه های انتقال کزاز ورود باکتری به بدن از طریق بریدگی پوست است؛ سپس عفونت تشکیل می‌بشود. سم این باکتری بر سیستم عصبی تاثییر می‌گذارد و از هر ۱۰ فرد مبتلا به کزاز یک نفر جان خود را از دست می‌دهد. علائم بیماری ۳ روز تا ۳ هفته (طبق معمول ۱۴ روز) سپس از ورود باکتری به بدن ابراز می‌کنند. اگر علائم زیاد سریع ابراز کنند، به گمان زیاد عفونت شدید است. کزاز مسری نیست و از فردی به فرد دیگر منتقل نمی‌بشود.

چه افرادی زیاد تر در معرض ابتلا به این بیماری‌اند؟

هر فردی که در برابر کزاز ایمن نیست، امکان پذیر به آن مبتلا بشود به‌خصوص:

  • افرادی که با خاک، اسب و گردوغبار محیطی سرو‌کار دارند؛
  • معتادان تزریقی؛
  • افرادی که به آسیا، آفریقای جنوبی یا آمریکا سفر می‌کنند؛
  • افرادی با زخم‌های پرخطر مشکوک به باکتری کزاز.

زخم‌ پرخطر چیست؟

برخی از زخم‌ها مستعد رشد باکتری کزازند، از جمله:

  • زخم‌های باز (شکستگی استخوانی که پوست را سوراخ می‌کند)؛
  • سوختگی؛
  • عفونت دندانی؛
  • سوختگی یا زخمی که به مداخله جراحی نیاز دارد و جراحی‌اش زیاد تر از ۶ ساعت طول می‌کشد؛
  • زخم یا سوختگی که قسمت قابل‌توجهی از بافت را از بین برده باشد؛
  • سوختگی یا زخم با گندیدگی سیستمیک؛
  • گازگرفتگی حیوانات؛
  • هر نوع زخم نفوذپذیر همانند زخم خار گل سرخ؛
  • زخم‌های آلوده‌شده به خاک، کود اسب یا اشیای خارجی همانند تکه‌های چوب.

علائم کزاز

علائم کزاز طبق معمول ۷ تا ۱۰ روز سپس از عفونت ابراز می‌کنند. هرچند با دقت به شرایط، امکان پذیر این زمان از ۴ روز تا ۳ هفته متغیر باشد.

کزاز علائم مختلفی دارد، از جمله:

  • انقباض عضلانی که از فک و گردن اغاز می‌بشود؛
  • ناتوانی در بازکردن دهان (فک پایین)؛
  • مدفوع خونی؛
  • گلودرد؛
  • حساسیت به لمس؛
  • مشکلات بلع؛
  • مشکلات تنفسی؛
  • تشنج‌های دردناک؛
  • بی‌نظمی ضربان قلب.

عوارض کزاز

کزاز امکان پذیر جهت مشکلات جدی و عوارض کشنده‌ای بشود، از جمله:

  • خفگی؛
  • نارسایی تنفسی؛
  • ذات‌الریه؛
  • نارسایی شدید کلیه؛
  • تعریق شدید؛
  • سردرد؛
  • ناتوانی در حرکت؛
  • سختی خون بالا؛
  • سختی خون پایین؛
  • دعوا قلبی.

تشخیص کزاز

طبق معمول تشخیص با معاینه فیزیکی و بازدید سابقه پزشکی همانند تزریق واکسن کزاز انجام می‌بشود و تشخیص کزاز از طریق تست‌های آزمایشگاهی سخت است.

درمان کزاز

کزاز نوعی بیماری تهدیدکننده زندگی است و اگر سریع درمان نشود، گمان دارد بیمار بمیرد. کزاز درمان‌های مختلفی دارد، از جمله بستری‌شدن در بیمارستان و دریافت:

  • آنتی‌توکسین‌هایی به‌نام ایمونوگلوبین کزاز برای خنثی‌کردن سم کزازی که در گردش است و تا این مدت به بافت عصبی نچسبیده است؛
  • داروهای ضدتشنج همانند دیازپام؛
  • آرام‌کننده عضلانی همانند باکلوفن؛
  • مسدودکننده عصبی‌عضلانی؛
  • آنتی‌بیوتیک‌ها؛
  • پنی‌سیلین، مترونیدازول یا تتراسایکلین؛
  • تنفس مصنوعی برای مشکلات تنفسی شدید؛
  • واکسن (داشتن کزاز شما را ایمن نمی‌کند و باید واکسن آن را دریافت کنید).

بهترین راه افت گمان ابتلا به کزاز دقت به نکات ایمنی برای پیشگیری از جراحت‌های پوستی است. برای مثال زمان باغبانی، دستکش دست‌تان کنید. این چنین برای زخم‌های کثیف یا زخم‌های نفوذپذیر همانند زخم خار گل سرخ پیشنهاد‌های پزشکی را انجام دهید. این چنین با دقت به آخرین مرحله واکسن شما، امکان پذیر پزشک تزریق بوستر کزاز را پیشنهاد کند.

واکسن کزاز

در برخی کشورها، واکسن کزاز به‌صورت ترکیب با دیگر واکسن‌های مربوط به بیماری‌های شدید و کشنده تزریق می‌بشود. این واکسن‌های ترکیبی با دقت به سن تزریق خواهد شد. برای درمان زخم مستعد کزاز امکان پذیر پزشک واکسن دوگانه دیفتری و کزاز را تجویز کند.

نحوه اثرگذاری واکسن کزاز

این واکسن که در زبان عامه به آن آمپول کزار هم می‌گویند، حاوی باکتری کشته‌شده یا غیرفعال‌شده است که با تحریک سیستم ایمنی جهت عکس العمل آن می‌بشود. چون باکتری زنده نیست، شما دچار کزاز نمی‌شوید، اما واکسن با واردکردن سم کزاز به بدن شما جهت می‌بشود که سیستم ایمنی آنتی‌بادی تشکیل کند. آنتی‌بادی‌ها پروتئینی‌هایی می باشند که با باکتری‌های عامل بیماری خاص مبارزه می‌کنند. وقتی که واکسن کزاز می‌زنید، بدن شما می‌تواند از شما در برابر باکتری کلستردیوم عامل کزاز محافظت کند.

نکات مهم درمورد واکسن کزاز

قبل از تزریق واکسن کزاز باید چند مسئله را در نظر بگیرید و به پزشک خبر دهید، از جمله:

  • تب بالای ۳۸٫۵ درجه در روز واکسیناسیون؛
  • عکس العمل جدی به واکسن در قبل؛
  • اختلالات خون‌ریزی؛
  • مشکلات عصبی؛
  • سندروم گیلن باره؛
  • جراحی پیوند تازه؛
  • مصرف کورتیکواستروئیدها، داروهای درمان سرطان یا داروهای سرکوب سیستم ایمنی؛
  • حساسیت شدید به هر چیزی؛
  • بارداری.

انواع واکسن کزاز

واکسن کزاز انواع مختلفی دارد، از جمله:

  • واکسن سه‌گانه کزاز-دیفتری-سیاه‌سرفه؛
  • واکسن دوگانه کزاز-دیفتری.

واکسن کزاز برای کودکان

زمان‌بندی واکسن کزاز در ایران به این صورت است:

  • در ۲، ۴، ۶ و ۱۸ماهگی و این چنین در ۲سالگی واکسن سه‌گانه کزاز-دیفتری-سیاه‌سرفه تزریق می‌بشود.
  • سپس از تزریق ۲سالگی، هر ۱۰ سال یک بار واکسن کزاز تجدید می‌بشود.

واکسن کزاز برای بزرگ‌سالان

مصونیت به کزاز به‌مرور زمان افت می‌یابد و به همین خاطر دریافت دوز بوستر ملزوم است. این چنین دریافت دوره واکسن کزاز به هر فردی که در قبل واکسن دریافت نکرده است نظر می‌بشود.

واکسن کزاز در بارداری

تزریق واکسن ترکیبی دیفتری، کزاز و سیاه‌سرفه در سه‌ماهه سوم بارداری یا بلافاصله سپس از تولد نوزاد نظر می‌بشود. افراد در دوران شیردهی هم می‌توانند این واکسن سه‌گانه را دریافت کنند. برای اطلاعات زیاد تر با پزشک خود مشورت کنید.

عوارض جانبی واکسن کزاز

واکسن‌های دیفتری، کزاز و هر عامل بیماری‌زای فرد دیگر ایمن می باشند و هرچند امکان پذیر عوارض ناخواسته‌ای داشته باشند. این عوارض طبق معمول خفیف‌اند، از جمله:

  • درد، قرمزی یا ورم در ناحیه تزریق؛
  • توده یا گره موقت در محل تزریق که به درمان نیاز ندارند و سپس از چند هفته از بین می‌رود؛
  • تب خفیف؛
  • سرگیجه؛
  • گرفتگی عضلانی؛
  • تغییرات بینایی؛
  • لرز؛
  • افت اشتها؛
  • خستگی؛
  • حالت تهوع؛
  • استفراغ؛
  • اسهال؛
  • بی‌قراری، گریه، خواب‌آلودگی و خستگی در کودکان.

عوارض زیاد نادر واکسن کزاز

  • نوریت بازویی (درد شدید شانه و بالای بازو)؛
  • عکس العمل حساسیتی شدید.

اگر عوارض جانبی واکسن کزاز پیش‌بینی‌نشده، پایدار یا شدید بودند و شما را دلواپس کردند، بلافاصله به پزشک مراجعه کنید.

افت عوارض واکسن کزاز

عوارض جانبی واکسن کزاز طبق معمول خفیف و موقتی‌اند و به درمان نیاز ندارند. بااین‌حال، مراقبت سپس از واکسن کزاز و برخی از گزینه‌های درمانی عوارض جانبی واکسن را افت خواهند داد، از جمله:

  • نوشیدن آب و مایعات زیاد؛
  • افت لباس در کودکان و نوزادان؛
  • مصرف پاراستامول با نظر پزشک؛
  • قراردادن پارچه سرد روی محل تزریق.

شما بگویید

شما چه مقدار با میکروب کزاز آشنایی دارید؟ آیا واکسن کزاز را دریافت کرده‌اید؟ در صورت تمایل، می‌توانید توانایی و نظرتان را در تکه ارسال دیدگاه برایمان بنویسید و این نوشته را از طریق شبکه‌های اجتماعی با دوستانتان به اشتراک بگذارید.



هشدار! این نوشته فقط جنبه آموزشی دارد و برای منفعت گیری از آن ملزوم است با پزشک یا متخصص وابسته مشورت کنید. اطلاعات زیاد تر

[ad_2]

منبع

خواب‌آلودگی همیشگی از علائم سندرم خستگی مزمن

سندرم خستگی مزمن؛ از علت تا درمان

[ad_1]

سندرم خستگی مزمن نوعی اختلال پیچیده است که سبب خستگی بیش‌ از‌ حد می‌شود و ممکن است بیشتر از ۶ ماه طول بکشد. علائم این بیماری با فعالیت جسمی یا ذهنی شدت می‌گیرند و با استراحت کاملا برطرف نمی‌شوند. اگر شما هم این روزها دچار خستگی زیادی می‌شوید و به سندرم خستگی مزمن شک کرده‌اید، پیشنهاد می‌کنیم تا انتهای مقاله با ما همراه باشید.

سندرم خستگی مزمن چیست؟

سندرم خستگی مزمن (CFS) که سندرم آنسفالومیلیت میالژیک (ME) هم نامیده می‌شود، نوعی بیمای مزمن و پیچیده و ناتوان‌کننده است. این بیماری موجب خستگی زیادی می‌شود که علائم آن را نمی‌توان به سایر بیماری‌ها نسبت داد. افراد مبتلا به این بیماری بیشتر مواقع، حتی زمانی که فعالیت خاصی نمی‌کنند، احساس خستگی کمبود انرژی زیادی می‌کنند.

علت سندرم خستگی مزمن

علت این بیماری هنوز ناشناخته است، اما عوامل مختلفی ممکن است در ایجاد آن نقش داشته باشند، از جمله:

  • ژنتیک: احتمال بروز این بیماری در بعضی خانواده‌ها بیشتر است.
  • عفونت: بعضی افراد بعد از بهبودی از عفونت باکتریایی یا ویروسی به این بیماری مبتلا می‌شوند.
  • آسیب جسمی یا روانی: بعضی افراد گزارش می‌دهد که مدت کوتاهی قبل از شروع علائمشان دچار جراحت یا استرس روانی شده‌اند یا عمل جراحی رویشان انجام شده است.
  • مشکل سوخت‌وساز بدن: تبدیل سوخت بدن مثلا تبدیل چربی یا قند به انرژی در بدن بعضی افراد درست انجام نمی‌شود.

عوامل زمینه‌ساز

بعضی از عوامل احتمال ابتلا به سندرم خستگی مزمن را بیشتر می‌کنند، از جمله:

  • سن: این بیماری ممکن است در هر سنی بروز کند، اما بروز آن در افراد جوان و میان‌سال بیشتر است.
  • جنس: زنان بیشتر از مردان به سندرم خستگی مزمن مبتلا می‌شوند، اما شاید این موضوع به این دلیل است که زنان بیشتر از مردان علائمشان را به پزشک اطلاع می‌دهند.
  • سایر مشکلات پزشکی: افرادی با سابقه مشکلات پزشکی پیچیده مثل فیبرومیلاژیا یا سندرم تاکی‌کاردی ارتواستاتیک وضعیتی بیشتر به سندرم خستگی مزمن مبتلا می‌شوند.
  • سموم محیطی.

علائم سندرم خستگی مزمن

علائم این بیماری از فردی به فرد دیگر متفاوت‌اند. همچنین شدت علائم در روزهای مختلف متفاوت است. علامت اصلی یا شاخص این بیماری کسالت بعد از تمرین (PEM) است که یعنی خستگی شما بعد از تمرین یا تلاش ذهنی بدتر می‌شود و با استراحت یا خواب برطرف نمی‌شود. کسالت بعد از تمرین ناتوان‌کننده است و توانایی شما برای انجام فعالیت روزانه منظم را کاهش می‌دهد. این بیماری ممکن است بعد از ابتلای طولانی به کووید هم ایجاد شود.

سندرم خستگی مزمن ممکن است ناگهانی یا تدریجی و طی ماه‌ها یا سال‌ها ایجاد شود. میزان فعالیت لازم برای بروز علائم بیماری با توجه به شرایط افراد متفاوت است. مثلا اگر بیماری شما خفیف باشد، ممکن است بعد از پیاده‌روی یا دویدن دچار علائمش شوید، اما اگر بیماری شدید باشد، ممکن است بعد از خواندن کتاب یا مسواک‌زدن هم علائم بروز کنند. همچنین ممکن است علائم بیماری بلافاصله بعد از فعالیت یا ۳ روز بعد بروز کنند و ۲۴ ساعت یا چند روز طول بکشند. در موارد شدیدتر، علائم تا هفته‌ها و ماه‌ها ادامه می‌یابند.

این بیماری علاوه‌بر خستگی، علائم دیگری هم دارد:

  • خستگی زیاد بعد از فعالیت جسمی یا ذهنی.
  • مشکلات مربوط به حافظه، مهارت‌های فکری و کاهش تمرکز.
  • سرگیجه‌ای که با حرکت از حالت درازکش یا نشسته به حالت ایستاده بدتر می‌شود.
  • درد عضله یا مفصل.
  • نوسانات خلقی.
  • گیجی.
  • تب خفیف.
  • افسردگی.
  • تغییرات گوارشی مثل حالت تهوع، یبوست یا اسهال.
  • خواب بی‌کیفیت.

بعضی از افراد علائم دیگری مثل سردرد، گلودرد و حساسیت غدد لنفی در گردن و زیر بغل را هم دارند. همچنین ممکن است این افراد به نور، صدا، بو، غذا یا دارو حساس‌تر شوند.

زمان مراجعه به پزشک

خستگی علامت اصلی بیماری است. اگر خستگی مداوم یا شدید دارید، به پزشک مراجعه کنید.

عوارض سندرم خستگی مزمن

علائم این بیماری ممکن است ظاهر و ناپدید شوند و معمولا با فعالیت جسمی یا استرس روانی بروز می‌کنند. برای این افراد دشوار است که برنامه کاری منظم را حفظ کنند یا حتی در خانه از خودشان مراقبت کنند. بعضی افراد به حدی ضعیف‌ می‌شوند که حتی نمی‌توانند در دوره‌های مختلف بیماری از رختخواب بیرون بیایند و بعضی از افراد به ویلچر نیاز پیدا می‌کنند.

تشخیص سندرم خستگی مزمن

آزمایش مجزایی برای تأیید این بیماری وجود ندارد، اما آزمایش‌های مختلفی برای رد بیماری‌هایی با علائم مشابه وجود دارند که پزشک به تشخیص خود پیشنهادشان می‌کند.

درمان سندرم خستگی مزمن

سندرم خستگی مزمن - درمان سندرم خستگی مزمن

درمان خاصی برای این بیماری وجود ندارد و درمان بیشتر روی کاهش علائم و بهبود کیفیت زندگی تمرکز دارد.

درمان‌های موجود برای این سندرم خستگی مزمن دو جنبه اصلی دارند:

  • حرکت و استراحت: حرکت نوعی استراتژی طراحی شده است که به شما کمک می‌کند بدون ایجاد علائم بیماری، زندگی روزانه را پیش ببرید. در این حالت، فعالیت‌های شما به بخش‌های کوچکی تقسیم می‌شوند که با استراحت همراه‌اند. هدف از این روش این است که در انتهای روز مقداری انرژی داشته باشید.
  • مدیریت گام‌به‌گام علائم: این روش شامل امتیازدهی به علائم و پیداکردن روش‌هایی برای کاهش آنهاست. در این روش، ابتدا باید از مشکل‌سازترین علائم شروع کنید.

ممکن است پزشک به شما پیشنهاد دهد که از کاردرمانگر، فیزیوتراپ یا روان‌شناس کمک بگیرید. روان‌شناسان می‌توانند با آموزش و تقویت مهارت‌های مقابله‌ای به مهار افسردگی و اضطراب کمک کنند. همچنین می‌توانید درباره نحوه مدیریت وظایف کاری در زمان بیماری یا آمادگی برای بازگشت به محیط کار از پزشک سؤال کنید.

شاید درمان شامل موارد دیگری هم بشود، از جمله:

همچنین بهتر است درباره بعضی مسائل اطلاعاتی کسب کنید، از جمله:

  • فعالیت‌های خاصی که سبب بروز علائم می‌شوند؛
  • فراهم‌کردن زمانی برای استراحت؛
  • خواب شبانه منظم و کاهش چرت روزانه؛
  • پرهیز از مصرف کافئین، الکل، نیکوتین یا هر چیزی که روی خواب اثر می‌گذارد.

زندگی با سندرم خستگی مزمن

در حال حاضر درمانی برای سندرم خستگی مزمن وجود ندارد و مواجهه با خستگی شدید ممکن است بسیار دشوار باشد. به همین دلیل لازم است با پزشک صحبت کنید. همچنین کمک‌گرفتن از مشاور و گروه‌های حمایتی مفید خواهد بود.

شما بگویید

شما چقدر با سندرم خستگی مزمن آشنایی دارید؟ آیا به این عارضه مبتلا بوده‌اید؟‌ در صورت تمایل، می‌توانید تجربه و نظرتان را در قسمت ارسال دیدگاه برایمان بنویسید و این مطلب را از طریق شبکه‌های اجتماعی با دوستانتان به اشتراک بگذارید.



هشدار! این مطلب صرفا جنبه آموزشی دارد و برای استفاده از آن لازم است با پزشک یا متخصص مربوطه مشورت کنید. اطلاعات بیشتر

[ad_2]

منبع

تشخیص گرانولوماتوز با پلی‌آنژیت از روی عکس قفسه سینه

گرانولوماتوز با پلی آنژیت؛ علائم، روش تشخیص و درمان

[ad_1]

گرانولوماتوز با پلی‌آنژیت (GPA) نوعی بیماری نادر با علت نامشخص است که ممکن است افراد در هر سنی دچارش شوند. مشخصه این بیماری التهاب در بافت‌های مختلف از جمله رگ‌های خونی (واسکولیت) و عمدتا بخش‌هایی از دستگاه تنفسی و کلیه‌هاست. هرآنچه لازم است درباره التهاب گرانولوماتوز بدانید، در این مقاله می‌گوییم.

گرانولوماتوز وگنر چیست؟

گرانولوماتوز وگنر نام دیگر گرانولوماتوز با پلی‌آنژیت است. این بیماری نوعی اختلال نادر است که باعث التهاب درون بافت‌ها و رگ‌های خونی و سپس آسیب به اندام‌ها می‌شود. گرچه سینوس‌ها و ریه‌ها و کلیه‌ها قسمت‌هایی‌اند که بیشتر تحت‌تأثیر این عارضه قرار می‌گیرند، این التهاب ممکن است هر قسمت دیگری از بدن را هم درگیر کند.

گرچه افراد در هر سنی ممکن است دچار این عارضه نادر شوند، بیشتر افراد مبتلا در بازه سنی ۴۰ تا ۶۰سالگی قرار دارند. به نظر می‌رسد این بیماری مردان و زنان را به یک‌ اندازه مبتلا می‌کند و مختص جنسیت خاصی نیست.

علائم گرانولوماتوز با پلی‌آنژیت

اولین علائم هشداردهنده معمولا سینوس‌ها، گلو یا ریه‌های فرد را درگیر می‌کنند. معمولا این وضعیت به‌سرعت وخیم می‌شود و عملکرد رگ‌های خونی و اندام‌هایی مانند کلیه‌ها را مختل می‌کند. علائم این عارضه و شدت آنها در بین بیماران متفاوت است. رایج‌ترین علائم بیماری گرانولوماتوز عبارت‌اند از:

بیشتر بیماران مبتلا به این عارضه اول علائمی در دستگاه تنفسی مشاهده می‌کنند. این علائم عبارت‌اند از:

سایر علائم احتمالی عبارت‌اند از:

  • بثورات یا زخم‌های پوستی؛
  • التهاب چشم یا فشار پشت چشم؛
  • التهاب مفاصل (آرتریت) یا درد عضلانی؛
  • التهاب کلیه (گرچه التهاب کلیه شایع است، معمولا با علائمی مانند درد همراه نیست).

علل گرانولوماتوز با پلی‌آنژیت (GPA)

علت ابتلا به این بیماری نامشخص است. این نوعی بیماری سرطانی یا مسری نیست. طبق شواهد آزمایشگاهی، سیستم ایمنی نقش مهمی در ابتلای فرد به این بیماری ایفا می‌کند.

نحوه تشخیص گرانولوماتوز با پلی‌آنژیت

گرانولوماتوز علائمی مشابه بیمار‌های دیگر دارد و به همین خاطر ممکن است تشخیص را دشوار کند. اگر فرد علائمی داشته باشد که پزشک را به گرانولوماتوز ظنین کند، معمولا با نمونه‌برداری (بیوپسی) از ناحیه آسیب‌دیده نوع بیماری را تشخیص می‌دهد. بیوپسی فقط برای قسمت‌هایی از بدن توصیه می‌شود که با معاینه، آزمایش‌ها یا تصویربرداری یافته‌های غیرطبیعی در آنها مشاهده شده است. پزشک با توجه به علائم، نتایج معاینات فیزیکی، آزمایش‌های آزمایشگاهی، اشعه ایکس و گاهی نمونه‌برداری از بافت آسیب‌دیده بیماری را تشخیص می‌دهد.

معمولا آزمایش خون اولین آزمایشی است که پزشک برای تشخیص بیماری تجویز می‌کند. وجود آنتی‌بادی‌های سیتوپلاسمی ضدنوتروفیل (ANCA) در آزمایش خون نشانه‌ای است که پزشک را به این بیماری ظنین می‌کند. البته این آزمایش خون به‌تنهایی برای تأیید ابتلای فرد به گرانولوماتوز کافی نیست.

گرانولوماتوز معمولا ریه‌های فرد را هم درگیر می‌کند. در بیماران مبتلا به این بیماری که هیچ‌گونه علائم ریوی (سرفه یا تنگی نفس) ندارند، آزمایش‌های تصویربرداری (اشعه ایکس معمولی یا سی‌تی‌اسکن) برخی ناهنجاری‌های ریوی را نشان می‌دهند. بنابراین در صورت مشکوک‌بودن به گرانولوماتوز فعال، عکس‌برداری از ریه لازم است حتی اگر فرد علائم بیماری ریوی را نداشته باشد.

درمان گرانولوماتوز با پلی‌آنژیت

۱. مصرف دارو

معمولا پزشک برای درمان گرانولوماتوز داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی با دوز بالا برای بیمار تجویز می‌کند. شدت بیماری فرد تعیین‌کننده نوع و دوز داروست. معمولا برای افرادی که اندام‌های حیاتی آنها درگیر بیماری شده است، کورتیکواستروئید (کورتون) همراه با داروی دیگری مانند سیکلوفسفامید تجویز می‌شود. برای بیمارانی که شدت بیماری آنها بیشتر است، ابتدا کورتیکواستروئید و متوترکسات تجویز می‌شود.

هدف از درمان این است که جلوی آسیب بیشتر به بافت گرفته شود. مدت درمان با داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی در افراد مختلف متفاوت است. اگر با مصرف این داروها فعالیت بیماری کاملا متوقف شود، به این حالت «رمیسیون» می‌گویند. با مشاهده آثار بهبودی در بیمار، پزشک به‌آرامی دوز کورتیکواستروئید را کاهش می‌دهد.

درمان دارویی گرانولوماتوز چه عوارضی دارد؟

از آنجا که این داروها سیستم ایمنی را سرکوب می‌کنند، احتمال ابتلای بیمار به عفونت‌های شدید افزایش می‌یابد. هر داروی سرکوب‌کننده سیستم ایمنی مجموعه‌ای منحصربه‌فرد از عوارض جانبی ایجاد می‌کند. نظارت بر عوارض جانبی مرتبط با هر دارو برای پیشگیری از آنها یا به‌حداقل‌رساندن احتمال وقوع آنها ضروری است.

متوترکسات، آزاتیوپرین و سیکلوفسفامید ممکن است جلوی ساخت سلول‌های خونی را بگیرند. سیکلوفسفامید عوارض جانبی مهمی از جمله کاهش باروری در بیماران جوان‌تر و همچنین افزایش احتمال ابتلا به سرطان مثانه دارد. مصرف ریتوکسیماب نیز ممکن است احتمال ابتلا به عفونت مغزی را افزایش دهد.

۲. تبادل پلاسما

در این روش درمانی که پلاسمافرزیس نیز نامیده می‌شود، قسمت مایع خون (پلاسما) بیمار را که حاوی مواد تولیدکننده بیماری است، از بدنش خارج می‌کنند. بیمار پلاسمای تازه یا پروتئین ساخته‌شده توسط کبد (آلبومین) دریافت می‌کند که به بدن اجازه می‌دهد پلاسمای جدید تولید کند. این روش درمانی برای افرادی که گرانولوماتوز با پلی‌آنژیت شدید دارند، مفید است و می‌تواند به بهبود کلیه‌ها کمک کند.

گرانولوماتوز مزمن چیست؟

تا به اینجا درباره گرانولوماتوز با پلی‌آنژیت گفتیم، حالا می‌خواهیم درباره گرانولوماتوز مزمن بگوییم. بیماری گرانولوماتوز مزمن نوعی اختلال ارثی است که در آن نوعی گلبول سفید خون به‌نام فاگوسیت به‌درستی کار نمی‌کند. فاگوسیت‌ها معمولا برای مقابله با عفونت‌ها به بدن کمک می‌کنند. وقتی فاگوسیت‌ها آن‌طور که باید کار نمی‌کنند، نمی‌توانند از بدن در برابر عفونت‌های باکتریایی و قارچی محافظت کنند.

علائم گرانولوماتوز مزمن

افراد مبتلا به بیماری گرانولوماتوز مزمن ممکن است در ریه‌ها، پوست، غدد لنفاوی، کبد (گرانولوماتوز کبدی)، معده و روده یا سایر قسمت‌های بدنشان دچار عفونت شوند. علائم این عارضه عبارت‌اند از:

  • تب؛
  • آبریزش مداوم بینی؛
  • تورم و قرمزشدن دهان؛
  • غدد لنفاوی متورم و دردناک؛
  • درد و تورم زیر بغل یا سینه (ماستیت گرانولوماتوز)؛
  • درد قفسه‌ سینه هنگام دم یا بازدم (گرانولوماتوز ریه)؛
  • مشکلات گوارشی مانند استفراغ، اسهال، دل‌درد و وجود خون در مدفوع؛
  • تحریک پوست که ممکن است شامل بثورات، تورم یا قرمزی باشد (گرانولوماتوز پوستی).

درمان گرانولوماتوز مزمن

هدف از درمان گرانولوماتوز مزمن پیشگیری از ایجاد و گسترش عفونت است. روش‌های درمان این بیماری عبارت‌اند از:

  • مهار عفونت: ممکن است پزشک برای پیشگیری از ایجاد عفونت‌های باکتریایی و قارچی داروهایی تجویز کند. این داروها ممکن است شامل ترکیب‌ تری‌متوپریم و سولفامتوکسازول یا ایتراکونازول باشند. در صورت بروز عفونت، ممکن است پزشک آنتی‌بیوتیک یا داروهای ضدقارچی بیشتری به این داروها اضافه کند.
  • اینترفرون گاما: گاهی اوقات ممکن است راهکار درمانی تجویزشده برای فرد تزریق اینترفرون گاما باشد که باعث تقویت سلول‌های سیستم ایمنی بدن برای مقابله با عفونت می‌شود.
  • پیوند سلول‌های بنیادی: در برخی موارد، پیوند سلول‌های بنیادی درمانی برای بیماران مبتلا به التهاب گرانولوماتوز مزمن است. تصمیم‌گیری برای درمان با پیوند سلول‌های بنیادی به عوامل متعددی از جمله در دسترس‌بودن اهداکننده و ترجیحات شخصی بستگی دارد.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنیم؟

اگر آبریزش بینی‌ای دارید که با داروهای سرماخوردگی تسکین نمی‌یابد، به پزشک مراجعه کنید مخصوصا اگر همراه با خون‌ریزی بینی، سرفه خونی یا سایر علائم هشداردهنده گرانولوماتوز باشد. از آنجایی که این بیماری ممکن است به‌سرعت تشدید شود، تشخیص زودهنگام برای درمان بسیار مهم است.

سخن پایانی

در این مقاله خواندید که ضایعات گرانولوماتوز چیست و چه علائم و عوارضی به‌ دنبال دارد. نشانه‌های گرانولوماتوز با پلی‌آنژیت ممکن است ناگهانی یا طی چند ماه بروز کنند. اگر دچار علائم مشکوکی شده‌اید، هرچه زودتر به پزشک مراجعه کنید تا علت این علائم مشخص شود.

آیا خودتان یا عزیزانتان تجربه‌ای در زمینه التهاب گرانولوماتوز دارید؟ لطفا نظرات و تجربیات ارزشمندتان را با ما و کاربران عزیزمان در میان بگذارید.

گامی برای تسلط شما بر مهارت‌های برقراری ارتباط


هشدار! این مطلب صرفا جنبه آموزشی دارد و برای استفاده از آن لازم است با پزشک یا متخصص مربوطه مشورت کنید. اطلاعات بیشتر

[ad_2]

منبع

1 2