دسته: سلامتی

پیکل بال از ورزش‌های راکتی است که عناصری از پینگ‌پنگ، تنیس و بدمینتون را در خود دارد. گرچه این ورزش ابتدا در آمریکا برای کودکان ابداع شد، اکنون در سراسر جهان افرادی در سنین گوناگون آن را انجام خواهند داد. این ورزش را می‌توان در زمین پیکل بال روباز یا سرپوشیده انجام داد. در ادامه با تاریخچه، قوانین، نحوه بازی، لوازم و تجهیزات موردنیاز، مزایا و خطرات احتمالی این ورزش روبه‌رشد و محبوب زیاد تر آشنا می‌شویم.

پیکل بال چیست؟

سال ۱۹۶۵ در شهر بین‌بریج آیلند در ایالت واشنگتن، سه پدر (جوئل پریچارد (Joel Pritchard)، بیل بل (Bill Bell) و بارنی مک‌کالوم (Barney McCallum)) پیکل‌بال را برای سرگرم‌کردن بچه‌هایشان در روزی بارانی ابداع کردند. ایده اولیه سه همسایه، یعنی منفعت گیری از راکت‌های قدیمی پینگ‌پنگ و یک توپ سوراخ‌دار در زمین بدمینتون، به‌شدت به فعالیتی برای بزرگ‌سالان تبدیل شد.

به‌مرور زمان چیزی که روزی فعالیتی برای روزی بارانی می بود به اتفاق‌ای جهانی تبدیل شد. این ورزش در طول سال‌ها تکامل اشکار کرد و تجهیزات تخصصی و زمین‌هایی به آن تعلق یافت. سال ۱۹۶۷، اولین زمین دائمی پیکل بال ساخته شد و سال ۱۹۷۶ نیز این ورزش در مجله آمریکایی «تنیس» (Tennis magazine) به رسمیت شناخته شد. از سال ۱۹۸۴ انجمن پیکل‌بال ایالات متحده اداره این ورزش را بر مسئولیت گرفت و اکنون ورزش پیکل بال مسابقات و سازمان‌هایی در سراسر جهان دارد.

یکی از دلایل محبوبیت پیکل بال این است که هرکسی در هر سنی می‌تواند این ورزش را انجام دهد. پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها می‌توانند با نوه‌هایشان بازی کنند و جوانان نیز از بازی‌کردن با والدین خود لذت می‌برند.

لوازم و تجهیزات موردنیاز

اگر اولین بار است که می‌خواهید این ورزش را انجام دهید، می‌توانید از وسایلی منفعت گیری کنید که در خانه دارید، اجاره کرده‌اید یا از فروشگاه لوازم ورزشی تهیه کرده‌اید. انجمن پیکل بال ایالات متحده آمریکا (USAPA) دستورالعمل‌هایی را برای زمین، تور، راکت و توپ مناسب این ورزش اراعه داده است. برخی از فروشندگان نیز مجموعه‌های مخصوص ورزش پیکل بال و دیگر لوازم موردنیاز آن را می‌فروشند.

۱. کفش و لباس مناسب

برای انجام این ورزش ملزوم نیست که لباس خاصی بخرید. آب‌وهوا و شرایط (باز یا بسته بودن فضای بازی) در انتخاب بهترین لباس برای این ورزش اهمیت دارند. می‌توان شلوارک، دامن ورزشی زنانه (skorts) یا شلوار جذب‌کننده رطوبت (Moisture-wicking) را با تی‌شرت یا در صورت نیاز ژاکت پوشید. اگر در فضای باز بازی می‌کنید، به گمان زیاد به کلاه آفتاب‌گیر و عینک آفتابی ورزشی نیز برای محافظت از چشم‌های خود نیاز دارید.

کفش مناسب این ورزش باید همانند کفش تنیس حمایتجانبی ملزوم را فراهم کند. طبق معمول کفش‌های مخصوص پیاده روی یا دویدن حمایتجانبی موردنیاز برای ورزش پیکل بال را فراهم نمی‌کنند.

۲. تور پیکل بال

تور پیکل‌بال باید حداقل ۲۱ فوت و ۹ اینچ (۶٫۶۳ متر) پهنا و ۳۰ اینچ (۷۶ سانتی‌متر) ارتفاع داشته باشد. این تور از پارچه‌ای مشبک با نواری سفید در بالا ساخته می‌بشود. اندازه آن باید ۳۶ اینچ (۹۱ سانتی‌متر) در کناره‌ها و ۳۴ اینچ (۸۶ سانتی‌متر) در وسط باشد.

۳. توپ پیکل بال

توپ پیکل بال انواع مختلفی دارد، ولی همه آنها همانند توپ ویفل‌بال (whiffle ball، نوعی ورزش بیس‌بال) می باشند. این توپ‌ها از پلاستیک بدون درز و قالب‌گیری‌شده ساخته شده‌اند و سوراخ‌هایی با اندازه‌های گوناگون دارند. این توپ‌ها امکان پذیر زرد، سیاه، آبی یا چندرنگ باشند.

توپ‌های پیکل‌بالِ فضای باز طبق معمول سنگین‌تر، محکم‌تر و صاف‌ترند و سوراخ‌های کوچک‌تر و بیشتری دارند (نزدیک به ۴۰ سوراخ). توپ‌های پیکل‌بال فضای بسته سبک‌تر، نرم‌تر و دارای سوراخ‌های کمتری می باشند (نزدیک به ۲۶ سوراخ). از توپ‌های پیکل‌بال فضای باز و بسته به‌جای هم منفعت گیری نمی‌بشود.

توپ پیکل بال زیاد سبک‌تر از توپ تنیس است و ضربه‌زدن به آن نیز راحت‌تر است. شدت نسبتا کمتر بازی نیز به‌علت توپ آن است. قطر این توپ‌ها طبق معمول ۲٫۸۷ تا ۲٫۹۷ اینچ (۷٫۲۹ تا ۷٫۵۴ سانتی‌متر) است.

۴. راکت پیکل بال

در پیکل بال، برخلاف تنیس و بدمینتون، از راکتی مسطح منفعت گیری می‌بشود. راکت پیکل بال تا حدی همانند راکت پینگ‌پنگ است. راکت‌های پیکل‌بال اولیه از تخته چندلا ساخته می‌شدند ولی راکت‌های امروزی با فناوری گسترش یافتهتری ساخته خواهد شد. این راکت‌ها از مواد مختلفی همانند چوب، پلیمر یا آلومینیوم ساخته خواهد شد. روی راکت نیز از فیبر کربن، فایبرگلاس یا گرافیت منفعت گیری می‌بشود. بهترین راکت برای شما راکتی است که مناسب اندازه دست‌تان باشد و هنگامی آن را در دست می‌گیرید حس خوبی داشته باشد.

راکتی با وزن متوسط نزدیک به ۷٫۳ تا ۸٫۴ اونس (۲۰۶٫۹ تا ۲۳۸٫۱ گرم) وزن دارد ولی راکت‌هایی با وزن زیاد تر و کمتر نیز موجودند. با راکت‌های سنگین‌تر قوت زیاد تر و با راکت‌های سبک‌تر کنترل بیشتری خواهید داشت. طول راکت نباید از ۱۷ اینچ (۴۳ سانتی‌متر) زیاد تر باشد.

۵. زمین پیکل بال

زمین پیکل بال کوچک‌تر از زمین تنیس و زیاد تر همانند زمین بدمینتون دونفره است. ابعاد زمین پیکل بال ۲۰ فوت (۶٫۰۹ متر) در ۴۴ فوت (۱۳٫۴۱ متر) است. تور در مرکز زمین قرار می‌گیرد و در محدوده ۷ فوت (۲٫۱ متر) از تور در دو طرف منطقه‌ای است در آن ضربه والی (ضربه‌زدن به توپ پیش از برخورد آن به زمین) ممنوع است (non-volley zone) و کیچن (kitchen) نامیده می‌بشود. تکه پشت منطقه کیچن نیز به دو منطقه سرویس راست و چپ تقسیم می‌بشود. پیکل‌بال فردی یا دونفره انجام می‌بشود که در هر دو حالت از زمینی با اندازه یکسان منفعت گیری می‌بشود.

اگر به زمین مخصوص پیکل بال دسترسی ندارید، می‌توانید از زمین تنیس یا فضای فرد دیگر منفعت گیری کنید و با گچ یا نوارچسب کاغذی رنگی محدوده و تکه‌های گوناگون زمین را اشکار کنید.

قوانین پیکل بال

مقصد بازی پیکل‌بال نیز همانند دیگر ورزش‌های شبیه آن همانند پینگ‌پنگ و بدمینتون و تنیس، کسب امتیاز با زدن توپ از روی تور به‌شکلی است که حریف نتواند آن را به زمین شما برگرداند. این چنین اگر حریفتان در منطقه کیچن قبل از زمین‌خوردن توپ به آن ضربه بزند یا خارج از محدوده زمین توپ را بزند امتیاز کسب می‌کنید. بازیکنان به‌نوبت سرویس می‌زنند و فقط در صورتی می‌توانید امتیاز کسب کنید که تیم شما سرویس زده باشد.

۵ قانون مهم پیکل بال

1. نمی‌توانید خارج از محدوده زمین به توپ ضربه بزنید.
2. سرویس باید زیردستی (underhand) باشد، یعنی از زیر خط کمر و به زیر توپ ضربه بزنید.
3. بعد از سرویس توپ باید پیش از ضربه حریف یک بار در سمت دیگر به زمین برخورد کند و سپس یک بار دیگر نیز در سمت سرویس با زمین برخورد کند. این قانون two-bounce (دو بار برخورد توپ به زمین) نام دارد. بعد از دو بار برخورد توپ به زمین بازیکنان می‌توانند به توپی که به زمین برخورد نکرده ضربه بزنند.
4. در سرویس، توپ نباید به منطقه کیچن برخورد کند.
5. بازی پیکل بال با رسیدن به امتیاز ۱۱، ۱۵ یا ۲۱ به آخر می‌رسد. طبق معمول بازی در امتیاز ۱۱ همه می‌بشود ولی امتیازات ۱۵ و ۲۱ نیز از امتیازات پایانی رایج می باشند.

نحوه انجام بازی

بازی‌های تک‌نفره و دونفره اساسا یکسان می باشند و فقط در قوانین سرویس‌زدن و امتیازدهی تفاوت‌هایی جز‌ئی دارند. در ساده‌ترین حالت، بازی به‌ این صورت انجام می‌بشود که یک بازیکن توپ را زیردستی (underhand) از روی تور و به‌صورت مورب به زمین سرویس حریف می‌زند. سپس توپ از روی تور به زمین هریک از بازیکنان زده می‌بشود تا وقتی که یکی از آنها نتواند به توپ ضربه بزند و آن را به زمین حریف بفرستد. امتیازها فقط به تیم زننده سرویس داده خواهد شد. اولین تیم یا بازیکنی که با دو امتیاز برتری به امتیاز ۱۱ برسد برنده بازی است. اگر بدون اختلاف دوامتیازی به امتیاز ۱۱ برسید، بازی تا زمان رسیدن به اختلاف دوامتیازی ادامه می‌یابد. پیکل بال هیچ زمان با تساوی به آخر نمی‌رسد.

در حالت معمول «تورنمنت» پیکل بال، مسابقاتی انجام خواهد شد که هریک شامل سه بازی می باشند. ولی بسته به محل برگزاری امکان پذیر که از حالت‌های فرد دیگر همانند انجام مسابقه به‌نوبت (round-robins) یا challenge courts منفعت گیری بشود (در challenge courts بازیکن تا وقتی که یک بازی را ببازد در زمین می‌ماند). اگر رسمی و در باشگاه بازی نمی‌کنید، می‌توانید از هر حالت مسابقه‌ای که دوست دارید منفعت گیری کنید.

مزایا پیکل بال برای سلامتی

این بازی علاوه‌بر سرگرمی و بهبود روحیه، مزایای زیاد فرد دیگر نیز دارد. پیکل بال نیز همانند همه فعالیت‌های بدنی جهت می‌بشود که کالری بسوزانید و خوش‌اندام شوید. این ورزش مزایا فرد دیگر همانند خواب بهتر، افزایش انرژی و افت گمان ابتلا به بیماری‌هایی همانند دیابت نوع ۲، آرتریت، بیماری قلبی و سکته مغزی نیز دارد.

۱. سوزاندن کالری

کالری‌ای که در بازی پیکل بال می‌سوزانید به عواملی همانند سن و شدت بازی بستگی دارد.

۲. بهبود سلامت قلبی‌تنفسی (Cardiorespiratory)

در پژوهش زیاد کوچکی که در دانشگاه وسترن کلرادو (University of Western Colorado) انجام شد و در مجله بین‌المللی «تحقیقات فیزیولوژی ورزش» انتشار شد، ۱۵ مرد و زن مسن قبل و سپس از انجام بازی‌های پیکل بال بازدید شدند. سختی خون، کلسترول و آمادگی قلبی‌تنفسی شرکت‌کنندگانی که به‌زمان ۶ هفته، هفته‌ای ۳ بار و هر بار ۱ ساعت پیکل بال بازی کرده بودند، در قیاس با پیش از اغاز تمرینات بهبود یافت.

۳. افزایش به‌زیستی

در پژوهش کوچک فرد دیگر که سال ۲۰۱۷ انجام شد، مزایا پیکل بال برای افراد مسن بازدید شد. مؤلفان این پژوهش ویژگی‌های ۱۵۳ بازیکن پیکل‌بال مسن شامل سبک زندگی و مزایا روانی‌اجتماعی را بازدید کردند. مطابق این پژوهش، پیکل بال برای زنان مسنی که حس تنهایی یا نیاز به گسترش دوستی‌ها با ورزش دارند مناسب است. پژوهشگران این چنین این بازی را برای افراد مسنی که به‌جستوجو بازنشستگی مولد و پربارند پیشنهاد کردند و نتیجه گرفتند که این ورزش جهت افزایش به‌زیستی افراد مسن می‌بشود.

۴. مزایا فیزیکی

پیکل‌بال می‌تواند جهت هماهنگی بهتر دست‌ها و چشم‌ها بشود. این چنین مطابق تحقیقات، انجام بازی پیکل‌بال چابکی و هماهنگی و این چنین قوت و کارکرد عضلات را بهبود می‌دهد.

خطرات بازی پیکل بال

به‌حرف های نوئه ساریبان (Noe Sariban)، فیزیوتراپیست معروف به «دکتر پیکل بال»، برخی از صدمه‌های رایج در پیکل بال زمین‌خوردن‌های اتفاقی، کشیدگی عضله، رگ‌به‌رگ‌شدگی یا پیچ خوردگی و التهاب تاندون یا تاندونیت (tendonitis) می باشند. رایج‌ترین نوع زمین‌خوردن وقتی است که فرد زمان تلاش برای زدن توپی در بالای سر عقب می‌رود. ساریبان می‌گوید که برای افت گمان این اتفاق در وقتی که حریف توپ را با قوس بلند پرتاب کرده است، می‌توانید به‌ عقب برگردید و به‌سمت انتهای زمین بدوید. نکات و ترفندهای کوچکی همانند این می‌توانند در افزایش ایمنی در طول بازی مؤثر باشند.

پیکل بال در ایران

نزدیک به ۷۰ سرزمین در سراسر جهان به فدراسیون بین‌المللی پیکل بال مدام‌اند و حتی درمورد تلاش برای افزودن این بازی به بازی‌های المپیک ۲۰۲۸ به‌گفتن ورزشی نمایشی (demonstration sport) نیز سخن بگویید‌هایی شده است.

در ایران نیز این رشته ورزشی در استان همدان رسما راه‌اندازی شده و کتاب «مبانی پیکل‌بال» نگارش و تدوین شده است. اولین مجموعه تخصصی رشته ورزشی پیکل بال سرزمین نیز در شهر ارومیه افتتاح شده است. انتظار می‌رود که در سال‌های آینده این ورزش در ایران نیز همانند دیگر نقاط جهان گسترش یابد و رشد کند.

سخن پایانی

اگر دچار مشکلات سلامتی یا در حال بهبود از صدمه‌دیدگی هستید یا مدتی بی‌تحرک بوده‌اید، پیش از اغاز این ورزش با پزشک خود مشورت کنید. برای افت گمان صدمه‌دیدگی نیز پیش از اغاز بازی حتما بدن خود را گرم کنید. برای این کار می‌توانید حداقل ۵ دقیقه سریع راه بروید یا آهسته بدوید. منفعت گیری از کفش مناسب و محافظ چشم را نیز فراموش نکنید.

اصول و راه حلهایی کاملا عملی برای یادگیری سریع و ماندگار هر زبان تازه

اختلال احتکار که اختلال ذخیره‌سازی هم نامیده می‌بشود، جهت می‌بشود فرد نیاز شدیدی به نگه‌داشتن وسایل غیرضروری داشته باشد. در این مقاله درمورد علائم، علل و راه حلهای تشخیص و درمان این اختلال می‌گوییم. با ما همراه باشید.

اختلال احتکار چیست؟

اختلال احتکار وضعیتی است که به‌جهت آن فرد نیاز شدیدی به جمع‌کردن و نگهداری اقلامی همانند روزنامه، مجله، لباس و وسایل دورریختنی دارد. بعضی اوقات نیاز این فرد به نگه‌داشتن همه‌چیز به‌قدری شدید است که زمان دورریختن وسایل غیرضروری و قدیمی زیاد غمگین می‌بشود. این اختلال نظم زندگی فرد را بر هم می‌زند و علتمی‌بشود در زندگی اجتماعی، خانوادگی و کاری‌اش مدام مضطرب باشد.

فرد مبتلا به این اختلال وسایل را به‌طوری سازمان‌دهی نمی‌کند که دسترسی به آنها راحت باشد. این افراد طبق معمول اقلامی را احتکار می‌کنند که قیمت مالی ناچیزی دارند، همانند تکه‌های کاغذ یا اسباب‌بازی‌های شکسته.

چه افرادی زیاد تر در معرض ابتلا به اختلال احتکارند؟

تمایل به احتکار وسایل طبق معمول از نوجوانی اغاز می‌بشود و با افزایش سن به‌مرور بدتر می‌بشود. افراد بالای ۶۰ سال و افراد مبتلا به بیماری‌های روحی‌روانی همانند اضطراب و افسردگی زیاد تر در معرض ابتلا به این اختلال‌اند.

علائم اختلال احتکار چیست؟

برخی از افراد مبتلا به این اختلال می‌دانند که باورها و رفتارهای مرتبط با احتکار آنها مشکل‌ساز است، اما تعداد بسیاری هم از وخامت اوضاع مطلع نیستند. در تعداد بسیاری از موارد، رویدادهای استرس‌زا یا صدمه‌زا همانند طلاق یا غم ازدست‌دادن یکی از عزیزان علتابراز این اختلال خواهد شد. افراد مبتلا به اختلال احتکار نیاز شدیدی به نگه داری‌کردن همه دارایی‌های خود حس می‌کنند. علائم دیگر افراد مبتلا به این اختلال عبارت‌اند از:

• کناره‌گیری از دوستان و خانواده؛
• ناتوانی در دورریختن وسایل غیرضروری؛
• اضطراب بابت گمان نیاز به وسایل در آینده؛
• زندگی در فضاهای زیاد شلوغ و به‌هم‌ریخته؛
• استرس شدید زمان تلاش برای دورریختن وسایل؛
• بی‌اعتمادی به دیگران بابت دست‌زدن به وسایلشان.

علل اختلال ذخیره‌سازی

محققان تا این مدت علت اختلال احتکار را نمی‌دانند و اعتقاد دارند نقص پردازش اطلاعات در این عرصه‌ها در ابتلای افراد به اختلال نقش دارد:

افراد مبتلا امکان پذیر به این دلایل وسایل را احتکار کنند:

• اعتقاد دارند که این وسایل در آینده سودمند یا مورد قیمت خواهند می بود؛
• حس می‌کنند این وسایل بی همتا و معاوضه‌نشدنی‌اند؛
• به وسایل غیرضروری به چشم یادآور شخصی خاص یا رویدادی مهم نگاه می‌کنند.
• جای دقیق هر وسیله را نمی‌دانند به این علت به‌جای دورانداختن آن را نگه می‌دارند.

بعضی اوقات اوقات مشکلات مرتبط با کارکرد شناختی علترفتارهای احتکارگرانه این افراد خواهد شد. برخی از این مشکلات عبارت‌اند از:

این مشکلات امکان پذیر تا حد بسیاری بر کارکرد فرد مبتلا و شدت اختلال تاثییر بگذارند.

بعضی اوقات این اختلال بخشی از دیگر اختلالات سلامت روان است. اختلالات روانی اثرگذار بر ابتلا به این اختلال عبارت‌اند از:

به‌باور محققان این عوامل گمان ابتلای افراد به اختلال احتکار را افزایش خواهند داد:

• صدمه مغزی؛
• رویدادهای صدمه‌زا؛
• عادات خرید ناگهانی؛
• سندرم پرادر ویلی؛
• بستگان مبتلا به اختلال احتکار؛
• اختلال مصرف مواد مخدر یا الکل؛
• ناتوانی در دورریختن اقلام رایگان همانند تبلیغات و بروشور.

تشخیص اختلال احتکار

افراد مبتلا به اختلال احتکار به‌ندرت به‌جستوجو درمان اختلالشان می باشند. طبق معمول دوستان یا اعضای خانواده با دیدن علائم آنها دلواپس خواهد شد و برای پشتیبانی به آنها با متخصص مشورت می‌کنند.

متخصص سلامت روان برای تشخیص از تست اختلال احتکار منفعت گیری می‌کند و سؤالاتی درمورد به‌زیستی عاطفی، عادات جمع‌آوری وسایل و بعد‌انداز فرد می‌پرسد و با شنیدن توضیحاتی درمورد علائم فرد اختلال را تشخیص می‌دهد. طبق معمول این موارد در توضیحات علائم فرد ذکر خواهد شد:

• فضای زندگی زیاد شلوغ و پر از وسایل غیرضروری؛
• مشکل همیشگی خلاص‌شدن از شر دارایی‌های مورد قیمت و بی‌قیمت؛
• حس نیاز شدید به ذخیره وسایل و حس ناراحتی از دورانداختن آنها.

پیشگیری از اختلال ذخیره‌سازی

هیچ راه شناخته‌شده‌ای برای پیشگیری از اختلال احتکار وجود ندارد. بااین‌حال رفتارهای احتکارگرانه طبق معمول در ۱۵ تا ۱۹سالگی ابراز و سپس عود می‌کنند. اگر علائم احتکار را در فرزند یا یکی از اطرافیانتان مشاهده کردید، سریع برای تشخیص زودهنگام و اغاز روال درمان عمل کنید.

مهار و درمان اختلال احتکار

طبق معمول متخصصان سلامت روان برای درمان اختلال احتکار از ۲ روش مهم منفعت گیری می‌کنند:

۱. درمان شناختی‌رفتاری

رفتاردرمانی شناختی اولین و با اهمیت ترین روش درمان این اختلال محسوب می‌بشود. فرد مبتلا به‌پشتیبانی روان‌شناس علت رفتارهای احتکارگرانه‌اش را می‌فهمد و یاد می‌گیرد زمان دورریختن وسایلش اضطراب کمتری داشته باشد. آموزش توانایی‌های سازمان‌دهی و تصمیم‌گیری به فرد مبتلا به این اختلال قسمت فرد دیگر از روال درمان اوست. فرد مبتلا به اختلال احتکار با تمرین این توانایی‌ها یاد می‌گیرد دارایی‌هایش را بهتر مدیریت کنید.

۲. مصرف داروهای ضدافسردگی

برخی از روان‌پزشکان برای درمان این اختلال داروهای ضدافسردگی تجویز می‌کنند. این داروها علائم بیماری را تا حدی بهبود می‌بخشند.

اختلال احتکار در کودکان

برخی از والدین فکر می‌کنند اجازه‌دادن به فرزندشان برای جمع‌کردن وسایل زیاد و غیرضروری اضطراب کودک را افت می‌دهد و از دعواهای خانوادگی جلوگیری می‌کند، ولی این روش برخورد با اختلال احتکار در کودک تأثیری کاملا برعکس دارد و در واقع تمایل کودک به خرید و ذخیره‌سازی وسایل را افزایش می‌دهد. شراکت والدین در درمان کودکان مبتلا به اختلال احتکار زیاد مهم است. روان‌شناس به والدین نحوه عکس العمل صحیح به حرکت احتکارگرانه فرزندشان را یاد می‌دهد.

کلام پایانی

فرد مبتلا به اختلال احتکار نمی‌تواند وسایل غیرضروری را دور بریزد و آنها را نگه می‌دارد و انباشته می‌کند. فکر دورریختن این وسایل فرد را آشفته و غمگین می‌کند. این اختلال از خفیف تا شدید متغیر است. در برخی موارد این اختلال تأثیر بسیاری بر زندگی فرد ندارد درحالی‌که نوع جدی این اختلال کارکرد فرد را به‌کل مختل می‌کند.

طبق معمول افراد مبتلا به اختلال احتکار آن را نوعی مشکل نمی‌دانند، به همین خاطر زیر بار مراجعه به روان‌شناس یا مصرف دارو نمی‌روال. درمان تخصصی باورها و رفتارهای فرد را تحول می‌دهد تا بتواند زندگی ایمن‌تر و لذت‌قسمت‌تری داشته باشد.

در نزدیکان یا اطرافیانتان نشانه‌ای از این اختلال دیده‌اید؟ لطفا نظرات و ازمایش ها ارزشمندتان را با ما و کاربران عزیزمان در بین بگذارید.

در افسردگی غم به لایه‌های عمیق زندگی نفوذ کرده و اختلالاتی در احساسات و حرکت شما به‌وجود می‌آورد. اگر حس افسردگی دارید، حتما با پشتیبانی یک روانشناس متخصص مشکل را ریشه‌یابی کنید و برای حل آن راهکار بگیرید.برای ربط با مشاور متخصص افسردگی روی دکمه زیر کلیک کنید.

به پشتیبانی زبان بدن، ناگفته‌ها را بگویید و بشنوید

از وقتی که پاولف در ابتدای قرن بیستم با مشاهدات خود نظریه شرطی‌سازی را نقل کرد تا به امروز، این نظریه و شاخ و برگ‌هایش نقشی مهم در شناخت رفتارهای انسان داشته است. از این نظریه برای بهبود فرایندهای یادگیری در نظام‌های آموزشی منفعت گیری بسیاری می‌بشود و احتمالا بارزترین جنبه آن تشویق و تنبیهی باشد که از دوران مدرسه به یاد دارید. اما آیا می‌توان از این نظریه و انواع شرطی سازی در دیگر قسمت‌ها همانند محیط کار برای تحکیم انگیزه کارکنان و تحول حرکت آنان منفعت برد؟ ابتدا بیایید نگاهی به این نظریه بیندازیم و سپس درمورد کاربردش سخن بگویید کنیم. با ما همراه باشید.

شرطی‌سازی چیست؟

به فرایندی که در آن بین محرک و عکس العمل ارتباطی تشکیل می‌بشود، شرطی‌سازی می‌گویند. محرک چیزی است که عکس العمل (جواب) را به جستوجو می‌آورد. با فهمیدن شرطی‌سازی می‌توانیم ریشه برخی رفتارها را در انسان‌ها و حیوانات فهمیدن کنیم. شرطی‌سازی یکی از نظریات حوزه رفتارگرایی محسوب می‌بشود.

انواع شرطی سازی در روانشناسی

۱. شرطی سازی کلاسیک

ایوان پاولف اولین شکل از شرطی‌سازی را اتفاقی زمان بازدید دستگاه گوارش سگ‌ها کشف کرد. او مشاهده کرد که هنگامی غذایی را جلوی سگ می‌گذارد، بزاق دهانش ترشح می‌بشود. این حرکت سگ‌ها حتی پیش از رسیدن غذا در ساعت اشکار نیز اتفاق می‌افتاد، به این علت پاولف به این فکر افتاد که آیا می‌تواند حرکت سگ‌ها (ترشح بزاق) را با محرکی بیرونی شرطی کند یا نه، به این علت آزمایشی را طراحی کرد.

در آزمایش معروف سگ‌های پاولف، او پیش از رسیدن غذا زنگی را به صدا درمی‌آورد. بعد از چند بار تکرار این کار، وی غذا را حذف کرد و فقط زنگ را به صدا درآورد. او مشاهده کرد که بزاق سگ‌ها (عکس العمل) بعد از شنیدن صدای زنگ (محرک) حتی بدون وجود غذا نیز ترشح می‌بشود. این دانشمند روسی اولین کسی می بود که توانست رفتاری را مطابق خواست خود شرطی کند. آزمایش او سرآغازی برای طیفی گسترده از تحقیقات درمورد انواع شرطی سازی و و کاربردش در حوزه روان‌شناسی شد.

۲. شرطی سازی کنشگر یا فعال

بی.اف اسکینر، روان‌شناس مشهور آمریکایی، شکل فرد دیگر از شرطی‌سازی را کشف کرد. او در آزمایش خود، حیواناتی گوناگون را درون جعبه‌ای قرار می‌داد که درون آن دکمه‌ یا اهرمی وجود داشت و اگر حیوان آن را سختی می‌داد، دریچه‌ای باز می‌شد و غذا دریافت می‌کرد. به‌مرور زمان و بعد از چند توانایی موفق، حیوان می‌آموخت که با فشاردادن اهرم یا دکمه می‌تواند غذا (پاداش) دریافت کند. درنتیجه مدام این حرکت را تکرار می‌کرد.

این همان روشی است که امروزه برای پرورش سگ‌های نجات یا مخدریاب منفعت گیری می‌بشود. این سگ‌ها همراه مربی خود هربار که عمل مطلوب مربی را انجام خواهند داد پاداش دریافت می‌کنند. درنتیجه به انجام آن عمل شرطی خواهد شد. این نوع شرطی‌سازی را می‌توان برعکس هم انجام داد. برای مثال اگر حیوان بعد از هربار فشاردادن دکمه ناچار به تحمل توانایی‌ای ازردهکننده (شوک الکتریکی) می‌شد، دیگر تمایلی به انجام آن حرکت نشان نمی‌داد.

تفاوت شرطی سازی کلاسیک و کنشگر

۱. نوع یادگیری

یادگیری در شرطی سازی کلاسیک فعالانه نیست. یادگیرنده بدون آنکه بداند چرا این چنین می‌کند، رفتاری را انجام می‌دهد. اما در شرطی سازی فعال، یادگیرنده خود در فرایند شرطی‌سازی شراکت فعال دارد. او با تشویق یا تنبیه می‌آموزد که به‌سمت چه رفتاری سوق داده بشود.

۲. داوطلبانه بودن یا نبودن

در شرطی شدن کلاسیک یادگیرنده رفتاری غیرداوطلبانه دارد. برای مثال سگ‌ها نقشی در ترشح بزاق دهان خود ندارند، اما در نوع دوم یادگیرنده می‌تواند در هرلحظه عمل خود را تحول دهد. برای مثال کودک می‌تواند به‌رغم گمان تنبیه، هم چنان با برادر خود دعوا کند. با اهمیت ترین تفاوت این دو نوع شرطی‌سازی در همین ویژگی نفهته است.

۳. نوع جواب

در نوع اول شرطی‌سازی، یادگیرنده نقشی در تشکیل عکس العمل ندارد. برای مثال اگر فردی تصادف کند، امکان پذیر تا ماه‌ها سپس هربار که رانندگی می‌کند، حس هراس و اضطراب داشته باشد. او نمی‌تواند جلوی این اضطراب را بگیرد. چه بسا توانایی او چنان دردناک باشد که با دیدن ماشین نیز دچار دعوا عصبی بشود. اما در نوع دوم، یادگیرنده به انجام عکس العمل ترغیب می‌بشود. درنتیجه عکس العمل نه قطعی بلکه احتمالی خواهد می بود. برای مثال اگر والدین نوجوانی تازه‌گواهینامه‌گرفته او را بابت مراعات مقررات تشویق کنند، احتمالش زیاد تر است که هم چنان به مراعات مقررات ادامه دهد.

۴. وجود تحکیم‌کننده

در نوع اول شرطی‌سازی خبری از پاداش یا تنبیه نیست، اما در نوع دوم رفتارهای مطلوب با پاداش و رفتارهای نامطلوب با تنبیه به‌ترتیب تحکیم و تضعیف خواهد شد.

کاربرد شرطی‌سازی در تحکیم انگیزه و شکل‌دادن به حرکت کارکنان

رفتارهای مرتبط با شرطی‌سازی در زندگی روزمره زیاد رخ خواهند داد. حال فکر کنید شما مدیر یا رهبر یک سازمانید و می‌خواهید رفتارهای مطلوب کارکنان خود را تحکیم کنید و از مقدار رفتارهای نامطلوب آنها بکاهید. نظریه شرطی سازی چطور به شما پشتیبانی می‌کند؟ در ادامه، تشکیل زمان‌شناسی در جلسات کاری به دو روش شرطی سازی کلاسیک و کنشگر را بازدید می‌کنیم.

۱. منفعت گیری از شرطی سازی کلاسیک

شرطی سازی کلاسیک زیاد تر با عکس العمل‌های ناخوشایند در ربط است. برای مثال انواع فوبیا یا پرهیز از طعم‌های خاص با این اتفاق مرتبط‌اند. اما این شکل از شرطی‌سازی را می‌توان برای تشکیل عادت‌های مطلوب نیز به کار برد. برای مثال فکر کنیم شما می‌خواهید عادت زمان‌شناسی در جلسات کاری را در کارکنان تحکیم کنید. برای این کار می‌توانید عمل های زیر را انجام دهید.

۱. مقدمه‌چینی کنید

برای کاشتن بذر زمان‌شناسی اعضای تیم را دور هم جمع کنید و درمورد اهمیت زمان‌شناسی و مزایا آن شفاف سخن بزنید. به آنها گوشزد کنید که زمان‌شناسی نشانه احترام به دیگران است. این چنین این حرکت درست علتمدیریت بهتر زمان و افزایش منفعت‌وری می‌بشود.

۲. محرکی برای زمان‌شناسی تشکیل کنید

بعد از تعیین دقیق انتظارات، باید با عمل به آنها محرک تشکیل کنید. همه جلسات را سروقت اغاز کنید و چشم به راه فردی نمانید! این حرکت شما دیگران را تحریک می‌کند تا در جلسات آینده سروقت حاضر شوند. از نظر دیگر با منفعت گیری از نرم‌افزارهای ارتباطی نوعی صدای یادآور خاص برای یادآوری زمان اغاز جلسات در نظر بگیرید. شنیدن صدای خاص به اعضای تیم یادآوری می‌کند که خود را آماده کنند تا دیر به جلسه نرسند. این چنین می‌توانید برنامه جلسه را برای مثال نیم ساعت قبل از اغاز جلسه برای همه بفرستید. این هم نوعی محرک خواهد می بود.

۳. تثبیت عادت

بعد از مدتی که به این شیوه جلسات را برگزار کردید، به‌گمان زیاد ناظر عادت‌کردن اعضا به شرکت به‌موقع در جلسات خواهید می بود. با تبدیل‌شدن این کار به عادت دیگر نیازی به تکرار محرک‌ها نخواهید داشت. چه بسا اعضای تیم بدون محرک‌ها نیز به‌موقع در جلسات حاضر شوند.

۲. منفعت گیری از شرطی سازی کنشگر

بیایید یک بار دیگر سناریوی فرضی خود را در نظر بگیریم. شما می‌خواهید کاری کنید که اعضای تیم به‌موقع در جلسات شرکت کنند، اما این بار از شرطی سازی کنشگر منفعت گیری می‌کنیم.

۱. تشویق کنید

هربار که جلسه‌ای برگزار می‌کنید، از اعضایی که به‌موقع حاضر شده‌اند سپاس کنید. می‌توانید جلوی جمع آنها را تشویق کنید، می‌توانید با ارسال یادداشتی شخصی از کارکنان تقدیر کنید یا حتی در ساختار پرداخت حقوق خود، امتیاز کار تیمی و ضمانت بیشتری به آنها بدهید.

۲. تنبیه کنید

گرچه تنبیه‌کردن دیگران به‌خصوص در دفعات اول تأثیر منفی دارد، نمی‌توان از این گزینه کاملا صرف‌نظر کرد. بعضی اوقات اوقات پاداش‌ها به‌گفتن محرک تحکیم‌کننده روی برخی اعضای تیم تأثیر ندارند. در این حالت می‌توانید خصوصی با آنها سخن بگویید و آنها را تهدید به برخورد کنید. هراس از تنبیه امکان پذیر به‌گفتن عامل تضعیف‌کننده حرکت نامطلوب عمل کند. هرچند احتمالا فرد در جایی دیگر و هنگامی که این تهدید وجود نداشته باشد، مجدد به حرکت نامطلوب خود بازگردد.

مثال‌هایی دیگر از شرطی‌سازی در محیط کار

در این قسمت، مثالهایی از شرطی‌سازی و کاربرد آن در محیط کار برای تحکیم انگیزه کارکنان یا بهبود رفتارهایشان را گفتن می‌کنیم. اینها مواردی کلی می باشند که هم مدیران و هم کارکنان می‌توانند به آنها دقت کنند.

• هربار یکی از اعضای تیم به دستاوری می‌رسد یا کاری سخت را با پیروزی همه می‌کند، او را تشویق کنید. تشویق شما حتی اگر فقط لفظی باشد، احساسات خوشایندی در فرد تشکیل می‌کند و احتمالا بخواهد مجدد این حس خوب را توانایی کند. به این علت در آینده نیز کارکرد بهتری خواهد داشت.
• طبق معمول سپس از ناهار حس بی‌حالی و خواب‌آلودگی سراغ همه می‌آید. در این حالت احتمالا بهتر باشد نوع غذای خود را تحول دهیم. برخی از غذاها و نوشیدنی‌ها ما را خموده می‌کنند، اما برخی دیگر انرژی ما را بازیابی می‌کنند. با عادت‌کردن به خوردن غذاهای سالم و تازه انرژی کارکنان در محیط کار را نگه داری کنید.
• خواب نقشی مهم در کیفیت کار ما دارد. برای تشکیل عادت خواب کافی، باید عوامل مزاحم همانند تلفن همراه را کنار بگذاریم. یکی از راه حلهای سودمند منفعت گیری از برنامه‌های یادآور زمان خواب است. با تنظیم این برنامه‌ها در ساعتی که باید بخوابیم، به‌مرور زمان شرطی می‌شویم که گوشی همراه را کنار بگذاریم و به رختخواب برویم.

توانایی شما از شرطی‌سازی چیست؟

در جایگاه مدیر، کوچ یا کارمند مجموعه، چه توانایی‌ای در زندگی کاری خود از شرطی‌سازی دارید؟ آیا از این نظریات برای بهبود رفتارهای خود منفعت گیری کرده‌اید؟ نظرات خود را با ما و خوانندگان در بین بگذارید.

کولپوسکوپی روشی است که برای بازدید علائم سرطان یا بافت پیش‌سرطانی در گردن رحم، واژن و فرج منفعت گیری می‌بشود. اگر نتیجه آزمایش پاپ اسمیر غیرطبیعی یا نتیجه آزمایش اچ.آی.وی (HIV) مثبت باشد، امکان پذیر برای تشخیص درست‌تر بیماری کولپوسکوپی تجویز بشود. در این مقاله زیاد تر با این آزمایش، روش انجام و مزایا و عوارض احتمالی آن آشنا می‌شویم. با ما همراه باشید.

کولپوسکوپی چیست؟

کولپوسکوپی روشی است که برای تشخیص بافت غیرطبیعی گردن رحم (قسمت پایینی رحم) و دیواره واژن منفعت گیری می‌بشود. در این روش، یک میکروسکوپ نوری خاص به‌نام کولپوسکوپ بافت پوششی گردن رحم و واژن را با بزرگنمایی مشخص می کند و اگر چیزی غیرطبیعی مشاهده بشود، مثالهای بافتی (بیوپسی) تهیه می‌بشود که در آزمایشگاه برای اشکار‌کردن سلول‌های سرطانی یا پیش‌سرطانی منفعت گیری می‌بشود. علاوه‌بر این، با کولپوسکوپی می‌توان وجود رگ‌های غیرطبیعی و ساختار، رنگ و الگوی غیرطبیعی بافت را هم تشخیص داد.

علت انجام آزمایش کولپوسکوپی

این آزمایش در درجه اول برای بازدید سلول‌های سرطانی و سلول‌هایی به‌نام دیس‌پلازی گردن رحم منفعت گیری می‌بشود که امکان پذیر اگر درمان نشوند، سرطانی شوند. پزشک در گردن رحم، واژن و فرج جستوجو این سلول‌ها می‌گردد. علاوه‌بر این، کولپوسکوپی برای اچ پی وی، تشخیص دی اتیل استیل بسترول و سلول‌های غیرسرطانی به‌نام پولیپ هم منفعت گیری بشود. این چنین بعضی اوقات پزشک برای بازدید علائم دیگر همانند خون‌ریزی غیرطبیعی واژن یا خارش فرج آن را تجویز می‌کند.

افرادی که در بدو تولد با جنسیت زن به دنیا می‌آیند، مردانی که تحول جنسیت خواهند داد و افراد بدون جنسیت دارای واژن برای تشخیص موارد غیرطبیعی به کولپوسکوپی نیاز دارند، از جمله:

• نتایج غیرطبیعی تست پاپ اسمیر؛
• نتایج غیرطبیعی آزمایش لگن؛
• نتیجه آچ.آی.وی (HIV) مثبت.

آماده‌شدن برای کولپوسکوپی

برای انجام این آزمایش باید چند مسئله را مراعات کنید، از جمله:

• درمورد حالت بارداری‌ خود با پزشک سخن بگویید کنید: اگر طی کولپوسکوپی به مثالبرداری نیاز داشته باشید، امکان پذیر خطر خون‌ریزی دوران بارداری را افزایش دهد.
• کولپوسکوپی را وقتی غیر از قاعدگی انجام دهید: انجام این آزمایش وقتی که خون‌ریزی ندارید، راحت‌تر است.
• ۴۸ ساعت قبل از آزمایش از رابطه جنسی واژنی خودداری کنید: انجام رابطه جنسی، منفعت گیری از تامپون، کرم یا داروهای واژنی امکان پذیر بر جواب آزمایش کولپوسکوپی تاثییر بگذارند.
• روز انجام آزمایش از مسکن منفعت گیری کنید: منفعت گیری از داروهای حاوی استامینوفن و ایبوپروفن طبق معمول مناسب است. در این باره با پزشک مشورت کنید.

نکات مهم قبل از آزمایش

• در صورت ابتلا به بیماری‌های التهابی حاد لگن و گردن رحم از انجام کولپوسکوپی خودداری کنید.
• در صورت حساسیت به مواد بیهوشی به پزشک خبر دهید.
• در صورت مصرف دارو یا محصولات گیاهی به پزشک خبر دهید.
• اگر سابقه اختلالات خونی دارید یا در صورت مصرف داروهای رقیق‌کننده خون همانند آسپرین، به پزشک خبر دهید.

موقع انجام کولپوسکوپی چه اتفاقی می‌افتد؟

کولپوسکوپی در مطب یا کلینیک انجام می‌بشود. این فرایند طبق معمول ۱۰ تا ۲۰ دقیقه زمان می‌برد و می‌توانید همان روز به خانه بروید. این روش به راحتی تست پاپ اسمیر نیست، اما به بیهوشی یا مسکن نیاز ندارید. این آزمایش چند مرحله دارد:

• قبل از کلوپوسکوپی لباس‌هایتان را درمی‌آورید و سپس از رفتن به دست‌شویی، روی تخت دراز می‌کشید و پایتان را روی رکاب قرار می دهید.
• پزشک ابزاری به‌نام اسپکولوم یا آینه طبی را در واژن شما قرار می‌دهد تا گردن رحم را ببیند.
• پزشک برای بازدید دقیق‌تر واژن و گردن رحم از کولپوسکوپ منفعت گیری می‌کند. کولپوسکوپ یک چراغ و لنز دوچشمی دارد تا پزشک راحت‌تر گردن رحم را ببیند. کولپوسکوپ همه زمان بیرون واژن قرار دارد.
• پزشک یک سواب پنبه‌ای حاوی محلول اسیداستیک را به گردن رحم می‌زند. امکان پذیر مقداری حس سوزش کنید. این محلول می‌تواند نواحی مشکوک را برجسته کند.
• اگر یک یا چند ناحیه غیرطبیعی وجود داشته باشد، پزشک از این بافت‌ها مثالبرداری می‌کند.

نحوه مثالبرداری

برخلاف آزمایش پاپ که همه بافت گردن رحم خراشیده می‌بشود، در مثالبرداری پزشک با تراشیدن سلول‌های یک ناحیه اشکار نمونه بافتی تهیه می‌کند. تکه‌های کوچک بافت برداشته خواهد شد و برای بازدید وجود سلول‌های سرطانی یا پیش سرطانی به آزمایشگاه فرستاده خواهد شد. امکان پذیر موقع برداشتن بافت، فشاری کوچک یا نیشگون‌همانند را حس کنید.

مقدار درد

کولپوسکوپی بدون درد است. فقط امکان پذیر موقع واردکردن اسپکولوم مقداری سختی حس کنید. این چنین در زمان برخورد محلول با گردن رحم و واژن امکان پذیر مقداری حس سوختگی یا سوزش داشته باشید. اگر به مثالبرداری نیاز داشته باشید، امکان پذیر تیزی نیشگون یا حس گرفتگی دوران قاعدگی را توانایی کنید. مصرف مسکن‌های بدون نسخه قبل از آزمایش جهت افت درد می‌بشود.

سپس از کولپوسکوپی

بلافاصله سپس از آزمایش می‌توانید فعالیت‌های طبیعی را از سر بگیرید. اگر مثالبرداری نداشته باشید، امکان پذیر تا دو روز سپس مقداری لکه‌بینی داشته باشید. در صورت مثالبرداری، باید انتظار این چند چیز را داشته باشید:

• خون‌ریزی خفیف واژن تا چند روز؛
• درد خفیف واژن تا چند روز؛
• ترشح واژنی سیاه تا قهوه‌ای (ناشی از محلول اسیدی).

می‌توانید برای مهار خون‌ریزی و ترشح واژنی از نوار بهداشتی منفعت گیری کنید. در این زمان از ورود هر چیزی به داخل واژن خودداری کنید. با پرهیز از رابطه جنسی، منفعت گیری از تامپون و دوش‌گرفتن اجازه دهید گردن رحم ترمیم بشود. در خصوص زمان‌زمان مراقبت از پزشک سوال کنید.

جواب آزمایش کولپوسکوپی

نتیجه کولپوسکوپی و مثالبرداری مشخص می کند که درمان نیاز دارید یا خیر. نزدیک به ۴۰درصد از افراد علائمی از سلول‌های غیرطبیعی مشاهده نمی‌کنند. نزدیک به ۶۰درصد از افراد بر پایه نوع مشکلشان، همانند وجود توده در گردن رحم، واژن یا فرج به درمان نیاز دارند.

درمان‌های سپس از کولپوسکوپی

نتیجه مثالبرداری کولپوسکوپی وجود ناهنجاری‌های زودهنگام همانند دیس‌پلازی خفیف گردن رحم را اشکار می‌کند. در این مورد، پزشک تکرار مرتب آزمایش پاپ را تجویز می‌کند. دیس‌پلازی خفیف خود‌به‌خود رفع می‌بشود، اما سلول‌های پیش‌سرطانی پیشرفته به درمان نیاز دارند. برخی از راه حلهای درمانی عبارت‌اند از:

• روش جراحی با حلقه الکتریکی یا ال.ای.ای.پی (LEEP): منفعت گیری از قوت الکتریسیته برای تخریب سلول‌های غیرطبیعی.
• بیوپسی مخروطی: مثالبرداری مخروطی شکل از بافت حاوی سلول‌های غیرطبیعی.
• درمان انجمادی یا کرایوتراپی: منفعت گیری از مواد شیمیایی سرد همانند نیتروژن مایع برای تخریب سلول‌های غیرطبیعی.
• جراحی لیزر: منفعت گیری از پرتوی لیزر حرارتی برای تخریب سلول‌های غیرطبیعی.

در موارد جدی‌تر، جراحی برای برداشتن همه بافت رحم ملزوم است. درمورد تست‌های تکمیلی ملزوم برای جراحی با پزشک سخن بگویید کنید. نتیجه مثالبرداری طبق معمول ۲ تا ۱۰ روز سپس آماده می‌بشود.

عوارض کولپوسکوپی

کولپوسکوپی طبق معمول روشی ایمن با عوارض جانبی کم است، اما در صورت داشتن برخی علائم باید به پزشک مراجعه کنید، از جمله:

• درد شدید در لگن و پایین شکم؛
• خون‌ریزی شدید (زیاد تر از مقدار خون‌ریزی پریود)؛
• علائم عفونت همانند ترشح واژنی بدبو که ضخیم‌تر از حالت معمول است و تب و لرز.

سوالات رایج

– آیا کولپوسکوپی دلواپس‌کننده است؟

خیر. جای نگرانی نیست. امکان پذیر شما سرطان نداشته باشید، اما کولپوسکوپی تشخیص و درمان سلول‌های پیش‌سرطانی در مرحله های اولیه را هم راحت‌تر می‌کند.

– چه فردی کولپوسکوپی را انجام می‌دهد؟

متخصص زنان می‌تواند این آزمایش را انجام دهد. بعضی اوقات هم متخصصی آموزش‌دیده به‌نام کولپوسکوپیست این کار را انجام می‌دهد. اگر پزشک متخصص باتجربه این آزمایش را انجام دهد، گمان تشخیص زودهنگام سلول‌های سرطانی زیاد تر می‌بشود.

– آیا کولپوسکوپی نوعی جراحی است؟

خیر. کولپوسکوپی جراحی نیست، اما مثالبرداری از بافت شامل یک جراحی جزئی است. بعضی اوقات مثالبرداری به‌گفتن بخشی از این آزمایش انجام می‌بشود. اگر طی آزمایش چیز غیرطبیعی مشاهده بشود، بخشی از بافت مورد نظر برای بازدید زیاد تر برداشته می‌بشود. مثالبرداری روشی بدون درد است که کمتر از ۳۰ دقیقه زمان می‌برد و به بستری‌شدن در بیمارستان نیاز ندارد.

شما بگویید

شما چه مقدار با کولپوسکوپی آشنایی دارید؟‌ آیا تابه‌حال از این روش تشخیصی منفعت گیری کرده‌اید؟‌ در صورت تمایل، می‌توانید توانایی و نظرتان را در تکه ارسال دیدگاه برایمان بنویسید و این نوشته را از طریق شبکه‌های اجتماعی با دوستانتان به اشتراک بگذارید.

اگر می‌خواهید علت تعداد بسیاری از رفتارهای شریک عاطفی، یا حتی خودتان را در رابطه فهمید شوید، حتما این کتاب را بخوانید.

این که غریبه‌ای در خیابان یا هر جای فرد دیگر بی‌علت و کاملا ناگهانی لباس خود را کنار بزند و آلت تناسلی‌اش را نشان فردی غریبه بدهد، اتفاق دور از انتظاری نیست! میل به عورت نمایی یکی از انواع انحرافات جنسی است که فرد مبتلا به آن حتی از فکر بدن نمایی لذت می‌برد و کمترین کنترل را روی خواسته جنسی خود دارد. این میل نیازمند تشخیص، ریشه‌یابی و درمان است.

عورت نمایی، تن نمایی یا بدن نمایی چیست؟

اختلال عورت نمایی (Exhibitionism) یکی از انواع انحراف جنسی است که فرد مبتلا به آن از نشان‌دادن آلت تناسلی خود به غریبه و آشنا لذت می‌برد. حتی فکر انجام ناگهانی و بی‌علت این کار در مکان‌های عمومی، خیابان‌ و هرجایی که فکرش را کنید، جهت تحریک و شوق جنسی فرد مبتلا می‌بشود. یقیناً فرد از این نقطه تحریک پیش‌تر نمی‌رود و مرتکب لمس یا آزار جسمی فرد روبه رو نمی‌بشود. می‌توان او گفت افراد مبتلا به این اختلال خطری برای دیگران ندارند و سپس از نمایش عورت، دست به خودارضایی می‌زنند. این اختلال در مردان شایع‌تر از زنان است.

چرا عورت نمایی برای برخی لذت‌قسمت است؟

یکی از با اهمیت ترین دلایلی که عده‌ای از بدن نمایی لذت می‌برند، این است که می‌دانند فردی مشتاق است آنان را برهنه ببیند. مرور هرباره این فکر میل جنسی را هر لحظه و هر ثانیه در فرد بیدار نگه می‌دارد و همین جهت می‌بشود که بخواهد با نمایش بدن یا عورت خود آن فرد را تحریک کند. یقیناً این میل به تن نمایی همیشه عرصه جنسی ندارد. زیاد‌ها فقط از ماهیت و ذات برهنگی لذت می‌برند و آن را مترادف آزادی می‌دانند.

عورت نمایی چه انواعی دارد؟

همانند همه اختلالات جنسی، عورت نمایی هم طیفی است. عده‌ای این میل را مخفی و در حد فانتزی شخصی نگه می‌دارند، اما عده‌ای دیگر پا را فراتر می‌گذارند و آن را عملی می‌کنند. برخی فقط از نمایش اندام تناسلی خود لذت می‌برند بی‌آنکه میلی به لمس عورتشان داشته باشند و عده‌ای دیگر تا جایی پیش می‌روال که حتی با تک‌همسری مشکل دارند!

میل به تن نمایی چه وقتی به اختلال تبدیل می‌بشود؟

زیاد تر افرادی که میل به تن نمایی دارند و علائم این نوع پارافیلیا را ابراز خواهند داد، دچار پریشانی چشمگیری نیستند و به خود یا دیگران صدمه نمی‌زنند، به این علت در دسته مبتلایان به اختلالات جنسی قرار نمی‌گیرند. اما اگر همه فکر و ذکر فرد برانگیختگی جنسی با تن نمایی به دیگران باشد و این حرکت یا خیال‌پردازی‌های شگفت علتناراحتی او یا اطرافیانش بشود، گمان ابراز رفتارهای غیرقانونی زیاد تر بشود و بر عملکردش تاثییر منفی بگذارد، به‌گمان زیاد از مرحله «میل به عورت نمایی» گذر کرده و دچار اختلال شده است.

علائم اختلال عورت نمایی چیست؟

با اهمیت ترین نشانه اختلال عورت نمایی این است که با فکر یا انجام تن نمایی فرد غرق لذت جنسی می‌بشود. زیاد تر این افراد فقط از نمایش عورت خود به فرد یا افرادی خاص لذت می‌برند و تن نمایی به دیگران برای آنها شرم‌آور است. اگر این فانتزی‌ها و امیال شگفت دست‌کم ۶ ماه ادامه‌ داشته باشند، زندگی اجتماعی و شغلی و شخصی فرد را مختل کنند یا جهت اصرار او به تن نمایی به افراد غریبه شوند، زنگ خطر به صدا درمی‌آید. برخی افراد با مشاهده خشم و نفرت دیگران از این کار زیاد تر لذت می‌برند و مصرانه‌تر بدن نمایی می‌کنند.

علت عورت نمایی چیست؟

عرصه میل به عورت نمایی طبق معمول در دوران نوجوانی شکل می‌گیرد و مصرف الکل و مواد مخدر و ترجیحات جنسی پدوفیلیک گمان ابتلا به آن را افزایش می‌دهد. بازدید‌ها حاکی از ربط سوءاستفاده جنسی در دوران کودکی یا بیش‌فعالی جنسی با اختلال عورت نمایی می باشند. این چنین گویا افرادی که در کودکی مدام در معرض سرزنش و تحقیر بوده‌اند، در بزرگ‌سالی برای توانایی قوت کاذب عورت نمایی می‌کنند.

علاوه‌بر اینها، برهنگی مداوم کودکان در خانه به‌خصوص پیش چشم مادر، ضربه شدید به مغز (خصوصا لوب تمپورال) و ترشح زیاد هورمون تستوسترون امکان پذیر علت عورت نمایی در کودکان باشند. اما تا این مدت شواهد کافی برای اظهار قطعی دلایل مهم اختلال عورت نمایی در دست نیست.

آیا عورت نمایی جرم است؟

میل به تن نمایی اگر در حد خیال و فکر باقی بماند،‌ جرم نیست و مجازاتی ندارد. اما اگر علتآزار اطرافیان بشود یا تن نمایی در ملأعام را به‌جستوجو داشته باشد، قطعا با فردی که مرتکب جرم عورت نمایی شده است، برخورد قانونی می‌بشود. یقیناً زیاد زمان‌ها این حرکت به‌خاطر هیجانات جنسی نیست و تنها علت آن میل مریض‌گونه به آزار‌ و‌ اذیت دیگران است که باز هم جرم برداشت می‌بشود.

اثرات جسمی و روانی عورت نمایی چیست؟

زیاد تر این افراد هم‌زمان با لذت از نمایش اندام جنسی‌ خود، دچار شرم جنسی و ناراحتی عاطفی نیز خواهد شد. این تضاد شگفت درونی و هراس از قضاوت طبق معمول تبدیل انزوای فرد می‌بشود، حس کافی یا دلنشین‌نبودن را در او بیدار نگه می‌دارد و برقراری ربط صادقانه را مشکل می‌کند. اگر فرد هیچ راهی برای ارضای این میل نیابد، گمان اختلال در کارکرد جنسی، اختلال نعوظ یا دیرانزالی نیز وجود دارد.

راه درمان اختلال عورت نمایی چیست؟

بهترین راهکار برای درمان عورت نمایی در کودکان و بزرگ‌سالان مراجعه به سکس‌تراپیست حرفه‌ای و متخصص در عرصه اختلالات جنسی است. این درمانگر برای ریشه‌یابی صدمه و درمان آن از راه حلهای درمانی گوناگون منفعت گیری می‌کند که در ادامه برخی از آنها را توضیح داده‌ایم.

۱. سکس‌تراپی

طی جلسات سکس‌تراپی، درمانگر با رویکردی آگاهانه و عاری از قضاوت تلاش می‌کند عوامل محرک را شناسایی کند. او برای تعیین علت اصرار‌ها، خیال‌پردازی‌ها و رفتارهای مرتبط با این اختلال، تاریخچه جنسی و حالت روانی و اجتماعی فرد را برسی می‌کند و به‌جستوجو علائم اختلال عورت نمایی در قبل می‌گردد، مخصوصا موقعیت‌هایی که این افکار و تمایلات را تشدید کرده‌‌اند. شرایط روان‌شناختی همانند اختلالات خلقی یا بیش‌فعالی جنسی فرد نیز بازدید و درمان خواهد شد.

۲. رفتاردرمانی شناختی (CBT)

اکثر درمانگران برای ریشه‌یابی و تحول افکار و رفتارهای افراد از تکنیک‌های «بازسازی شناختی» منفعت می‌برند، روشی کارآمد برای به‌چالش‌کشیدن باورهای ناخودآگاه نادرست. در جلسات رفتاردرمانی شناختی، برای افت میل فرد به عورت نمایی از «بیزاری‌درمانی» نیز منفعت گیری می‌بشود. در این تکنیک روان‌شناختی، فرد مبتلا هم‌زمان در معرض عامل محرک و یک چیز ناخوشایند قرار می‌گیرد. ذهن فرد به‌مرور زمان عامل محرک و آن چیز ناخوشایند را به هم پیوند می‌زند و شرطی می‌بشود که هر زمان در معرض آن عامل محرک قرار گرفت، حس ناخوشایندی داشته باشد. تحقیقات حاکی از این بوده‌اند که شرکت در کلاس‌های رفتاردرمانی شناختی در کنار دارودرمانی راهکار درمانی زیاد مؤثری برای اختلال عورت نمایی است.

۳. مصرف داروهای ضدافسردگی

مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین که زیاد تر برای درمان افسردگی و اضطراب تجویز خواهد شد، میل جنسی را تا حد بسیاری کم می‌کنند. این داروها تاثییر موقت دارند و جلوی رفتارهای تکانشی ناشی از اختلال عورت نمایی را می‌گیرند، اما نمی‌توان انتظار داشت به‌تنهایی درمان این اختلال باشند.

۴. مصرف آنتی‌آندروژن‌ها

یکی از راه حلهای درمان این اختلال افت هیجانات جنسی از طریق افت تستوسترون خون است. در شرایط حاد، درمانگر برای افت این هورمون داروهای مدروکسی پروژسترون استات و سیپروترون استات را تجویز می‌کند که با مصرف آنها میل جنسی فرد افت می‌یابد.

۵. گروه‌درمانی

یکی از بهترین راه حلها برای درمان اختلالات جنسی شرکت در کلاس‌های گروه‌درمانی در کنار درمان فردی است. وجود در جمعی که با مشکل شبیهی دست‌و‌پنجه نرم می‌کنند و ازمایش ها شبیهی دارند، نقش چشمگیری در افت حرکت عورت نمایی و افزایش توانایی‌های اجتماعی این افراد دارد و حتی انگیزه آنان برای بهبودی را افزایش می‌دهد!

راه مقابله با میل به تن نمایی چیست؟

برای اختلالاتی که دوره درمان نسبتا طویل دارند، باید راه سازگاری را یاد بگیرید. باید بدانید تا روزی که اختلال را کاملا پشت‌سر بگذارید، چطور با افکار و حرکت ناشی از آن کنار بیایید و چه راه حلهایی برای مهار آن بلد باشید. برای نتیجه بهتر مهم است شریک زندگی خود را همفکر یا دست‌کم سازگار انتخاب کنید و این نکات را برای داشته باشید:

• صادقانه با همسرتان درمورد تمایلات و تخیلات جنسی خود سخن بگویید کنید. مادامی که پای مخفی‌کاری و افترا‌گویی وسط نباشد، گمان حمایتو فهمیدن همسرتان زیاد تر است.
• الکل و هرگونه‌ ماده‌ محرک هیجانات جنسی را کنار بگذارید. اینها رفتارهای ناخوشایند ناشی از اختلال عورت نمایی را تشدید می‌کنند.
• تلاش کنید با مبتلایان به این اختلال ربط برقرار کنید، به‌خصوص افرادی که موفق شده‌اند تخیلات، امیال و رفتارهای خود را مهار کنند.
• فراموش نکنید همانند دیگر اختلالات سلامت روان، درمان میل به بدن نمایی هم هرچه سریعتر اغاز بشود، مؤثرتر است.

تفاوت عورت نمایی با تماشاگری جنسی

عورت نمایی و تماشاگری جنسی دو اختلال کاملا متفاوت‌اند، با‌این‌حال هر دو در دسته انواع فتیش جنسی قرار می‌گیرند و امکان پذیر هم‌زمان ذهن و روح فرد را دچار کنند. فرد مبتلا به تماشاگری جنسی دوست دارد ببیند فردی لباسش را از تن درمی‌آورد و برهنه یا مشغول فعالیت جنسی می‌بشود. اما فرد مبتلا به انحراف عورت نمایی دوست دارد فردی نظاره‌گر برهنگی او باشد. به این علت می‌توان او گفت دو فرد مبتلا به این دو اختلال می‌توانند شریک زندگی خوبی برای یکدیگر باشند و خواسته‌های جنسی یکدیگر را برآورده کنند.

کلام آخر

اگر نشانه‌های میل به عورت نمایی را، هرچند ضعیف، در خود حس می‌کنید، زیاد سریع روال درمان را زیر‌نظر متخصصی آگاه اغاز کنید. پیامدهای منفی این میل امکان پذیر زندگی فردی و اجتماعی را دستخوش تحول کنند، اما می‌توان با درمان بالینی و مصرف دارو علائم و تکانه‌های ناشی از آن را مهار و فرد را به‌سمت حرکت سالم و رضایت‌قسمت هدایت کرد.

اگر شما خواننده‌های گرامی اطلاعات بیشتری درمورد این انحراف جنسی دارید یا با مبتلایان به آن برخورد داشته‌اید، نظرات‌تان را برای ما و همراهان گرامی ما بنویسید.

در افسردگی غم به لایه‌های عمیق زندگی نفوذ کرده و اختلالاتی در احساسات و حرکت شما به‌وجود می‌آورد. اگر حس افسردگی دارید، حتما با پشتیبانی یک روانشناس متخصص مشکل را ریشه‌یابی کنید و برای حل آن راهکار بگیرید.برای ربط با مشاور متخصص افسردگی روی دکمه زیر کلیک کنید.

به پشتیبانی زبان بدن، ناگفته‌ها را بگویید و بشنوید

مردم به دلایل تعداد بسیاری با خود با صدای بلند سخن می‌زنند. این اتفاق امکان پذیر ناشی از تنهایی، استرس، اضطراب یا حتی تروما باشد. بااین‌حال طبق معمول سخن زدن با خود راهی سالم، طبیعی و حتی سودمند برای پردازش افکار و ازمایش ها دشوار است. در این مقاله، تفاوت بین حالت عادی او مباحثه با خود و بیماری روانی سخن زدن با خود را می‌خوانید.

چرا برخی‌ها با خود سخن می‌زنند؟

او مباحثه با خود قضیه‌ای رایج است. مطابق برخی از تحقیقات، تقریبا ۹۶درصد از بزرگ‌سالان با خود سخن می‌زنند. با صدای بلند با خود سخن زدن اتفاق‌ای کمتر رایج است، اما ۲۵درصد از بزرگ‌سالان این کار را انجام خواهند داد.

درمورد علت سخن زدن با خود در تنهایی ۲ نظریه مهم وجود دارد:

1. نظریه انزوای اجتماعی: تنهابودن به زمان‌وقتی طویل علتمی‌بشود که افراد به او مباحثه با خود تمایل بیشتری داشته باشند.
2. نظریه اختلال شناختی: او مباحثه با خود وقتی اتفاق می‌افتد که با چیزی دشوار یا صدمه‌زا مواجه می‌شوید.

در واقع مکالمه با خود کارکردهای مختلفی دارد که با اهمیت ترین آنها عبارت‌اند از:

• از خود انتقادکردن: «توی اون جلسه زیاد مسخره به نظر می‌اومدم.»
• خود را تشویق‌کردن: «من آماده‌ام و فردا توی شرکت عالی اراعه می‌دم.»
• خودکنترلی: «قرار امروز یادت نره.»
• سنجش توانایی‌های اجتماعی: «اگه ازش خواست ازدواج کنم، به گمان زیاد می‌گه بله.»

مزایا او مباحثه با خود

۱. برنامه‌ریزی بهتر

بعضی اوقات اوقات این نوع سخن‌زدن با این چنین جمله‌ای اغاز می‌بشود: «چطوری برنامه‌ریزی کنم که بتونم همه این کارها رو امروز انجام بدم؟» این کار به شما پشتیبانی می‌کند موقعیت را بهتر برسی کنید و بتوانید به افکارتان نظم بدهید. در واقع این کار راهی برای برنامه‌ریزی و حرکت رو به جلوست.

۲. افزایش تمرکز

بعضی اوقات سخن زدن در تنهایی را این‌طور اغاز می‌کنیم: «موقع رانندگی توی این جاده، مواظب گوزن‌ها باش.» این روش برای اغاز مکالمه علتمی‌بشود که نواحی بیشتری از مغز برای انجام‌دادن کار مورد نظر دچار شوند. درنتیجه می‌توانیم بهتر از قبل به آنچه در اطرافمان می‌گذرد، دقت کنیم.

۳. افت استرس

هنگامی روزی سخت و غیرمنتظره را می‌گذرانید، می‌توانید از یک مونولوگ درونی برای کنترل و تنظیم احساسات‌تان منفعت گیری کنید. سخن زدن با خود در تنهایی امکان پذیر اسایش‌قسمت باشد و به شما پشتیبانی کند اوضاع را کنترل کنید. در این صورت، به خود می‌گویید که همه‌چیز درست خواهد شد.

۴. تشکیل انگیزه

امکان پذیر او مباحثه با خود جهت تحکیم انگیزه با این چنین جمله‌ای اغاز بشود: «۸ کیلومتر دویدن؟ این که چیزی نیست. بیا انجامش بدیم.» کارهای دشوار زیاد تر دلهره‌آورند. انگیزه‌دادن به خود پیش از اغاز یک کار چالش‌برانگیز احتمالا جهت افزایش مطمعن‌به‌نفس شما بشود. برای مثال مطابق تحقیقات، سخن بگویید کردن با خود می‌تواند به ورزشکاران در اغاز مسابقات دشوار پشتیبانی کند.

۵. بازدید احوالات خود

بعضی اوقات اوقات امکان پذیر به خود بگویید: «داری با خودت چی‌کار می‌کنی؟» آیا تابه‌حال برایتان اتفاق افتاده که به محض درازکشیدن روی تخت، افکار منفی به ذهنتان هجوم بیاورند؟ در این اوقات، بهترین فردی که می‌تواند داخل عمل بشود و با سخن زدن شما را آرام کند، خودتان هستید. بهتر است به خودتان یادآوری کنید که زمان استراحت‌تان است یا حتی بلند شوید و چند دقیقه به اتاقی دیگر بروید تا آرام شوید.

چطور سخن زدن با خود را بپذیریم؟

تلاش کنید با خود سخن زدن را به‌گفتن فرصتی برای افزایش انگیزه یا تشویق‌کردن خود در نظر بگیرید. عبارت کوتاهی همانند «ادامه بده!» بهتر از با خود سخن زدن است. درمورد چیزهایی فکر کنید که باید بر آنها تمرکز کنید. او مباحثه با خود را به‌گفتن راهی برای حل مشکلاتی همانند مکث‌نکردن در طول سخنرانی در نظر بگیرید و از آن برای بهبود موقعیت خود منفعت گیری کنید.

این کار برای انگیزه‌دادن به خود و سپاس از آنچه دارید یا یادگیری بهتر مسائل سودمند است. برای این که این کار را به چیزی مثبت و سازنده تبدیل کنید، آن را به ۳ روش انجام دهید.

۱. اسم خود را صدا بزنید

اگر با خودتان سخن بگویید می‌کنید، تلاش کنید این کار را با صدازدن نام خود اغاز کنید. صدازدن نام خود به‌جای منفعت گیری از ضمیر دوم شخص علتمی‌بشود که فرصتی برای پردازش بهتر مکالمه داشته باشید. در واقع این کار به شما فضای احساسی ملزوم را می‌دهد.

۲. مثبت فکر کنید

فراموش نکنید که سرزنش‌کردن خود چیزی را تحول نمی‌دهد. به این علت اگر با خودتان بد سخن می‌زنید، از این کار دست بردارید. در عوض تلاش کنید او مباحثه با خود را به مکالمه‌ای نشاط‌قسمت و سازنده تبدیل کنید.

۳. بر نقاط قوت خود پافشاری کنید

شما بهتر از هر فردی می‌دانید که کدام کار را بهتر انجام می‌دهید، این‌طور نیست؟ بعد زمان او مباحثه با خود، مدام نقاط ضعف را به خود یادآوری نکنید. در عوض بر نقاط قوت خود تمرکز کنید. این‌طوری اعتمادبه‌نفس و شجاعت ملزوم برای انجام‌دادن کارهای دشوار را به دست می‌آورید.

چطور از او مباحثه با خود دست برداریم؟

با خود سخن زدن در تنهایی اتفاقی طبیعی است. به همین علت امکان پذیر مقابله با آن چالش‌برانگیز باشد، به‌اختصاصی اگر این کار را مدام انجام بدهید. با وجود این، برای توقف او مباحثه با خود می‌توانید این ۴ روش را امتحان کنید:

• خود را زیر نظر داشته باشید: موقع با خود سخن زدن دقت کنید تا علت این کار را دریابید. هرچه بهتر علت کار خود را فهمیدن کنید، برای توقف آن موفق‌تر خواهید می بود.
• خود را به کار فرد دیگر مشغول کنید: هر زمان که فهمید شدید در حال سخن بگویید کردن با خود هستید، کار فرد دیگر همانند نوشتن یا فکرکردن به افکار خود را انجام بدهید.
• از حمایتدیگران منفعت بگیرید: یکی از دلایلی که افراد را به سخن بگویید کردن با خود وادار می‌کند، تنهایی است. افرادی را برای او مباحثه اشکار کنید و یقین شوید که از دیگران دوری نمی‌کنید.
• از ابزارهای سازمان‌دهی منفعت گیری کنید: اگر با خود سخن می‌زنید تا منظم بمانید، تلاش کنید فهرستی از کارهایتان درست کنید. با منفعت گیری از تقویم یا ابزارهای سازمان‌دهی کارها را به خود یادآوری کنید. این‌طوری دچار کار می‌شوید و او مباحثه با خود را فراموش می‌کنید.

چه وقتی با خود سخن زدن دلواپس‌کننده است؟

هرچند سخن بگویید کردن با خود امکان پذیر سودمند باشد، بعضی اوقات اوقات زیان‌آور می‌بشود که به آن بیماری با خود سخن زدن می‌گویند. اگر او مباحثه با خود حالت منفی یا انتقادی بگیرد، به او گفت‌وگویی ناسالم با خود تبدیل می‌بشود و می‌تواند بر حس ارزشمندی فرد تاثییر منفی بگذارد.

علاوه‌بر این، تحقیقات حاکی از این بوده‌اند که برخی از افرادی که زیاد تر از سایرین با خود سخن بگویید می‌کنند، این کار را به علت حس تنهایی یا نداشتن روابط اجتماعی سالم یا کافی انجام خواهند داد. اگر سخن زدن با خود با حس تنهایی یا علائم اضطراب یا افسردگی همراه شده است، باید به روان‌شناسی حرفه‌ای مراجعه کنید.

مشکلات روانی مرتبط با سخن زدن با خود

برخی از مشکلات روانی ناشی از اختلال شناختی امکان پذیر افراد را برای مقابله با این چنین اختلالی به سخن زدن با خود وادار کنند. در این حالت، با خود سخن زدن اسایش‌قسمت می‌بشود و به فرد برای مقابله با شرایط دشوار پیش رو پشتیبانی می‌کند. برخی از مشکلات روانی که به بیماری روانی سخن زدن با خود منجر خواهد شد، عبارت‌اند از:

یکی از راه‌های تشخیص بیماری روانی سخن زدن با خود دقت به لحن این او گفت‌وگوی درونی است. با خود سخن زدن اگر سالم باشد، زیاد تر همانند به او گفت‌وگویی آگاهانه است. اما اگر به صداهایی در ذهن خود جواب می‌دهید، به بیماری با خود سخن زدن دچار شده‌اید. در صورتی که هم‌زمان بیشتر از یک صدا در ذهن خود می‌شنوید یا این صداها با آواها، بوها یا تصاویر راحتی همراه خواهد شد، باید به روان‌شناسی حرفه‌ای مراجعه کنید.

اسکیزوفرنی؛ علت مهم بیماری با خود سخن زدن

پچ پچ‌کردن و گفتن جملات اتفاقی با صدای بلند امکان پذیر نشانه‌ای از اسکیزوفرنی باشد. این مشکل روانی تعداد بسیاری از مردم جهان را مبتلا می‌کند. جوانانی که در حال گذراندن تغیرات اساسی زندگی خودند، بیشتر از همه به این مشکل دچار خواهد شد.

اسکیزوفرنی در قیاس با بیماری‌هایی همانند آلزایمر یا ام‌اس شیوع بیشتری دارد. طبق معمول مردان در اواسط دهه سوم زندگی و زنان مقداری بعد از این سنین به این بیماری روانی مبتلا خواهد شد. اسکیزوفرنی در دوران کودکی به‌ندرت اتفاق می‌افتد.

این حالت روانی علت مشخصی ندارد، اما برخی از عوامل عرصه‌ساز آن عبارت‌اند از:

• برهم‌خوردن اعتدال شیمیایی مغز؛
• علل ژنتیکی؛
• عوامل محیطی.

بعضی اوقات اوقات، اعتیاد به مواد مخدر نیز در ابتلا به این بیماری نقش دارد.

یکی از علائم مهم اسکیزوفرنی افکار آشفته است. در این حالت، فرد نمی‌تواند درست فکر کند یا افکار به‌هم‌ریخته‌ای دارد و هنگامی با صدای بلند با خود سخن می‌زند، سخنانش نظم منطقی ندارند. در این چنین حالتی، فرد موقع با خود سخن زدن کلمات جدیدی می‌سازد، کلمات یا عباراتی را بدون علت تکرار می‌کند یا به کلمات معانی جدیدی می‌دهد. همین ویژگی‌ها نیز سخن زدن سالم با خود را از بیماری‌هایی همانند اسکیزوفرنی نزدیک می‌کنند. در صورتی که اسکیزوفرنی سریع تشخیص داده بشود، می‌توان آن را کاملا مهار و درمان کرد.

کلام آخر

هر فردی امکان پذیر در دورانی از زندگی سخن زدن با خود را توانایی کند. در این چنین شرایطی، به گمان زیاد دلواپس می‌شوید اما با صدای بلند با خود سخن زدن زیاد تر کاری کاملا طبیعی و سالم است. با انجام‌دادن این کار خود را تشویق می‌کنیم یا به خود انگیزه می‌دهیم. اگر با خود به دلایلی همانند حس تنهایی، غم، اضطراب یا تسلط‌نداشتن بر اوضاع سخن بگویید می‌کنید، بهتر است به روان‌شناسی حرفه‌ای مراجعه کنید. این چنین کارشناسی بهتر از هر فردی به شما پشتیبانی می‌کند.

به پشتیبانی زبان بدن، ناگفته‌ها را بگویید و بشنوید