عمل تعویض مفصل زانو

جراحی معاوضه مفصل زانو؛ هرآنچه باید بدانید_سیاه پوش


نوشته و ویرایش شده توسط مجله سیاه پوش

معاوضه مفصل زانو (آرتروپلاستی زانو) نوعی جراحی برای جانشین‌کردن همه یا بخشی از مفصل صدمه‌دیده زانوست. در این روش جراح غضروف و استخوان صدمه‌دیده را با مفصل مصنوعی جانشین می‌کند. بهبودی کامل بعد از جراحی ممکن حتی یک سال هم طول بکشد، اما فرد می‌تواند به‌مرور زمان انجام فعالیت‌های معمول خود را اغاز کند. هرآنچه ملزوم است درمورد معاوضه مفصل زانو بدانید، در این مقاله خواهید خواند. با ما همراه باشید.

جراحی معاوضه مفصل زانو چیست؟

زانو یکی از با اهمیت ترین و در عین حال صدمه‌پذیرترین مفصل‌های بدن است. در شرایطی که همه این مفصل مهم یا بخشی از آن صدمه ببیند و توانایی حرکت یا انجام فعالیت‌های روزانه را از فرد بگیرد، بنا به تشخیص و تجویز پزشک، مفصل صدمه‌دیده با مفصل مصنوعی ساخته‌شده از فلز و پلاستیک (پروتز) جانشین می‌بشود.

انواع معاوضه مفصل زانو

بسته به شدت صدمه و ناحیه صدمه‌دیده زانو، جراح معاوضه کامل یا جزئی مفصل را پیشنهاد می‌کند.

  • معاوضه کامل مفصل زانو: معاوضه کامل مفصل شایع‌ترین نوع آن است. در این روش جراح هر سه ناحیه منیسک داخلی و منیسک خارجی و زیر کشکک زانو را با مفصل مصنوعی معاوضه خواهد کرد.
  • معاوضه جزئی مفصل زانو: این نوع اختصاصی وقتی است که فقط بخشی از مفصل زانو صدمه دیده باشد. معاوضه جزئی زانو در بزرگ‌سالان جوانی که دچار صدمه یا تروما شده‌اند، شایع‌تر است.

آرتروپلاستی برای درمان چه نوع صدمه‌هایی سودمند است؟

اگر فرد دچار علائم شدیدی باشد که با درمان‌های غیرجراحی بهبود نیابند، امکان پذیر پزشک معاوضه مفصل زانو را تجویز کند. صدمه‌های قابل‌درمان با این روش عبارت‌اند از:

  • سفتی مفصل؛
  • تورم و درد زانو؛
  • آرتروز شدید زانو؛
  • هموفیلی؛
  • روماتیسم مفصلی؛
  • مشکل در حرکت زانو؛
  • بیماری‌های رسوب کریستال همانند نقرس؛
  • دیسپلازی استخوان (اختلال در رشد استخوان)؛
  • صدمه یا عفونت رباط که تبدیل آرتروز شدید شده است؛
  • نکروز آواسکولار (ازبین‌رفتن سلول‌های استخوانی به‌علت نرسیدن خون).

قبل از جراحی معاوضه مفصل زانو بیمار باید چه مراحلی را طی کند؟

طبق معمول برای آرتروپلاستی بیمار باید این مرحله های را پشت‌سر بگذارد:

  • معاینه فیزیکی برای مطمعن از سلامت کافی برای جراحی؛
  • انجام انواع آزمایش خون تجویزشده بسته به شرایط بالینی؛
  • گرفتن نوار قلب برای بازدید سلامت قلب فرد؛
  • مراجعه به دندان‌پزشک و قبول سلامت دهان و دندان برای افت گمان ابتلا به عفونت بعد از جراحی؛
  • آزمایش‌های تصویربرداری از جمله عکس‌برداری از زانو با اشعه ایکس. (امکان پذیر فرد به ام‌آرآی یا سی‌تی‌اسکن هم نیاز داشته باشد.)
  • سخن بگویید با پزشک درمورد داروها و مکمل‌های مصرفی و توقف مصرف آنها در صورت صلاحدید پزشک.

روال جراحی معاوضه مفصل زانو به چه صورت است؟

بیهوشی اولین عمل پزشکی برای اغاز جراحی معاوضه مفصل زانوست. روال عمل هم به این ترتیب است:

  • جراح برشی روی مفصل زانوی بیمار تشکیل می‌کند.
  • غضروف و استخوان صدمه‌دیده را از مفصل زانو خارج می‌کند.
  • مفصل مصنوعی یا همان پروتز را جانشین استخوان صدمه‌دیده می‌کند.
  • یک فاصله‌دهنده پلاستیکی بین پروتز و استخوان قرار می‌دهد تا فرد به‌راحتی بتواند مفصل را حرکت دهد.
  • در صورت نیاز کشکک زانو را به طوری شکل می‌دهد که با مفصل مصنوعی تازه مشابه بشود.

سپس از عمل معاوضه مفصل چه اتفاقی می‌افتد؟

بعد از جراحی، بیمار به اتاق ریکاوری منتقل می‌بشود و چند ساعت زیر نظر خواهد می بود تا کاملا هوشیار بشود. در این زمان علائم حیاتی و مقدار درد او مرتب بازدید خواهد شد. برخی از بیماران همان روز عمل از بیمارستان مرخص خواهد شد و برخی بنا به پیشنهاد پزشک ملزوم است یک شب در بیمارستان بمانند. زمان مرخص‌شدن به نظر جراح بستگی دارد.

تسکین درد سپس از عمل

بعد از جراحی، به‌خصوص در چند هفته اول دوره نقاهت، بیمار در ناحیه زانو حس درد خواهد کرد. طبق معمول پزشک ترکیبی از داروهای مسکن و داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (اگر مصرف آنها برای فرد بی‌خطر باشد) و استامینوفن را برای تسکین درد بیمار تجویز خواهد کرد و دوز و نحوه و زمان مصرف آنها را به او خواهد او گفت.

مزایای جراحی معاوضه مفصل زانو

آرتروپلاستی زانو عملی ایمن و مؤثر است که علتمی‌بشود بیمار توانایی تحرک خود را بازیابد و از شر دردهای مفصلی خلاص بشود. زیاد تر افرادی که این عمل را انجام داده‌اند، از انجام آن راضی‌اند. با اهمیت ترین مزایای آرتروپلاستی عبارت‌اند از:

عوارض معاوضه مفصل زانو

گرچه ابراز عوارض ناشی از آرتروپلاستی طبق معمول نادر است، امکان پذیر برخی افراد سپس از انجام این عمل دچار درد یا دیگر عوارض شوند. عوارض نادر معاوضه مفصل عبارت‌اند از:

  • لخته‌شدن خون؛
  • مشکلات اعصاب؛
  • مشکلات عروق خونی؛
  • تشکیل بافت اسکار داخل زانو؛
  • عفونت داخل زانو یا محل جراحی؛
  • افت دامنه حرکتی و سفتی مفصل؛
  • مشکلات مربوط به ایمپلنت پروتز از جمله فرسوده‌شدن زودهنگام پروتز یا شل‌شدن آن.

مراقبت سپس از عمل زانو

تصویری از بخیه زانو پس از عمل تعویض مفصل زانو

مراقبت سپس از عمل زانو برای بهبودی سریع تر و پیشگیری از عوارض احتمالی زیاد مهم است. برخی از با اهمیت ترین نکات مراقبتی که سپس از عمل زانو باید مراعات کنید، عبارت‌اند از:

  • تا حد امکان زانو را بالا نگه دارید: اگر دراز کشیده‌اید چند بالش یا کوسن زیر زانویتان بگذارید و اگر روی مبل نشسته‌اید، میز کوچکی جلویتان قرار دهید و پاهایتان را روی آن دراز کنید. تا ۶ هفته بعد از عمل نباید روی زمین بنشینید.
  • محل بخیه را تمیز نگه دارید: پزشک دستورالعمل‌هایی برای مراقبت از محل برش به شما خواهد داد. مطابق زمان‌بندی اشکار پانسمان را با مراعات بهداشت معاوضه کنید و محل برش را تمیز نگه دارید.
  • تمرینات پیشنهاد‌شده را انجام دهید: طبق معمول جراح بعد از عمل و قبل از مرخص‌شدن، انجام ورزش‌های خاصی را به بیمار پیشنهاد می‌کند. مقصد از انجام ورزشهای سپس از عمل معاوضه مفصل زانو تحکیم عضلات اطراف زانو و پیشگیری از سفتی مفصل است. تمرینات را مطابق دستور پزشک انجام دهید.

سؤالات رایج

۱. عمل معاوضه مفصل زانو چه مقدار طول میکشد؟

این عمل طبق معمول یک یا دو ساعت طول می‌کشد.

۲. چند زمان بعد از معاوضه مفصل زانو فرد می‌تواند به محل کار برگردد؟

زمان برگشت به محل کار به مقدار استرس شغلی و فعالیت‌های مرتبط با زانو بستگی دارد. زیاد تر افراد چند هفته بعد از عمل معاوضه مفصل زانو نیاز به استراحت در خانه دارند. در ویزیت سپس از عمل، پزشک بعد از بازدید محل عمل و حالت بیمار زمان برگشت به محل کار و انجام فعالیت‌های روزانه را اشکار خواهد کرد.

۳. در چه صورتی باید سریع به پزشک مراجعه کنیم؟

در صورت مشاهده هر یک از این علائم حتما به پزشک مراجعه کنید:

  • درد قفسه سینه؛
  • تنگی نفس؛
  • خون‌ریزی؛
  • درد شدید در مچ یا درد ساق پا؛
  • تب بالاتر از ۳۹ درجه سانتی‌گراد؛
  • علائم عفونت در محل جراحی همانند تورم؛
  • درد شدیدی که بعد از مصرف داروی مسکن بهتر نمی‌بشود.

۴. نشستن روی زمین سپس از معاوضه مفصل زانو مجاز است؟

خودداری از نشستن روی زمین سپس از معاوضه مفصل زانو یکی از مواردی است که پزشک به بیمار گوشزد خواهد کرد. بیمار ۶ هفته تا ۲ ماه بعد از عمل نباید روی زمین بنشیند.

۵. هزینه عمل معاوضه مفصل زانو چه مقدار است؟

هزینه عمل به معیارهای مختلفی از جمله مقدار شهرت پزشک، کیفیت پروتز، نوع بیمارستان و تجهیزات آن بستگی دارد و نرخ ثابتی ندارد.

کلام پایانی

انتخاب عمل معاوضه مفصل زانو تصمیمی حساس و مهم است و اضطراب‌داشتن و وجود صدها سوال در ذهن کاملا طبیعی است. اگر به‌علت دردهای مفصلی یا هر مشکل فرد دیگر پزشک این عمل را به شما پیشنهاد کرده است، دلواپس نباشید. گرچه بهبودی بعد از آرتروپلاستی امکان پذیر ماه‌ها طول بکشد، ارزشش را دارد. مطابق توانایی بیماران سپس از معاوضه مفصل زانو، دردهای مفصلی بعد از این عمل زیاد کمتر از قبل و توانایی فرد برای انجام فعالیت‌های روتین روزانه زیاد بهتر از قبل می‌بشود.

شما یا اطرافیانتان در شرف انجام این عمل هستید یا قبلا عمل کرده‌اید و اکنون در حال گذراندن دوره نقاهت هستید؟ در هر صورت خوشحال می‌شویم نظرات و ازمایش ها ارزشمندتان را بشنویم.



هشدار! این نوشته فقط جنبه آموزشی دارد و برای منفعت گیری از آن ملزوم است با پزشک یا متخصص وابسته مشورت کنید. اطلاعات زیاد تر

دسته بندی مطالب

مقالات کسب وکار

مقالات فناوری

مقالات آموزشی

مقالات سلامتی

متخصص در حال نصب الکترودهای نوروتراپی بر روی سر بیمار

نوروتراپی؛ روشی برای بهبود کارکرد مغز و سلامت روان_سیاه پوش


نوشته و ویرایش شده توسط مجله سیاه پوش







نوروتراپی؛ روشی برای بهبود کارکرد مغز و سلامت روان – چطور



















دسته بندی مطالب

مقالات کسب وکار

مقالات فناوری

مقالات آموزشی

مقالات سلامتی



منبع

کولونوسکوپی برای تشخیص و برداشتن پولیپ روده

پولیپ روده؛ هرآنچه باید بدانید_سیاه پوش


نوشته و ویرایش شده توسط مجله سیاه پوش

دل‌درد همیشه ناشی از مشکلات معده نیست. تشکیل یک بافت زائد و کوچک در مسیر روده هم امکان پذیر علت دردهای شکمی و خون‌ریزی مقعد باشد. این زائده کوچک پولیپ روده نام دارد و نمی‌توان او گفت قطعا بی‌خطر یا خطرناک است. اگر نشانه‌های این بیماری را در خود می‌بینید، در این مقاله همه اطلاعاتی را که باید درمورد‌اش بدانید، در اختیارتان گذاشته‌ایم. با ما همراه باشید.

پولیپ روده چیست؟

پولیپ روده (Colon Polyps) یک زائده کوچک و عموما خوش‌خیم است که در پوشش داخلی روده شکل می‌گیرد و حاصل رشد غیرطبیعی سلول‌های این قسمت از بدن است. بافت اضافه پولیپ دقیقا در مسیر لوله توخالی و دراز کولون تشکیل می‌بشود. این بافت امکان پذیر تکثیر بشود و با مدفوع خونی، درد شکمی، کم‌خونی، اسهال و یبوست همراه باشد.

چند نوع پولیپ روده داریم؟

در علم پزشکی، بافت پولیپ در یکی از دو دسته آدنوم و هایپرپلاستیک قرار می‌گیرد. تقریبا همه افراد مبتلا به سرطان روده بزرگ ابتدا به پولیپ آدنوم دچار خواهد شد، اما همه آدنوم‌ها زیان اور نیستند و نحوه رشد متغیری دارند. می‌توان او گفت هرچقدر اندازه پولیپ آدنوم بزرگ‌تر باشد، گمان سرطانی‌شدن آن زیاد تر است. گمان سرطانی‌شدن انواع پولیپ هایپرپلاستیک همانند پولیپ‌های التهابی کاذب زیاد کم است.

آیا پولیپ روده همان سرطان است؟

پولیپ روده طبق معمول ضرری ندارد و فقط برخی از انواع آن به‌مرور زمان پیشرفت می‌کنند و تبدیل سرطان کولون خواهد شد. بااین‌حال سرطان روده بزرگ تقریبا همیشه با تشکیل یک پولیپ اغاز می‌بشود. پولیپ‌های بزرگ‌تر از ۱ سانتی‌متر از پولیپ‌های کوچک‌تر خطرناک‌ترند.

سرطان روده در ۷۵درصد موارد از پولیپ‌ آدنوماتوز اغاز می‌بشود و در ۸۰درصد موارد ناشی از رشد پولیپ کولون آدنوم است، اما فقط ۵درصد از آدنوم‌ها بدخیم‌اند. گمان سرطانی‌شدن یک پولیپ کولون طی ۱۰ سال تقریبا ۸درصد و طی ۲۰ سال تقریبا ۲۴درصد است.

از کجا بفهیم پولیپ روده داریم؟

اگر علائم پولیپ روده را بشناسید، می‌توانید در همان مرحله های اولیه بیماری به وجودش پی ببرید و سریعتر برای درمانش عمل کنید. این بافت اضافه طبق معمول تا وقتی که سرطانی نشود، ساکت و خاموش است. این یعنی ظهور اولین نشانه‌ها از سرطانی‌شدن غده پولیپ خبر می‌دهد. برخی از این نشانه‌ها عبارت‌اند از:

  • خون‌ریزی کولورکتال: خون‌ریزی مقعد یا وجود خون در مدفوع یکی از با اهمیت ترین نشانه‌های پولیپ در روده است. یقیناً این خون‌ریزی همیشه قابل‌دقت نیست؛ بعضی اوقات فقط در حد رگه‌های قرمزرنگ در مدفوع است و به‌مرور زمان زیاد تر می‌بشود.
  • تغییرات مدفوع: برخی از افراد مبتلا به پولیپ ناگهانی و بی‌هیچ دلیلی دچار اسهال یا یبوست مزمن خواهد شد و این شرایط زیاد تر از یک هفته ادامه‌ می‌یابد.
  • خستگی و تنگی نفس: این علائم از افتآهن بدن خبر خواهند داد که امکان پذیر ناشی از خون‌ریزی پولیپ در روده باشد.
  • درد شکمی: اگر اندازه پولیپ از حدی بزرگ‌تر بشود، امکان پذیر قسمتی از روده را ببندد و دل‌درد تشکیل کند.

علت ابتلا به پولیپ روده چیست؟

پولیپ روده طبق معمول اتفاقی تشکیل می‌بشود، اما زیاد زمان‌ها هم نتیجه‌ سندرم‌های ارثی و خانوادگی است که نسل‌به‌نسل منتقل شده‌اند. پولیپ امکان پذیر خوش‌خیم و بی‌خطر یا بدخیم و سرطانی باشد. تا این مدت علت قطعی این قضیه را نمی‌دانیم و فقط می‌دانیم که ناشی از رشد و تقسیم سلولی بی‌علت در قسمت‌های گوناگون روده است.

۱. اختلالات ژنتیکی

ژنتیک مهم‌ترین عامل ابتلا به پولیپ روده است. زیاد اوقات‌ جهش‌ ژنتیکی علتتحول کد تکثیر سلول‌ها، رشد متفاوت و حرکت متفاوت آنها می‌بشود و در قالب سندرم ارثی به نسل‌های سپس منتقل می‌بشود. اختلالات ژنتیکی که علتپولیپ خواهد شد، عبارت‌اند از:

  • پولیپوز آدنوماتوز خانوادگی؛
  • سندرم پوتز-جگرز؛
  • پولیپوز مرتبط با MUTYH؛
  • سندرم گاردنر؛
  • سندرم کاودن؛
  • سندرم تورکوت؛
  • سندرم پولیپوز دندانه‌دار؛
  • سندرم پولیپوز نوجوانان.

۲. عوامل محیطی

برخی عوامل محیطی وابسته به موقعیت جغرافیایی، محیط اجتماعی و سبک زندگی افراد بر سلامت روده آنها تاثییر می‌گذارد. برخی از عوامل عرصه‌ساز تشکیل پولیپ روده عبارت‌اند از:

۳. موارد استثنا

پولیپ کاذب التهابی پولیپ واقعی نیست و بر تاثییر جهش ژنتیکی تشکیل نمی‌بشود، بلکه زخمی است که به‌خاطر التهاب مزمن روده (کولیت) تشکیل می‌بشود و به‌مرور بهبود اشکار می‌کند.

تشخیص قطعی پولیپ روده

کولونوسکوپی بهترین راه برای شناسایی پولیپ در روده است. در این آزمایش، پزشک به‌پشتیبانی یک دوربین نگاهی به داخل روده بزرگ بیمار می‌اندازد و بافت‌های اضافه پولیپ را در همان مرحله اشکار و حذف می‌کند. یقیناً کولونوسکوپی شامل منفعت گیری از داروی بیهوشی است و اجرای آن برای همه بیماران ممکن نیست. به‌همین خاطر پزشکان روال تشخیص را با آزمایش‌های غربالگری ساده‌تر اغاز می‌کنند و برای مثالبرداری یا برداشتن پولیپ سراغ کولونوسکوپی می‌روال. یک روش دیگر سیگموییدوسکوپی است که شبیه کولونوسکوپی است و فقط امکان مثالبرداری یا برداشت پولیپ را ندارد.

دیگر آزمایش‌هایی که تشخیص دقیق‌تر پولیپ روده را ممکن می‌کنند، عبارت‌اند از:

  • آزمایش شمارش کامل خون (CBC): در آزمایش CBC شواهدی از کم‌خونی و متعادل‌نبودن الکترولیت ناشی از خون‌ریزی مزمن مقعد اشکار می‌بشود. در این مرحله برای تشخیص دقیق‌تر باید سراغ آزمایش ژنتیک رفت.
  • آزمایش مدفوع: در آزمایش مدفوع آثار خون در مدفوع با میکروسکوپ بازدید می‌بشود تا تغییرات حاکی از سرطان شناسایی شوند.
  • تست تصویربرداری: در این روش با کولونوسکوپی مجازی (نوعی سی‌تی‌اسکن) و آندوسکوپی کپسولی (کولونوسکوپی توسط یک دوربین فیلم‌برداری که همانند قرص بلعیده می‌بشود) تصاویر دو‌بعدی و سه‌بعدی از روده و مقعد به‌دست می‌آید تا بافت‌های التهاب، پولیپ و توده‌ها تشخیص داده شوند.
  • آزمایش باریم انما: در این آزمایش، پزشک با تنقیه مایع باریم را داخل مقعد بیمار می‌کند و با اشعه ایکس عکس می‌گیرد. تکه‌های سفید نشان‌دهنده قسمت‌های سالم روده و تکه‌های تیره نشان‌دهنده وجود پولیپ است.

پولیپ روده را چطور درمان کنیم؟

وقتی که علائم پولیپ روده روزبه‌روز پررنگ‌تر و آزاردهنده‌تر خواهد شد و مصرف قرص برای پولیپ روده دیگر کار امد نیست، رایج‌ترین راه درمان برداشتن این بافت اضافه و زاید است. برداشتن پولیپ‌ پرخطر گمان ابتلا به سرطان روده را تا ۸۰درصد افت می‌دهد. فقط یک نگرانی باقی می‌ماند و آن گمان برگشت مجدد پولیپ و علائم آزاردهنده آن است.

برداشتن پولیپ

عملیات برداشتن پولیپ روده را پزشک متخصص دستگاه گوارش یا جراح کولورکتال انجام می‌دهد. پزشک کار خود را با یک مرحله کولونوسکوپی (بعد‌روده‌بینی) اغاز می‌کند تا حالت روده بیمار را بازدید کند، سپس برای برداشتن بافت اضافه پولیپ عمل پولیپکتومی را اجرا می‌کند. پولیپ‌های کوچک را می‌توان با سیگموئیدوسکوپی انعطاف‌پذیر برداشت، اما این روش برای برداشتن همه انواع پولیپ مناسب نیست. برای مثال اگر پولیپ بیشتر از حد بزرگ شده باشد، عمل پولیپکتومی برای برداشتن آن مناسب نیست و حتما نیاز به جراحی است. این چنین اگر رویش پولیپ به‌خاطر نوعی بیماری ژنتیکی همانند پولیپوز آدنوماتوز خانوادگی باشد، پزشک به گمان زیاد برای برداشتن بخشی از کولون و رکتوم جراحی را نظر کند.

برخی از پولیپ‌ها با آندوسکوپی مخاط (EMR) یا تشریح آندوسکوپی زیرمخاطی (ESD) برداشته خواهد شد.

عوارض سپس از عمل پولیپ روده چیست؟

عوارض بعد از عمل پولیپ روده

یکی از رایج‌ترین سؤالات بیماران سپس از عمل پولیپ روده درمورد عوارض آن است. این جراحی همانند همه جراحی‌ها عوارضی دارد که خوب است آنها را بدانید:

  • خون‌ریزی مداوم: چنانچه جای زخم پولیپ کامل بهبود اشکار نکند، خون‌ریزی مداوم یکی از رایج‌ترین عوارض سپس از برداشتن پولیپ است.
  • تخلیه ناکامل پولیپ: بعضی اوقات اوقات بخشی از بافت پولیپ در روده باقی می‌ماند و نیازمند یک مرحله دیگر پولیپکتومی است.
  • سوراخ‌شدن اندام: یکی از عوارض ناخوشایند جراحی صدمه‌دیدگی احتمالی اندام‌های دیگر است هرچند احتمالش ناچیز است.
  • عفونت: سپس از پولیپکتومی گمان تشکیل زخم و عفونی‌شدن آن وجود دارد.

چه‌کار کنیم پولیپ روده نگیریم؟

هیچ راهی برای جلوگیری از تشکیل پولیپ ناشی از جهش ژنتیکی وجود ندارد، اما می‌توان با مراقبت از سلامت عمومی خود گمان ابراز این عارضه را کمتر کرد. مصرف غذاهای کامل و مغذی، کنارگذاشتن چربی‌های حیوانی، انجام تمرینات ورزشی و پرهیز از نوشیدن الکل و کشیدن سیگار نقش پررنگی در جلوگیری از سرطان روده ایفا می‌کند.

  • رژیم غذایی سرشار از میوه و سبزیجات و مواد غذایی پر از فیبر همانند لوبیا، عدس، نخود و غلات کامل داشته باشید.
  • اگر اضافه‌وزن دارید، حتما وزن کم کنید.
  • مصرف گوشت قرمز، گوشت فراوری‌شده و غذاهای پرچرب را محدود کنید.
  • درمورد تأثیر مصرف مکمل کلسیم و ویتامین دی با پزشک خود سخن بگویید کنید.
  • اگر سابقه خانوادگی پولیپ روده دارید، درمورد زمان مشاوره ژنتیکی و اغاز غربالگری پولیپ با پزشک سخن بگویید کنید.
  • درمورد تأثیر پیشگیرانه مصرف منظم آسپرین با پزشک خود سخن بگویید کنید.

سوال‌های پرتکرار

۱. درمان قطعی پولیپ روده بزرگ چیست؟

قطعی‌ترین راه درمان برداشتن پولیپ از طریق کولونوسکوپی یا عمل جراحی است.

۲. سپس از برداشتن پولیپ روده چه باید کرد؟

مراجعه منظم به پزشک متخصص برای غربالگری‌ با اهمیت ترین ماموریت بیمار سپس از برداشتن پولیپ است.

۳. آیا پولیپ روده خطرناک است؟

همه انواع پولیپ روده خطرناک نیستند. فقط برخی از پولیپ‌ها در صورت پیشرفت به غده سرطانی تبدیل خواهد شد.

۴. سپس از عمل پولیپ روده چه بخوریم؟

سپس از این جراحی مصرف ماست برای سفت‌شدن مدفوع جزو واجبات است. غذاهای نفاخ و شل‌کننده مدفوع، غذاهای فیبردار، قند و شیرینی و آب‌میوه‌های مصنوعی باید از برنامه غذایی حذف شوند.

کلام آخر

پولیپ روده جزو بیماری‌های پرخطر و کشنده نیست و اگر به‌موقع و در مرحله های اولیه پیگیری و درمان بشود، می‌توان به درمان آن امیدوار می بود. یقیناً در مواردی گمان برگشت بیماری و ابتلای مجدد وجود دارد. برای همین پزشکان به این بیماران پیشنهاد می‌کنند قبل و سپس از جراحی پولیپ روده مواظب سلامت عمومی خود باشند و عادت‌های خوب را در سبک زندگی خود بگنجانند تا سالم بمانند.

گامی برای تسلط شما بر توانایی‌های برقراری ربط


هشدار! این نوشته فقط جنبه آموزشی دارد و برای منفعت گیری از آن ملزوم است با پزشک یا متخصص وابسته مشورت کنید. اطلاعات زیاد تر

دسته بندی مطالب

مقالات کسب وکار

مقالات فناوری

مقالات آموزشی

مقالات سلامتی



منبع

دندان اضافی از علائم سندرم گاردنر

سندرم گاردنر؛ همه‌چیز درمورد این بیماری ژنتیکی نادر


سندرم گاردنر نوعی اختلال ژنتیکی نادر است. افراد مبتلا به این بیماری صدها پلیپ کولون (روده بزرگ)‌ دارند که امکان پذیر به سرطان کولون منجر بشود. این افراد طبق معمول دندان اضافه و تومورهای غیرسرطانی در استخوان و روده و روی پوست دارند. در این مقاله درمورد علت و علائم سندرم گاردنر و راه‌های تشخیص و درمان آن زیاد تر توضیح می‌دهیم. تا انتهای مقاله با ما همراه باشید.

سندرم گاردنر چیست؟

سندرم گاردنر نوعی اختلال ارثی نادر است و زیرمجموعه‌ای از پولیپوز آدنوماتوز خانوادگی است. هر فرد مبتلا حداقل یک والد بیولوژیکی دارد که به این بیماری مبتلاست. افراد متبلا به این سندرم طبق معمول رشد غیرطبیعی در بدنشان دارند همانند ضایعات چشمی در شبکیه و صدها پلیپ کولونی که امکان پذیر به سرطان کولون تبدیل شوند. این چنین امکان پذیر در استخوان، روده، پوست و دیگر بافت‌های نرم خود تومورهای غیرسرطانی داشته باشند. این افراد در معرض بیماری‌های گوناگون همانند سرطان می باشند.

علت سندرم گاردنر

سندروم گاردنر نوعی اختلال ژنتیکی است که در افرادی با ژن ای‌پی‌سی (APC) غیرطبیعی تشکیل می‌بشود. این ژن که ژن سرکوب‌کننده تومور است، رشد سلولی را تنظیم و از تقسیم‌شدن سریع سلول‌ها جلوگیری می‌کند. زیاد تر افراد مبتلا به سندرم گاردنر حداقل یک والد بیولوژیکی دارند که به این بیماری مبتلاست.

در برخی موارد، این سندرم به‌علت جهش ژنتیکی تشکیل می‌بشود. یعنی هیچ‌کدام از والدین بیمار به سندرم گاردنر مبتلا نیستند و سابقه خانوادگی بیماری وجود ندارد.

علائم سندرم گاردنر

علائم سندرم‌ گاردنر در گذر زمان تحول می‌کنند و امکان پذیر از دوران کودکی ابراز کنند از جمله:

  • تومورهای غیرسرطانی در استخوان و بافت‌های نرم؛
  • مشکلات دندانی همانند داشتن دندان اضافی.

پلیپ‌های متعدد روده بزرگ علامت شایع سندرم گاردنر است. یقیناً امکان پذیر این نشانه تا دوران نوجوانی و پیشرفت بیماری ابراز نکند.

بیماری‌های مرتبط با سندروم گاردنر

گمان ابتلا به بیماری‌های دیگر در افراد مبتلا به سندرم گاردنر زیاد تر از دیگر افراد است. برخی از این عارضه‌ها عبارت‌اند از:

  • دندان اضافه؛
  • استئوما؛
  • تومور دسموئید؛
  • لیپوم؛
  • فیبروم؛
  • آدنوم؛
  • کیست‌های اپیتلیالی (کیست‌های زیر پوست)؛
  • هایپرتروفی مادرزادی اپیتلیوم رنگدانه شبکیه (CHRPE) که بر شبکیه تاثییر می‌گذارد؛
  • سرطان معده؛
  • سرطان کبد؛
  • سرطان کولون؛
  • سرطان تیروئید؛
  • سرطان غدد درون‌ریز.

تشخیص سندرم گاردنر

این بیماری علائم مختلفی دارد. پزشک با دقت به برخی علائم می‌تواند بیماری را تشخیص دهد، از جمله:

  • حداقل ۱۰۰ پولیپ در روده بزرگ؛
  • سابقه خانوادگی ابتلا به این سندرم؛
  • کیست، فیبروم و تومور دیسموئید در بافت نرم.

امکان پذیر پزشک از آزمایش‌های مختلفی برای تشخیص سندرم گاردنر منفعت گیری کند، از جمله:

  • آزمایش‌های ژنتیکی برای تشخیص جهش در ژن ای‌پی‌سی. اگر افراد نزدیک خانواده شما به این بیماری مبتلا باشند، امکان پذیر پزشک آزمایش ژنتیک تجویز کند.
  • سیگموئیدوسکوپی.
  • اندوسکوپی.
  • کولونوسکوپی.

تشخیص سندروم گاردنر طبق معمول در جوانی و نزدیک به ۲۵سالگی انجام می‌بشود، یعنی همان‌ وقتی‌ که پولیپ‌ها تشکیل خواهد شد.

علائم پولیپ‌های کولون

  • خون‌ریزی مقعدی؛
  • کم‌خونی بدون علت اشکار؛
  • افت وزن بی‌علت؛
  • درد شکمی (در برخی موارد).

زیاد تر افراد دارای پولیپ علائمی ندارند.

درمان سندرم گاردنر

جراحی یکی از روش‌های درمان سندرم گاردنر

سندرم گاردنر درمان قطعی ندارد، اما اقداماتی برای مهار بیماری انجام خواهد شد که به علائم فرد مبتلا بستگی دارند از جمله:

  • برسی‌های سالانه همانند برسی تیروئید؛
  • مصرف غذاهای سالم؛
  • افت استرس؛
  • ورزش‌کردن؛
  • مصرف داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی همانند سالینداک؛
  • مصرف مهارکننده کوکس-۲ (COX-۲) برای افت رشد پولیپ؛
  • برداشتن دندان‌های اضافی و مرتب‌کردن دندان‌ها؛
  • شیمی‌درمانی برای کوچک‌کردن تومور دیسموئید یا جلوگیری از رشد تومورهای غیرسرطانی؛
  • انجام مرتب آزمایش‌های غربالگری سرطان؛
  • منفعت گیری از راه حلهای جراحی برای برداشتن پولیپ‌های زیاد.

دو نوع روش جراحی هم وجود دارد، از جمله:

  • کولکتومی برای خارج‌کردن بخشی‌ از کولون یا همه آن. اگر آزمایش ۲۰ تا ۳۰ پولیپ را نشان دهد، امکان پذیر پزشک این روش را نظر کند.
  • پروکتوکولکتومی برای برداشتن روده بزرگ و زیاد تر رکتوم.

پیشگیری از سندروم گاردنر

سندرم گاردنر نوعی بیماری ژنتیکی است که نمی‌توان از آن پیشگیری کرد، اما آزمایش‌های خاص غربالگری سرطان و مداخلاتی همانند جراحی‌های خاص امکان پذیر گمان پیشرفت سرطان کولون و دیگر سرطان‌های وابسته را کم کند. اگر سندرم گاردنر دارید، درمورد آزمایش‌های غربالگری مناسب با پزشک سخن بگویید کنید.

زندگی با سندرم گاردنر

شما می‌توانید با این سندرم به زندگی خود ادامه دهید، اما جراحی مربوط به این بیماری امکان پذیر سبک زندگی شما را تحول دهد. کولکتومی مسیر حرکت غذا در لوله گوارش را تحول می‌دهد. برخی از انواع کولکتومی بر شیوه حمام‌کردن تاثییر می‌گذارد. اگر عمل پروکتوکولکتومی انجام دهید، مسیر جدیدی برای خروج مدفوع تشکیل می‌بشود.

طول عمر افراد مبتلا

سندرم گاردنر مشکلات مختلفی تشکیل می‌کند که برخی از آنها جدی‌ترند و سندروم گاردنر درمان‌نشده امکان پذیر جهت سرطان کولون بشود و زندگی بیمار را مختصر کند. جراحی برداشتن پولیپ‌های کولون امکان پذیر گمان ابتلا به سرطان کولون را افت دهد. بر پایه تحقیقات، همه افرادی که پروکتوکولکتومی می‌کنند، می‌توانند تا ۵ سال سپس از تشخیص بیماری زنده بمانند.

خودمراقبتی

اگر سندرم گادرنر دارید، ملزوم است بدانید که حتی در دوران جوانی امکان پذیر به سرطان کولون مبتلا شوید. آزمایش‌های منظم غربالگری سرطان و درمان گمان تشکیل سرطان را افت می‌دهد. این چنین امکان پذیر در مرحله های اولیه سرطان را تشخیص دهید که درمان آن راحت‌تر است.

زندگی با سندرم گاردنر ساده نیست. امکان پذیر به غربالگری های منظم نیاز داشته باشید یا به درمانی نیاز داشته باشید که سبک زندگی شما را تحول می‌دهد. اگر در این باره نگرانید، با پزشک سخن بگویید کنید.

زمان مراجعه به پزشک

اگر فهمید تغییراتی در بدنتان شدید که همانند علائم تازه سندروم گاردنرند، همانند توده تازه یا خون در مدفوع، به پزشک مراجعه کنید.

شما بگویید

شما چه مقدار با سندرم گاردنر آشنایی دارید؟ آیا در اطرافیانتان فردی به این بیماری مبتلاست؟ در صورت تمایل، می‌توانید توانایی و نظرتان را در تکه ارسال دیدگاه برایمان بنویسید و این نوشته را از طریق شبکه‌های اجتماعی با دوستانتان به اشتراک بگذارید.

گامی برای تسلط شما بر توانایی‌های برقراری ربط


هشدار! این نوشته فقط جنبه آموزشی دارد و برای منفعت گیری از آن ملزوم است با پزشک یا متخصص وابسته مشورت کنید. اطلاعات زیاد تر



منبع

قانقاریا - افراد در معرض خطر

قانقاریا چیست؛ از تشخیص تا درمان


قانقاریا نوعی حالت اورژانسی است که به‌علت مرگ بافتی ناشی‌ از توقف جریان خون به قسمت خاصی از بدن اتفاق می‌افتد. هرچند امکان پذیر قانقاریا در هر جایی از بدن اتفاق بیفتد، زیاد تر انگشتان دست و پا و اندام‌های حرکتی را دچار می‌کند. از آنجایی‌ که قانقاریا نوعی اورژانس پزشکی است، درمان سریع آن اهمیت بسیاری دارد. برای آشنایی زیاد تر با انواع بیماری قانقاریا و راه حلهای تشخیص و درمان آن تا انتهای این مقاله با ما همراه باشید.

قانقاریا چیست؟

قانقاریا وقتی اتفاق می‌افتد که بخشی از بدن می‌میرد. این شرایط طبق معمول در نبوده است خون کافی یا عفونت باکتریایی جدی تشکیل می‌بشود و فوریت پزشکی است. قانقاریا امکان پذیر در هر بخشی از بدن، از جمله قسمت‌های داخلی و خارجی، اتفاق بیفتد اما زیاد تر اندام‌هایی را دچار می‌کند که از قلب دورترند، همانند انگشتان دست و پا. در صورت عمل‌نکردن برای درمان‌ و ورود باکتری به جریان خون، قانقاریا امکان پذیر در بدن انتشار جهت شوک سپتیک بشود. شوک سپتیک زندگی را تهدید می‌کند و نوعی اورژانس پزشکی است.

اگر قانقاریا به‌موقع درمان نشود، امکان پذیر جهت قطع عضو و مرگ بشود. اگر علائم قانقاریا را دارید، بلافاصله با ۱۱۵ تماس بگیرید یا به نزدیک‌ترین اورژانس مراجعه کنید. این علائم عبارت‌اند از:

  • تحول رنگ بخشی از بدن؛
  • ازدست‌دادن حس (طبق معمول سپس از درد شدید)؛
  • ترشحات بدبو؛
  • زخم یا تاول دارای خون‌ریزی؛
  • تب بالا و لرز؛
  • سرگیجه؛
  • تنفس و ضربان قلب و سریع.

انواع قانقاریا

۱. قانقاریای خشک

همه اندام‌ها همانند کبد، قلب و ریه برای کارکرد مناسب و زنده‌ماندن به اکسیژن نیاز دارند. خون اکسیژن را به اندام‌های گوناگون بدن می‌رساند. قانقاریای خشک وقتی اتفاق می‌افتد که بخشی‌ از بدن اکسیژن کافی دریافت نکند. این قسمت از بدن درنهایت دچار فساد می‌بشود و می‌میرد. در قانقاریای خشک پوست بسته است و علامت عفونت وجود ندارد.

قانقاریای خشک زیاد تر به‌علت آرترواسکلروز، نوعی تجمع چربی در دیواره شریان، تشکیل می‌بشود.

۲. قانقاریای مرطوب

قانقاریای خیس یا مرطوب وقتی تشکیل می‌بشود که بدن با برخی از انواع باکتری دچار عفونت بشود و با مرطوب‌ و تجزیه‌شدن به وجود باکتری عکس العمل نشان دهد. این فرایند جهت مرگ بافت می‌بشود. قانقاریای مرطوب اورژانسی‌تر از قانقاریای خشک است و امکان پذیر باکتری به دیگر قسمت‌های بدن انتشار بشود.

۳. قانقاریای گازی

قارنقاریای گازی با باکتری کلسترودیا (clostridia) تشکیل می‌بشود. این باکتری نوعی عفونت تشکیل می‌کند که علتایجاد حباب‌های گاز و سم در ناحیه دچار می‌بشود. گاز تشکیل‌شده جهت مرگ بافت می‌بشود. این نوع قانقاریا زیاد کشنده است و سالانه تعداد بسیاری از افراد به‌جهت قانقاریای گازی می‌میرند. یقیناً در صورت درمان مناسب، مقدار مرگ‌و‌میر به کمتر از ۵ تا ۱۰‌درصد می‌رسد.

۴. قانقاریای فورنیه

این عارضه به‌علت عفونت آلت تناسلی و قسمت‌های اطراف آن تشکیل می‌بشود و زیاد تر مردان را دچار می‌کند، اما زنان هم به آن مبتلا خواهد شد. این چنین در بزرگ‌سالان بیشتر از کودکان شایع‌ است.

۵. قانقاریای داخلی

جریان خون به اندام‌های داخلی مسدود می‌بشود و اندام‌هایی همانند روده، کیسه صفرا و آپاندیس را دچار می‌کند.

افراد در معرض ابتلا به قانقاریا

اگر سابقه ابتلا به برخی از بیماری‌های خاص را دارید، گمان ابتلای شما به قانقاریا زیاد تر است. برخی از این بیماری‌ها عبارت‌اند از:

عوامل فرد دیگر هم امکان پذیر گمان ابتلا به قانقاریا را زیاد تر کنند، از جمله:

  • افت ایمنی بدن به‌علت بیماری یا درمان سرطان.
  • توانایی سرمازدگی، صدمه سر، گزش حیوانات یا سوختگی جدی.
  • آسیبی که به بافت بدن صدمه بزند.
  • سن بالای ۶۰ سال.
  • شیمی‌درمانی.
  • بیماری ایدز.
  • عوارض جراحی.
  • زخم عمیق و شدید (به‌خصوص زخمی که عضلات را دچار کند).
  • تزریق پرومتازین هیدروکلراید که جهت صدمه بافتی می‌بشود.
  • کشیدن سیگار، نوشیدن الکل و مصرف مواد مخدر تزریقی که امکان پذیر جریان خون را مختل کنند و خطر قانقاریا را افزایش دهند.

شیوع بیماری قانقاریا

مقدار شیوع قانقاریا با دقت به نوع آن متفاوت است. ایسکمی بحرانی اندام که جهت قانقاریای خشک می‌بشود از هر ۱۰۰ بزرگ‌سال بالای ۵۰ سال ۱ نفر را دچار می‌کند. این عدد در افراد بالای ۷۰ سال به ۱ مورد در هر ۵۰ نفر می‌رسد. قانقاریای گازی شیوع بیشتری دارد.

علائم قانقاریا

۱. علائم قانقاریای خارجی

بعضی اوقات اولین علامت قانقاریای خشک تشکیل خطوط قرمز اطراف بافت دچار است که به‌مرور زمان سیاه خواهد شد.

قانقاریا علائم فرد دیگر هم دارد، از جمله:

  • زخم قرمز، دردناک یا متورم.
  • زخم حاوی چرک یا بوی بد.
  • حس سرما در ناحیه خاصی از بدن.
  • نداشتن حس لامسه در ناحیه‌ای خاص.
  • حس گرما یا تعریق.
  • برگشت درد در همان ناحیه از بدن.
  • درد شدید.
  • حالت تهوع.
  • رنگ غیرطبیعی در بخشی از پوست (سبز مایل به سیاه، قرمز، آبی، برنزی).

۲. علائم قانقاریای داخلی

قانقاریای داخلی بافت‌ها و اندام‌های داخل بدن را دچار می‌کند. در این حالت، فرد علائمی در پوست و اندام‌های حرکتی ندارد. بااین‌حال دچار علائم فرد دیگر می‌بشود، از جمله:

تشخیص قانقاریا

پزشک با دقت به سابقه پزشکی و علائم شما قانقاریا را تشخیص می‌دهد. این چنین امکان پذیر برای تعیین حالت از چند روش‌ تشخیصی منفعت گیری کند.

  • بازدید آزمایشگاهی بافت و مثالهای مایع: مثالبرداری از مایعات قسمت دچار بدن انجام می‌بشود تا با میکروسکوپ باکتری عامل بیماری اشکار بشود.
  • آزمایش خون: وجود تعداد زیاد گلبول سفید قانقاریای عفونی را قبول می‌کند. این چنین با کشت نمونه خون می‌توان نوع باکتری را تشخیص داد.
  • تصویربرداری: برخی از انواع تصویربرداری همانند پرتوی ایکس، ام.آر.آی و سی.تی اسکن تشخیص انتشار کردن قانقاریا در بافت‌های داخلی را راحت‌تر می‌کنند. این چنین اگر قانقاریا جهت مشکل گردش خون بشود، امکان پذیر پزشک آزمایش آرتریوگرام انجام دهد. در این آزمایش به‌پشتیبانی پرتوی ایکس و نوعی رنگ خاص جریان خون در شریان و مقدار انسداد آنها بازدید می‌بشود.

درمان قانقاریا چیست

قانقاریا - درمان قانقاریا

۱. دبریدمان بافت

در موارد قانقاریای شدید، احتمالا نیاز باشد که بافت یا قسمت‌ مرده بدن برداشته بشود که به این فرایند دبریدمان می‌گویند. این کار با ابزارهای جراحی یا مواد شیمیایی انجام می‌بشود. مقصد از این جراحی برداشتن ناحیه دچار است تا از انتشار کردن عفونت جلوگیری و بدن از بافت مرده خلاص بشود.

شکل جانشین دبریدمان، دبریدمان حشره است که در آن از لاروهای حشره برای خوردن باکتری و بافت مرده منفعت گیری می‌بشود. در موارد نادر، پزشکان از این روش منفعت گیری می‌کنند. پیوند پوست هم امکان پذیر هر نوع صدمه بافتی را نگه داری کند. در این روش قسمتی از بافت سالم فرد برداشته می‌بشود تا ناحیه صدمه‌دیده را بپوشاند.

۲. مصرف آنتی‌بیوتیک‌

امکان پذیر پزشک برای ازبین‌بردن باکتری آنتی‌بیوتیک تجویز کند. این آنتی‌بیوتیک طبق معمول به‌صورت درون‌رگی به بیمار داده می‌بشود.

۳. جراحی عروق

جراحی عروق همانند عمل بای‌بعد یا آنژیوپلاستی امکان پذیر برای افرادی تجویز بشود که علت قانقاریای آنها جریان خون نامناسب است تا جریان خون بهبود یابد.

۴. اتاقک اکسیژن هیپرباریک

افراد مبتلا به قانقاریای گازی در محیط غنی از اکسیژن قرار می‌گیرند تا رشد باکتری افت یابد. این کار به پوست اجازه بهبود می‌دهد. این چنین ورود اکسیژن به بافت صدمه‌دیده بهبودی را تسریع می‌کند.

۵. قطع عضو

در موارد شدید، قطع اندام‌ها یا انگشتان دست و پا انجام می‌بشود تا بیمار زنده بماند. افرادی که بخشی از دست یا پایشان به‌علت قانقاریا قطع شده است می‌توانند از پروتز یا اندام مصنوعی منفعت گیری کنند تا قسمت ازدست‌رفته بدن را جانشین کنند.

نتیجه درمان‌نکردن قانقاریا

بعضی اوقات قانقاریا بدون عوارض جانبی جدی درمان می‌بشود، به‌خصوص اگر در مرحله های اولیه تشخیص داده بشود. بااین‌حال امکان پذیر در موارد شدید قانقاریا جهت قطع عضو بشود، به‌خصوص اگر به‌موقع درمان نشود.

قانقاریا برای برخی افراد کشنده است همانند:

  • افراد مبتلا به برخی بیماری‌های خاص که درمان پیچیده دارند.
  • درگیرشدن قسمت بسیاری از بدن.
  • به‌موقع آغازنکردن درمان.

مطابق پژوهشی در سال ۲۰۲۰، بیشترین آمار مرگ و میر ناشی از قانقاریای فورنیه یا قانقاریای تناسلی در افرادی با بیماری‌های خاص بوده است، از جمله:

این چنین درمان‌نکردن قانقاریا امکان پذیر جهت شوک سپسیس بشود. عوارض جانبی این شوک عبارت‌اند از:

  • تحول حالت روانی؛
  • افت خطرناک سختی خون؛
  • نارسایی اندام.

سپسیس امکان پذیر کشنده باشد.

نتیجه ابتلا به قانقاریا

آینده فرد مبتلا به قانقاریا به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله:

  • مقدار انتشار کردن قانقاریا.
  • زمان اغاز درمان.
  • ناحیه دچار.
  • سلامت کلی بیمار.

پیشگیری از قانقاریا

برای به حداقل رساندن صدمه و نگه داری بافت، قانقاریا باید هرچه سریع تر درمان بشود. افراد مبتلا به دیابت یا بیماری‌های عروق خونی باید مرتب دست‌ها و پاهایشان را از نظر وجود علائم قانقاریا بازدید کنند، از جمله:

  • هرگونه ورم، ترشح و قرمزی نشان‌دهنده عفونت؛
  • زخمی که خوب نمی‌بشود؛
  • تحول رنگ پوست.

مصرف آنتی‌بیوتیک قبل و سپس از جراحی با دستور پزشک امکان پذیر از گسترش عفونت‌های قانقاریا جلوگیری کند. ترک سیگار، رژیم غذایی سالم و ورزش مرتب هم جریان خون را بهبود خواهند داد.

این چنین ملزوم است نکات مهمی را به یاد داشته باشید، از جمله:

  • پاهایتان را مرتب با پزشک بازدید کنید.
  • با پای برهنه بیرون نروید.
  • ناخن‌های پایتان را با سوهان مختصر کنید و از ناخن‌گیر منفعت گیری نکنید.
  • جوراب بپوشید و از کفش مناسب منفعت گیری کنید.

شما بگویید

شما چه مقدار با بیماری قانقاریا آشنایی دارید؟ آیا تابه‌حال به این عارضه مبتلا شده‌اید؟ در صورت تمایل، می‌توانید توانایی و نظرتان را در تکه ارسال دیدگاه برایمان بنویسید و این نوشته را از طریق شبکه‌های اجتماعی با دوستانتان به اشتراک بگذارید.

گامی برای تسلط شما بر توانایی‌های برقراری ربط


هشدار! این نوشته فقط جنبه آموزشی دارد و برای منفعت گیری از آن ملزوم است با پزشک یا متخصص وابسته مشورت کنید. اطلاعات زیاد تر



منبع

پزشک در حال انجام لارنگوسکوپی

لارنگوسکوپی؛ همه‌چیز درمورد برسی حنجره


لارنگوسکوپی آزمایشی است که پزشک برای بازدید حنجره (جعبه صوتی) انجام می‌دهد. این آزمایش امکان پذیر به دلایل گوناگون همانند بازدید علت سرفه و گلودرد تا پیداکردن جسم خارجی و بیرون‌آوردن آن منفعت گیری بشود. احتمالا از خودتان سوال کنید لارنگوسکوپی چطور انجام می‌بشود و چطور باید برای آن آماده شد. برای کسب اطلاعات زیاد تر درمورد این آزمایش تا انتهای مقاله با ما همراه باشید.

لارنگوسکوپی چیست؟

لارنگوسکوپی روشی است که پزشک با منفعت گیری از آن حنجره را بازدید می‌کند. حنجره در سخن بگویید‌کردن، تنفس و بلع نقش دارد. این جعبه حیاتی در پشت گلو و بالای نای قرار گرفته است. تارهای صوتی درون حنجره قرار گرفته‌اند و به همین علت پزشک برای دیدن حنجره و قسمت‌های نزدیک به آن از لارنگوسکوپی منفعت گیری می‌کند.

لارنگوسکوپی با منفعت گیری از لارنگوسکوپ، یک لوله منعطف با منبع نور، لنز و دوربین فیلم‌برداری، انجام می‌بشود تا حنجره از نزدیک دیده بشود. این چنین لارنگوسکوپ ابزاری دارد که دکتر می‌تواند با آن از حنجره شما نمونه بافتی تهیه کند. این آزمایش امکان پذیر در مطب پزشک یا به‌دست جراح در اتاق عمل انجام بشود.

کاربرد لارنگوسکوپی

لارنگوسکوپی را متخصص گوش‌وحلق‌وبینی یا جراح سروگردن انجام می‌دهد و برای تشخیص مشکلاتی همانند دستوفونی تا التهاب حنجره و حتی مشکلات جدی همانند سرطان حنجره به کار می‌رود. لارنگوسکوپی برای موارد فرد دیگر هم کاربرد دارد، از جمله:

  • گیرکردن چیزی در گلو؛
  • بازدید التهاب و ورم؛
  • بازدید مشکل تنفسی یا بلع؛
  • گوش‌دردی که از بین نمی‌رود؛
  • برداشتن توده.

انواع لارنگوسکوپی

  • لارنگوسکوپی غیرمستقیم: در مطب پزشک انجام می‌بشود. نزدیک به ۵ تا ۱۰ دقیقه زمان می‌برد و ساده‌ترین شکل لارنگوسکوپی است. در این روش لوله لارنگوسکوپ از راه دهان داخل می‌بشود.
  • لارنگوسکوپی مستقیم با فیبر نوری: اکنون زیاد تر پزشکان از این روش منفعت گیری می‌کنند که به آن لارنگوسکوپی منعطف هم می‌گویند و کمتر از ۱۰ دقیقه زمان می‌برد. در این روش لوله لارنگوسکوپ از راه بینی داخل می‌بشود. داخل بینی داروی بی‌حسی یا ضداحتقان منفعت گیری می‌بشود.
  • لارنگوسکوپی مستقیم: پزشک از یک لارنگوسکوپ برای فشاردادن زبان و بالاآوردن اپی‌گلوت منفعت گیری می‌کند. این روش طبق معمول زیاد تر از ۴۵ دقیقه زمان می‌برد و برای گذاشتن لوله تنفسی، برداشتن توده یا مثالبرداری منفعت گیری می‌بشود. این روش در اتاق عمل انجام می‌بشود و بیهوشی عمومی ملزوم دارد.

مرحله های لارنگوسکوپی

پزشک با دقت به شرایط شما نوع لارنگوسکوپی را انتخاب می‌کند که امکان پذیر در مطب پزشک یا اتاق عمل صورت گیرد. برای مثال امکان پذیر پزشک لارنگوسکوپی جراحی را در اتاق عمل انجام دهد که به آن لارنگوسکوپی مستقیم می‌گویند. در این روش از لارنگوسکوپ منعطف منفعت گیری می‌بشود و امکان پذیر با مثالبرداری و دیگر جراحی ها همراه باشد.

۱. قبل از لارنگوسکوپی

اگر جراحی داشته باشید، بیهوشی عمومی دریافت می‌کنید. تیم پزشکی نکاتی را به شما یادآوری می‌کنند، از جمله:

  • امکان پذیر قبل از جراحی عکس‌برداری پرتوی ایکس تجویز بشود؛
  • شب قبل از جراحی ناشتا باشید؛
  • قبل از جراحی داروی خاصی مصرف نکنید؛
  • اگر سیگار می‌کشید، بیشتر از یک هفته قبل از جراحی سیگارکشیدن را متوقف کنید؛
  • سپس از جراحی با یک همراه به خانه بروید.

نیاز نیست برای جراحی چیز خاصی آماده کنید.

۲. زمان لارنگوسکوپی

۱. لارنگوسکوپی در مطب

  • در زیاد تر موارد، از یک آینه کوچک مورب و نور برای بازدید جعبه صوتی منفعت گیری می‌بشود. برای این کار به پشت روی صندلی دراز می‌کشید، پزشک با یک گاز استریل زبان شما را می‌گیرد و با پشتیبانی نور و آینه گلوی شما را بازدید می‌کند.
  • امکان پذیر از یک لارنگوسکوپ منعطف منفعت گیری بشود. این لوله منعطف از راه بینی داخل گلو شما می‌بشود.
  • احتمالا پزشک مقدار مقداری داروی بی‌حسی و ضداحتقان به بینی شما بزند. داروی بی‌حسی طعم تلخی دارد.
  • امکان پذیر حالت سرفه داشته باشید، اما به‌گمان زیاد این حالت فروکش می‌کند.
  • پزشک لوله منطعف لارنگوسکوپ را از راه بینی داخل گلو می‌کند.
  • امکان پذیر از شما بخواهند در طول فرایند سخن بگویید کنید تا کارکرد جعبه صوتی شما بازدید بشود.
  • در برخی شرایط، امکان پذیر لوله از راه دهان داخل بشود.

۲. لارنگوسکوپی مستقیم در اتاق عمل

پزشک از لارنگوسکوپی خاصی منفعت گیری می‌کند که از راه دهان داخل می‌بشود. از آنجایی که بیهوشی عمومی دریافت می‌کنید، چیزی حس نمی‌کنید.

۳. سپس از لارنگوسکوپی

۱. لارنگوسکوپی در مطب

  • تا چند دقیقه سپس از لارنگوسکوپی در بینی و گلویتان حس بی‌حسی دارید. این حالت طبق معمول سپس از ۲۰ دقیقه از بین می‌رود.
  • تا وقتی‌ که دهان و گلویتان بی‌حس است، از خوردن و آشامیدن پرهیز کنید.

۲. جراحی لارنگوسکوپی

  • سپس از جراحی تا زمان ازبین‌رفتن تاثییر داروی بیهوشی باید در اتاق ریکاوری بمانید تا عوارض جانبی و مشکلات احتمالی بازدید شوند.
  • امکان پذیر گلودرد خفیف یا گرفتگی صدا داشته باشید. تا چند زمان سپس از جراحی به حنجره‌تان استراحت دهید.

عوارض لارنگوسکوپی

تشکیل عوارض جانبی با لارنگوسکوپی درون نوشته نادر است. اگر نگرانی خاصی دارید، با پزشک سخن بگویید کنید. لارنگوسکوپی مستقیم در اتاق عمل طبق معمول ایمن است، بااین‌حال احتمالا عوارض جانبی داشته باشد از جمله:

نحوه بیوپسی در لارنگوسکوپی

بیوپسی یعنی برداشتن نمونه کوچکی از بافت برای برسی. برای این کار از وسیله کوچکی همانند موچین مینیاتوری منفعت گیری می‌بشود. این وسیله از طریق لارنگوسکوپ به بافت می‌رسد. این روش در جراحی لارنگوسکوپی انجام می‌بشود. در برخی شرایط، بیوپسی در لارنگوسکوپی درون نوشته هم انجام می‌بشود.

نتیجه لارنگوسکوپی

نتیجه لارنگوسکوپی درون نوشته بلافاصله آماده می‌بشود. اما اشکار‌شدن نتیجه بیوپسی یا کشت امکان پذیر ۳ تا ۵ روز زمان ببرد. این قضیه برای جراحی لارنگوسکوپی شایع‌تر است. به این علت درمورد زمان آماده‌شدن نتیجه باید با پزشک سخن بگویید کنید.

تفاوت لارنگوسکوپی و اندوسکوپی

لارنگوسکوپی و آندوسکوپی هر دو ابزارهایی برای بازدید درون بدن‌اند. این چنین در هر دو از لوله‌ای منعطف شامل منبع نور، لنز و دوربین منفعت گیری می‌بشود. با این تفاوت که لارنگوسکوپی فقط برای بازدید حنجره منفعت گیری می‌بشود.

احتیاط‌های ملزوم

آزمایش لارنگوسکوپی طبق معمول عوارض خاصی ندارد، اما در رابطه این چند قضیه با پزشک سخن بگویید کنید:

  • گلودردی که زیاد تر از چند روز طول کشیده است؛
  • تب بالای ۳۸ درجه سانتی‌گراد (تب علامت عفونت است)؛
  • سرفه خونی.

شما بگویید

شما چه مقدار با لارنگوسکوپی آشنایی دارید؟ آیا تابه‌حال از این روش منفعت گیری کرده‌اید؟‌ در صورت تمایل، می‌توانید توانایی و نظرتان را در تکه ارسال دیدگاه برایمان بنویسید و این نوشته را از طریق شبکه‌های اجتماعی با دوستانتان به اشتراک بگذارید.

هشدار! این نوشته فقط جنبه آموزشی دارد و برای منفعت گیری از آن ملزوم است با پزشک یا متخصص وابسته مشورت کنید. اطلاعات زیاد تر



منبع

ایلئوستومی - روند جراحی ایلئوستومی

ایلئوستومی؛ عوارض و مراقبت‌های سپس از عمل


جراحی ایلئوستومی وقتی انجام می‌بشود که روده بزرگ (کولون) یا رکتوم برای حذف مواد زائد (مدفوع) کارآمد نباشد. این جراحی برای درمان بیماری‌های گوناگون به کار می‌رود و امکان پذیر موقتی یا دائمی باشد. می‌دانید ایلئوستومی چطور انجام می‌بشود و نحوه مراقبت سپس از آن چطور است؟ برای کسب اطلاعات زیاد تر درمورد این جراحی تا انتهای مقاله با ما همراه باشید.

ایلئوستومی چیست؟

برخی بیماری‌ها یا درمان‌های پزشکی روال دفع را مختل می‌کنند. جراحان وقتی از این روش درمان منفعت گیری می‌کنند که روده بزرگ توان ذخیره‌کردن و حذف مواد زائد را نداشته باشد. برخی از بیماری‌ها به ایلئوستومی موقت نیاز دارند که سپس از بهبود بیماری برداشته می‌بشود و دیگر بیماری‌ها به ایلئوستومی دائمی نیاز دارند.

بیماری‌های نیازمند ایلئوستومی موقت عبارت‌اند از:

بیماری‌های نیازمند ایلئوستومی دائم نیز عبارت‌اند از:

  • بیماری کرون؛
  • اختلال حرکت کولون؛
  • انسداد، صدمه یا پارگی روده بزرگ.

انواع ایلئوستومی

۱. دائم

در ایلئوستومی دائم از کیسه‌های خارج یا داخل شکمی منفعت گیری می‌بشود که به آن کیسه روده‌ای می‌گویند. این کیسه‌ها برای جمع‌آوری و ذخیره مواد زائد منفعت گیری خواهد شد.

ایلئوستومی استاندارد یا بروک (Brooke ileostomy) شایع‌ترین نوع ایلئوستومی است که در آن از کیسه‌های خارج بدن منفعت گیری می‌بشود. در این روش که به آن اِند ایلئوستومی هم می‌گویند، جراح با تشکیل سوراخی در شکم ایلئوم را به‌سمت بالا می‌کشد. سپس ایلئوم را به داخل برمی‌گرداند و به دیواره شکم بخیه می‌زند تا استوما را تشکیل کنند. ضایعات از طریق استوما داخل کیسه خارجی خواهد شد. از آنجایی که خروج ضایعات قابل‌کنترل نیست، کیسه خارجی باید همه‌زمان متصل باشد.

۲. موقت

ایلئوستومی موقت را سپس از بهبودی می‌توان برداشت. از طرفی ایلئوستومی موقت اولین قدم برای ایلئوستومی دائم است که به آن کیسه ایلئوآنال یا کیسه جی (J) هم می‌گویند. در برخی شرایط، جراح امکان پذیر لوپ ایلئوستومی موقت انجام دهد تا کیسه تازه التیام یابد. بعدا لوپ ایلئوستومی موقت برداشته می‌بشود. کیسه جی و کیسه کی (K) ایلئوستومی داخلی منفعت گیری خواهد شد.

کیسه جی (J)

منفعت گیری از کیسه جی به‌گفتن کیسه لگنی یا مخزن ایلئوآنال در ایلئوستومی رایج است. این روش وقتی انجام می‌بشود که روده بزرگ کامل برداشته شده باشد و اجازه می‌دهد که ضایعات از طریق مقعد خارج شوند.

منفعت گیری از این روش چند مرحله دارد. در مرحله اول، جراح با تشکیل یک برش در شکم به روده بزرگ دسترسی اشکار می‌کند. سپس ایلئوم از طریق سوراخ بیرون کشیده می‌بشود تا استومای موقت تشکیل بشود. استومای موقت ضایعات را به‌سمت کیسه ایلئوستومی خارجی هدایت می‌کند. روده بزرگ در این مرحله برداشته می‌بشود. در مرحله سپس، جراح از لوپ‌های ایلئوم منفعت گیری می‌کند تا کیسه را درون لگن قرار دهد و کیسه به مقعد متصل می‌بشود.

کیسه کی (K)

کیسه کی کوک ایلئوستومی هم نامیده می‌بشود. این کیسه به کیسه ایلئوستومی خارجی نیاز ندارد. منفعت گیری از کیسه کی در قیاس با کیسه جی ترویج کمتری دارد. در این روش، جراح با تشکیل یک سوراخ در شکم به ایلئوم دسترسی اشکار می‌کند و از لوپ ایلئوم منفعت گیری می‌کند تا کیسه داخلی و یک دریچه را قرار دهد و ضایعات بدون این که از ایلئوم نشت کنند ذخیره شوند. برای تخلیه کیسه یک لوله منعطف از طریق استوما داخل می‌بشود تا کیسه را تخلیه کند.

روال جراحی

۱. قبل از جراحی

قبل از جراحی بیهوشی عمومی دریافت می‌کنید و پزشک درمورد روال جراحی با شما سخن بگویید می‌کند.

۲. در طول جراحی

همه جراحی‌های ایلئوستومی با تشکیل یک برش کوچک در سمت راست شکم اغاز خواهد شد تا جراح به آخرین قسمت روده کوچک (ایلئوم) دسترسی داشته باشد. این کار به‌صورت سنتی یا با لاپاراسکوپی انجام می‌بشود. روده کوچک به‌سمت شکم برده می‌بشود و سوراخ استوما را تشکیل می‌کند.

لاپاراسکوپی

در این روش از لاپاراسکوپ منفعت گیری می‌بشود. لاپاراسکوپ یک ابزار لوله‌همانند شامل منبع نور و عدسی است که جراح را راهنمایی می‌کند. لاپاراسکوپ باید یک ابزار برداشتن بافت هم داشته باشد تا نمونه بافتی بگیرد و نمونه زیر میکروسکوپ بازدید بشود. جراحی لاپاراسکوپی جهت افت خون‌ریزی میانه جراحی و درد سپس از جراحی می‌بشود.

۳. بهبودی سپس از جراحی

ایلئوستومی جراحی بزرگی است و فرد به وقتی برای بهبودی نیاز دارد، به این علت امکان پذیر زیاد تر از یک هفته در بیمارستان بستری بشود. زمان بهبودی در منزل هم نزدیک به ۶ هفته است و امکان پذیر بهبودی کامل روده کوچک ۲ ماه زمان ببرد. اگر ایلئوستومی موقت دارید، به گمان زیاد به جراحی فرد دیگر برای برداشتن آن نیاز خواهید داشت. این جراحی طبق معمول ۳ تا ۶ ماه سپس از جراحی اول انجام می‌بشود.

عوارض ایلئوستومی

شرایط هر فرد با فرد دیگر متفاوت است. در خصوص مزایا و عوارض با پزشک سخن بگویید کنید. ایلئوستومی امکان پذیر عوارض مختلفی داشته باشد، از جمله:

  • خون‌ریزی در روده کوچک یا استوما؛
  • صدمه به اندام‌های نزدیک؛
  • عفونت؛
  • ناتوانی در جذب کافی مواد مغذی غذا؛
  • انسداد روده به‌علت اسکار بافت؛
  • ایسکمی یا نکروز؛
  • پرولاپس استوما؛
  • فتق پاراستومال؛
  • خارج‌شدن زیاد استوما.

رژیم سپس از جراحی ایلئوستومی

پرستار درمورد رژیم سپس از این جراحی با شما سخن بگویید می‌کند. یقیناً نکاتی کلی در این عرصه وجود دارند، از جمله:

  • در چند هفته اول سپس از جراحی غذاهای ساده ترکیبی مصرف کنید؛
  • کاملا غذا را بجوید. جویدن غذا و نوشیدن مایعات به هضم پشتیبانی می‌کند؛
  • در زمان‌های منظم در روز قولهای غذایی کوچک بخورید.

از مصرف غذاهایی همانند آجیل، دانه‌ها و سبزیجات ترد خودداری کنید.

زمان مراجعه به پزشک

  • انقباضی که زیاد تر از ۲ تا ۳ ساعت طول بکشد؛
  • حالت تهوع و استفراغ مداوم؛
  • گرفتگی یا حالت تهوعی که زیاد تر از ۴ ساعت تا زمان دفع طول بکشد. این قضیه علامت انسداد روده است؛
  • بوی بدی که زیاد تر از یک هفته طول بکشد؛
  • بریدگی در استوما؛
  • صدمه به استوما؛
  • تحریک بد پوست یا زخم عمیق.

سؤالات رایج

– تفاوت ایلئوستومی و کولستمی چیست؟

کارکرد ایلئوستومی و کولستمی یکسان است. اما در اولی مسیر دفع از روده کوچک و در کولستمی مسیر دفع از روده بزرگ گرفته می‌بشود.

– کیسه ایلئوستومی چیست؟

یک کیسه کوچک است که مسطح روی شکم قرار می‌گیرد و به استوما یا همان سوراخ کوچک روی شکم می‌چسبد تا مدفوع ترشح‌شده از استوما را جمع می‌کند. وقتی که یک‌سوم یا نصف کیسه پر شد، باید آن را تخلیه کرد.

– آیا می‌توان خروج مدفوع به داخل کیسه ایلئوستومی را کنترل کرد؟

اگر ایلئوستومی استاندارد دارید، نمی‌توانید خروج مدفوع از استوما را کنترل کنید، چون هیچ عضله یا دریچه‌ای در این ناحیه وجود ندارد. اما در انواع دیگر ایلئوستومی، استومای دریچه‌دار هم وجود دارد.

– سپس از جراحی ایلئوستومی چه وقتی می‌توان به زندگی معمول برگشت؟

به محض بهبودی می‌توانید فعالیت‌های روزانه همانند رانندگی، کار، ورزش و رابطه جنسی را انجام دهید.

– آیا کیسه ایلئوستومی بوی بدی می‌دهد؟

با مراعات چند مسئله می‌توانید بوی بد کیسه را افت دهید، از جمله:

  • از مصرف غذاهایی همانند تخم‌مرغ، خیار، پیاز، سیر، ماهی، لبنیات و قهوه که بوی بد تشکیل می‌کنند خودداری کنید.
  • یقین شوید که کیسه به‌خوبی در جای خود قرار گرفته است.
  • مرتب کیسه را خالی کنید.
  • از کیسه‌های مقاوم به بو منفعت گیری کنید.
  • با مشورت پزشک از قرص‌ها و مایعات افت‌دهنده بو منفعت گیری کنید.

– آیا ایلئوستومی جهت نفخ می‌بشود؟

زیاد تر افراد دارای ایلئوستومی نفخ بسیاری دارند. غذاهای خاصی نفخ را افزایش خواهند داد. درمورد این غذاها با پزشک مشورت کنید. ۴ یا ۵ بار در روز مصرف قولهای غذایی کوچک می‌تواند نفخ را افت دهد. امکان پذیر صداهای عجیبی در معده بشنوید که با فشاردادن کیسه ایلئوستومی این صداها رفع می‌بشود.

– استوما همانند چیست؟

  • استوما همانند داخل گونه و به رنگ صورتی یا قرمز است. امکان پذیر حس گرما و رطوبت کنید. برخی از انواع استوما مقدار مقداری مخاط ترشح می‌کنند؛
  • استوما گرد یا بیضی است؛
  • امکان پذیر استوما صاف روی شکم قرار بگیرد یا مقداری به‌سمت بالا برجسته بشود؛
  • مقداری سپس از جراحی، استوما چروکیده می‌بشود.

– چطور از پوست اطراف استوما مراقبت کنم؟

  • پوست اطراف استوما را با آب تمیز کنید و قبل از گذاشتن کیسه به‌خوبی آن را خشک کنید.
  • دهانه استوما و کیسه را به‌خوبی بازدید کنید. دهانه زیاد کوچک امکان پذیر جهت تورم استوما بشود و دهانه بیش‌ از‌ حد باز امکان پذیر جهت خروج مدفوع بشود.
  • برنامه منظمی برای معاوضه کیسه داشته باشید تا از نشت آن و التهاب پوستی جلوگیری کنید.
  • زمان معاوضه کیسه مواظب باشید تا سد پوستی ر ااز پوست‌تان دور نکنید.
  • به‌جز اوقات الزامی، زیاد تر از یک بار در روز کیسه را معاوضه نکنید.

شما بگویید

شما چه مقدار با ایلئوستومی و جراحی آن آشنایی دارید؟ در صورت تمایل، می‌توانید توانایی و نظرتان را در تکه ارسال دیدگاه برایمان بنویسید و این نوشته را از طریق شبکه‌های اجتماعی با دوستانتان به اشتراک بگذارید.



منبع

کزاز - واکسن کزاز

کزاز چیست؛ از روش انتقال تا دریافت واکسن


اگر زخم باز داشته باشید یا حیوانی شما را گاز گرفته باشد، احتمالا پزشک برای شما واکسن کزاز تجویز کند. کزاز نوعی بیماری باکتریایی جدی است که جهت انقباض عضلات و مشکلات تنفسی می‌بشود. هر زخمی، هرچند کوچک، امکان پذیر عرصه‌ساز کزاز بشود. بااین‌حال، منفعت گیری از واکسن کزاز تا حدی جلوی این بیماری را می‌گیرد. اگر زخمی در بدنتان دارید و در ۵ سال قبل واکسن کزاز نزده‌اید، بهتر است به پزشک مراجعه کنید. می‌سوال کرد چرا؟ در این مقاله با ما همراه باشید تا برایتان توضیح بدهیم.

کزاز چیست؟

کزاز نوعی عفونت جدی است که باکتری کلستردیوم تیتانی ایجادش می‌کند. میکروب کزاز در خاک، گردوغبار و کود، به‌خصوص کود اسب، زندگی می‌کند. یکی از راه های انتقال کزاز ورود باکتری به بدن از طریق بریدگی پوست است؛ سپس عفونت تشکیل می‌بشود. سم این باکتری بر سیستم عصبی تاثییر می‌گذارد و از هر ۱۰ فرد مبتلا به کزاز یک نفر جان خود را از دست می‌دهد. علائم بیماری ۳ روز تا ۳ هفته (طبق معمول ۱۴ روز) سپس از ورود باکتری به بدن ابراز می‌کنند. اگر علائم زیاد سریع ابراز کنند، به گمان زیاد عفونت شدید است. کزاز مسری نیست و از فردی به فرد دیگر منتقل نمی‌بشود.

چه افرادی زیاد تر در معرض ابتلا به این بیماری‌اند؟

هر فردی که در برابر کزاز ایمن نیست، امکان پذیر به آن مبتلا بشود به‌خصوص:

  • افرادی که با خاک، اسب و گردوغبار محیطی سرو‌کار دارند؛
  • معتادان تزریقی؛
  • افرادی که به آسیا، آفریقای جنوبی یا آمریکا سفر می‌کنند؛
  • افرادی با زخم‌های پرخطر مشکوک به باکتری کزاز.

زخم‌ پرخطر چیست؟

برخی از زخم‌ها مستعد رشد باکتری کزازند، از جمله:

  • زخم‌های باز (شکستگی استخوانی که پوست را سوراخ می‌کند)؛
  • سوختگی؛
  • عفونت دندانی؛
  • سوختگی یا زخمی که به مداخله جراحی نیاز دارد و جراحی‌اش زیاد تر از ۶ ساعت طول می‌کشد؛
  • زخم یا سوختگی که قسمت قابل‌توجهی از بافت را از بین برده باشد؛
  • سوختگی یا زخم با گندیدگی سیستمیک؛
  • گازگرفتگی حیوانات؛
  • هر نوع زخم نفوذپذیر همانند زخم خار گل سرخ؛
  • زخم‌های آلوده‌شده به خاک، کود اسب یا اشیای خارجی همانند تکه‌های چوب.

علائم کزاز

علائم کزاز طبق معمول ۷ تا ۱۰ روز سپس از عفونت ابراز می‌کنند. هرچند با دقت به شرایط، امکان پذیر این زمان از ۴ روز تا ۳ هفته متغیر باشد.

کزاز علائم مختلفی دارد، از جمله:

  • انقباض عضلانی که از فک و گردن اغاز می‌بشود؛
  • ناتوانی در بازکردن دهان (فک پایین)؛
  • مدفوع خونی؛
  • گلودرد؛
  • حساسیت به لمس؛
  • مشکلات بلع؛
  • مشکلات تنفسی؛
  • تشنج‌های دردناک؛
  • بی‌نظمی ضربان قلب.

عوارض کزاز

کزاز امکان پذیر جهت مشکلات جدی و عوارض کشنده‌ای بشود، از جمله:

  • خفگی؛
  • نارسایی تنفسی؛
  • ذات‌الریه؛
  • نارسایی شدید کلیه؛
  • تعریق شدید؛
  • سردرد؛
  • ناتوانی در حرکت؛
  • سختی خون بالا؛
  • سختی خون پایین؛
  • دعوا قلبی.

تشخیص کزاز

طبق معمول تشخیص با معاینه فیزیکی و بازدید سابقه پزشکی همانند تزریق واکسن کزاز انجام می‌بشود و تشخیص کزاز از طریق تست‌های آزمایشگاهی سخت است.

درمان کزاز

کزاز نوعی بیماری تهدیدکننده زندگی است و اگر سریع درمان نشود، گمان دارد بیمار بمیرد. کزاز درمان‌های مختلفی دارد، از جمله بستری‌شدن در بیمارستان و دریافت:

  • آنتی‌توکسین‌هایی به‌نام ایمونوگلوبین کزاز برای خنثی‌کردن سم کزازی که در گردش است و تا این مدت به بافت عصبی نچسبیده است؛
  • داروهای ضدتشنج همانند دیازپام؛
  • آرام‌کننده عضلانی همانند باکلوفن؛
  • مسدودکننده عصبی‌عضلانی؛
  • آنتی‌بیوتیک‌ها؛
  • پنی‌سیلین، مترونیدازول یا تتراسایکلین؛
  • تنفس مصنوعی برای مشکلات تنفسی شدید؛
  • واکسن (داشتن کزاز شما را ایمن نمی‌کند و باید واکسن آن را دریافت کنید).

بهترین راه افت گمان ابتلا به کزاز دقت به نکات ایمنی برای پیشگیری از جراحت‌های پوستی است. برای مثال زمان باغبانی، دستکش دست‌تان کنید. این چنین برای زخم‌های کثیف یا زخم‌های نفوذپذیر همانند زخم خار گل سرخ پیشنهاد‌های پزشکی را انجام دهید. این چنین با دقت به آخرین مرحله واکسن شما، امکان پذیر پزشک تزریق بوستر کزاز را پیشنهاد کند.

واکسن کزاز

در برخی کشورها، واکسن کزاز به‌صورت ترکیب با دیگر واکسن‌های مربوط به بیماری‌های شدید و کشنده تزریق می‌بشود. این واکسن‌های ترکیبی با دقت به سن تزریق خواهد شد. برای درمان زخم مستعد کزاز امکان پذیر پزشک واکسن دوگانه دیفتری و کزاز را تجویز کند.

نحوه اثرگذاری واکسن کزاز

این واکسن که در زبان عامه به آن آمپول کزار هم می‌گویند، حاوی باکتری کشته‌شده یا غیرفعال‌شده است که با تحریک سیستم ایمنی جهت عکس العمل آن می‌بشود. چون باکتری زنده نیست، شما دچار کزاز نمی‌شوید، اما واکسن با واردکردن سم کزاز به بدن شما جهت می‌بشود که سیستم ایمنی آنتی‌بادی تشکیل کند. آنتی‌بادی‌ها پروتئینی‌هایی می باشند که با باکتری‌های عامل بیماری خاص مبارزه می‌کنند. وقتی که واکسن کزاز می‌زنید، بدن شما می‌تواند از شما در برابر باکتری کلستردیوم عامل کزاز محافظت کند.

نکات مهم درمورد واکسن کزاز

قبل از تزریق واکسن کزاز باید چند مسئله را در نظر بگیرید و به پزشک خبر دهید، از جمله:

  • تب بالای ۳۸٫۵ درجه در روز واکسیناسیون؛
  • عکس العمل جدی به واکسن در قبل؛
  • اختلالات خون‌ریزی؛
  • مشکلات عصبی؛
  • سندروم گیلن باره؛
  • جراحی پیوند تازه؛
  • مصرف کورتیکواستروئیدها، داروهای درمان سرطان یا داروهای سرکوب سیستم ایمنی؛
  • حساسیت شدید به هر چیزی؛
  • بارداری.

انواع واکسن کزاز

واکسن کزاز انواع مختلفی دارد، از جمله:

  • واکسن سه‌گانه کزاز-دیفتری-سیاه‌سرفه؛
  • واکسن دوگانه کزاز-دیفتری.

واکسن کزاز برای کودکان

زمان‌بندی واکسن کزاز در ایران به این صورت است:

  • در ۲، ۴، ۶ و ۱۸ماهگی و این چنین در ۲سالگی واکسن سه‌گانه کزاز-دیفتری-سیاه‌سرفه تزریق می‌بشود.
  • سپس از تزریق ۲سالگی، هر ۱۰ سال یک بار واکسن کزاز تجدید می‌بشود.

واکسن کزاز برای بزرگ‌سالان

مصونیت به کزاز به‌مرور زمان افت می‌یابد و به همین خاطر دریافت دوز بوستر ملزوم است. این چنین دریافت دوره واکسن کزاز به هر فردی که در قبل واکسن دریافت نکرده است نظر می‌بشود.

واکسن کزاز در بارداری

تزریق واکسن ترکیبی دیفتری، کزاز و سیاه‌سرفه در سه‌ماهه سوم بارداری یا بلافاصله سپس از تولد نوزاد نظر می‌بشود. افراد در دوران شیردهی هم می‌توانند این واکسن سه‌گانه را دریافت کنند. برای اطلاعات زیاد تر با پزشک خود مشورت کنید.

عوارض جانبی واکسن کزاز

واکسن‌های دیفتری، کزاز و هر عامل بیماری‌زای فرد دیگر ایمن می باشند و هرچند امکان پذیر عوارض ناخواسته‌ای داشته باشند. این عوارض طبق معمول خفیف‌اند، از جمله:

  • درد، قرمزی یا ورم در ناحیه تزریق؛
  • توده یا گره موقت در محل تزریق که به درمان نیاز ندارند و سپس از چند هفته از بین می‌رود؛
  • تب خفیف؛
  • سرگیجه؛
  • گرفتگی عضلانی؛
  • تغییرات بینایی؛
  • لرز؛
  • افت اشتها؛
  • خستگی؛
  • حالت تهوع؛
  • استفراغ؛
  • اسهال؛
  • بی‌قراری، گریه، خواب‌آلودگی و خستگی در کودکان.

عوارض زیاد نادر واکسن کزاز

  • نوریت بازویی (درد شدید شانه و بالای بازو)؛
  • عکس العمل حساسیتی شدید.

اگر عوارض جانبی واکسن کزاز پیش‌بینی‌نشده، پایدار یا شدید بودند و شما را دلواپس کردند، بلافاصله به پزشک مراجعه کنید.

افت عوارض واکسن کزاز

عوارض جانبی واکسن کزاز طبق معمول خفیف و موقتی‌اند و به درمان نیاز ندارند. بااین‌حال، مراقبت سپس از واکسن کزاز و برخی از گزینه‌های درمانی عوارض جانبی واکسن را افت خواهند داد، از جمله:

  • نوشیدن آب و مایعات زیاد؛
  • افت لباس در کودکان و نوزادان؛
  • مصرف پاراستامول با نظر پزشک؛
  • قراردادن پارچه سرد روی محل تزریق.

شما بگویید

شما چه مقدار با میکروب کزاز آشنایی دارید؟ آیا واکسن کزاز را دریافت کرده‌اید؟ در صورت تمایل، می‌توانید توانایی و نظرتان را در تکه ارسال دیدگاه برایمان بنویسید و این نوشته را از طریق شبکه‌های اجتماعی با دوستانتان به اشتراک بگذارید.



هشدار! این نوشته فقط جنبه آموزشی دارد و برای منفعت گیری از آن ملزوم است با پزشک یا متخصص وابسته مشورت کنید. اطلاعات زیاد تر



منبع

1 2