بیوپسی مغزی برای تشخیص آمیب مغزحوار

آمیب مغزخوار؛ همه‌چیز درمورد این عامل بیماری‌زای کشنده


نوعی آمیب خطرناک به‌نام آمیب مغزخوار که در آب‌های شیرین و گرم زندگی می‌کند، می‌تواند از راه بینی داخل مغز انسان بشود و او را در زمان‌وقتی زیاد کم به کشتن دهد. در این مقاله هرآنچه را ملزوم است درمورد این حاضر بدانید، نوشته‌ایم

آمیب مغزخوار چیست؟

نِگلیریا فاولری (Naegleria fowleri) نوعی آمیب تک‌سلولی معروف به آمیب مغزخوار است که در آب‌های شیرین گرم و کم‌عمق سراسر جهان همانند دریاچه‌ها،‌ رودخانه‌ها و چشمه‌های آب گرم زندگی می‌کند. این آمیب حاضر زنده و مستقلی است و برای زنده‌ماندن به میزبان نیاز ندارد. هنگامی این آمیب داخل بدن فردی بشود، او را به بیماری مننگوانسفالیت آمیبی اولیه (PAM) مبتلا می‌کند. این بیماری نوعی عفونت زیاد جدی سیستم عصبی مرکزی است که تقریبا همیشه کشنده است.

آمیب مغزخوار چطور فرد را آلوده می‌کند؟

رایج‌ترین روش ابتلا به این بیماری واردشدن آب آلوده به آمیب مغزخوار به بینی‌ است. آمیب از طریق بینی خود را به مغز می‌رساند. طبق معمول هنگامی فرد در آب‌های آلوده شنا می‌کند، شیرجه می‌زند یا کار فرد دیگر همانند اسکی روی آب انجام می‌دهد، آمیب راه خود را به مغز اشکار می‌کند.

این چنین در موارد نادر، منفعت گیری از آب لوله‌کشی یا استخر که به‌درستی با کلر ضدعفونی نشده باشد، امکان پذیر جهت ابتلا به آمیب مغزخوار بشود. یقیناً یادتان باشد که با نوشیدن آب آلوده به آمیب بیمار نمی‌شوید.

ابتلا به آمیب مغزخوار چه مقدار شایع است؟

بنا بر بازدید محققان چینی در سال ۲۰۱۸، بیماری مننگوانسفالیت آمیبی اولیه در سراسر دنیا از جمله آمریکا، استرالیا، تایلند، هنگ‌کنگ و تایوان مشاهده شده است. اولین ابتلا در سال ۱۹۶۸ گزارش شده می بود. در ضمن مطابق این آمار، تا ۵۰ سال قبل از سال ۲۰۱۸ فقط ۳۰۰ مورد از این بیماری گزارش شده می بود. تا این مدت آماری قطعی از ابتلا به آمیب مغزخوار در ایران وجود ندارد.

این چنین مطابق بازدید‌ها، در آمریکا و زیاد تر در ایالت‌های جنوبی همانند فلوریدا و تگزاس هر سال تا ۸ مورد ابتلا به این بیماری، به‌اختصاصی در مردان جوان، گزارش می‌بشود. یقیناً در سال‌های تازه در دوره‌هایی که هوا زیاد گرم بوده است، مواردی هم در ایالت‌های شمالی گزارش شده‌اند که این تحول در ابتلا به این بیماری امکان پذیر ناشی از تغییرات آب‌و هوایی باشد.

درهرحال تحقیقاتی در حال انجام‌اند که اشکار کنند بیماری مننگوانسفالیت آمیبی اولیه چه مقدار نادر است. این چنین با بازدید‌ افراد اشکار شده است در بدن برخی از آنها پادتن‌هایی علیه آمیب وجود دارد و این مشخص می کند آنها وقتی به این نوع آمیب آلوده شده‌اند، اما زنده مانده‌اند. در مواردی هم برخی از مرگ‌های ناشی از مننژیت به‌نادرست به آمیب مغزخوار نسبت داده شده بودند.

سوال فرد دیگر که محققان تلاش دارند به آن جواب دهند، این است که چرا برخی از افراد که در مکان‌های آلوده می باشند و دقیقا همان کارهایی را می‌کنند که افراد مبتلا انجام داده‌اند، به این نوع آمیب مبتلا نمی‌شوند.

علائم ابتلا به بیماری مننگوانسفالیت آمیبی اولیه ناشی از آمیب مغزخوار

علائم ابتلا به این بیماری ناگهانی ظاهر خواهد شد و در اغاز زیاد شدیدند. این علائم عبارت‌اند از:

  • تب بالا؛
  • سردرد شدید و زیاد دردناک؛
  • تهوع و استفراغ؛
  • لرزش بدن؛
  • علائمی شبیه مننژیت شامل گرفتگی گردن و حساسیت شدید به نور (فوتوفوبیا)؛
  • گیجی؛
  • حملات صرع؛
  • ازدست‌دادن اعتدال؛
  • کما.

۳ علامت اول طبق معمول بلافاصله بعد از ابتلا ابراز می‌کنند، اما علائم بعدی بعد از گذشت ۵ روز از ابتلا نمایان خواهد شد. متأسفانه مرگ‌ومیر ناشی از بیماری مننگوانسفالیت آمیبی اولیه، حتی با وجود درمان، بیشتر از ۹۷درصد است.

آلودگی به آمیب مغزخوار چطور رخ می‌دهد؟

همان گونه که پیش از این گفتیم، اگر فرد هرگونه آب آلوده به آمیب را از طریق بینی بالا بکشد، این آمیب داخل بینی‌ می‌بشود و از طریق حفره بینی به مغز می‌رود و اغاز به خوردن مغز بیمار می‌کند. یقیناً این آلودگی امکان پذیر از طریق تنفس در گردوخاک آلوده به آمیب هم رخ دهد.

در مواردی هم افرادی که برای شست‌وشوی صورت و بینی خود به‌جای منفعت گیری از آب لوله‌‌کشی ضدعفونی‌شده از آب لوله‌کشی آلوده منفعت گیری کرده‌اند، به این بیماری مبتلا شده‌اند.

دوره نهفتگی مننگوانسفالیت آمیبی اولیه چه مقدار است؟

علائم این بیماری ۲ تا ۱۵ روز بعد از آلودگی ابراز می‌کنند.

آیا این بیماری مسری است؟

خیر. اکنون هیچ گزارشی مبنی بر مسری‌بودن این بیماری انتشار نشده است. بااین‌حال محققان در حال بازدید گمان سرایت این بیماری از طریق اهدای بافت یا اندام می باشند.

تشخیص مننگوانسفالیت آمیبی اولیه ناشی از آمیب مغزخوار

اگر پزشک به وجود مننگوانسفالیت آمیبی اولیه شک کند، پیشنهاد می‌کند آزمایش پونکسیون کمری یا نخاعی انجام دهید. این آزمایش نوعی روش مثالبرداری از مایع مغزی‌نخاعی (CSF) از ستون فقرات است. با این روش بازدید می‌بشود که آیا آمیب در مایع مغزی‌نخاعی‌ هست یا خیر.

آزمایش دیگر تکه‌برداری (بیوپسی) مغز است. در این آزمایش نمونه بافتی از مغز برداشته و با منفعت گیری از میکروسکوپ گمان وجود آمیب بازدید می‌بشود.

درمان بیماری مننگوانسفالیت آمیبی اولیه ناشی از آمیب مغزخوار

یکی از راه حلهای درمان این بیماری منفعت گیری از داروی ضدقارچ آمفوتریسین بی (amphotericin B) است. یقیناً برخی از بیماران آمریکای شمالی با منفعت گیری از ترکیبی از داروهایی چون آمفوتریسین بی، ریفامپین، فلوکونازول و میلتفوسین درمان شده‌اند.

از داروی میلتفوسین برای درمان بیماری انگلی لیشمانیاز ناشی از نوع خاصی پشه خاکی منفعت گیری می‌بشود.

با تشخیص زودهنگام مننگوانسفالیت آمیبی اولیه و مصرف داروهای پیشنهاد‌شده در کنار افت دمای بدن به کمتر از حد دمای عادی آن که جهت درمان تورم مغز بشود، می‌توان به درمان بیمار امید داشت. دو کودک مبتلا به این بیماری با تشخیص به‌موقع و درمان صحیح کاملا خوب شدند.

چطور می‌توان از ابتلا به آمیب مغزخوار پیشگیری کرد؟

از آنجایی‌ که تشخیص و درمان این بیماری سخت است،‌ بهترین کار پیشگیری از ابتلا به آن است. بهتر است موارد زیر را برای بسپارید تا از گمان ابتلا به این بیماری بکاهید:

  • در آب‌های شیرین و گرم، به‌اختصاصی آبهای راکد، ‌بدون دماغ‌گیر شنا نکنید، راه نروید یا ورزش‌های آبی انجام ندهید. اگر منطقه‌ای معروف به وجود آمیب مغزخوار است، هیچ زمان داخل هیچ‌گونه مجموعه آبی در آن منطقه نشوید.
  • برای شست‌وشوی بینی خود از آب لوله‌کشی منفعت گیری نکنید. برای این کار فقط از آب استریل و ضدعفونی‌شده منفعت گیری کنید. اگر باید از آب لوله‌کشی منفعت گیری کنید، بهتر است قبل از آن، آب را به‌زمان یک دقیقه بجوشانید، سپس آن را سرد و برای شست‌وشوی بینی منفعت گیری کنید.
  • برای حذف میکروب‌های آب از فیلترهایی با برچسب‌های «NSF 53»، «NSF 58» یا فیلترهایی با منافذی به‌اندازه ۱ میکرون یا کوچک‌تر منفعت گیری کنید. این چنین می‌توانید برای ضدعفونی‌کردن آب، از قرص یا مایع سفیدکننده کلر منفعت گیری کنید،‌ سپس بینی و سینوس‌هایتان را شست‌وشو دهید.
  • اگر سپس از رفتن داخل آب شیرین علائمی چون تب یا سردرد داشتید، فورا به مراکز درمانی مراجعه کنید تا اگر دچار آمیب مغزخوار شده بودید، به‌شدت درمان اغاز بشود.

کلام آخر

بیماری ناشی از آمیب مغزخوار زیاد خطرناک و مهلک است، بعد اگر حس کردید امکان پذیر به این بیماری مبتلا شده باشید، فورا به پزشک مراجعه کنید. یقیناً این بیماری زیاد نادر است و بهترین روش برای دورماندن از این بیماری منفعت گیری‌نکردن از آبی است که به آلوده‌بودن آن شک دارید. به‌اختصاصی اگر در محیطی زندگی می‌کنید که آب‌وهوای زیاد گرم دارد، باید زیاد تر احتیاط کنید.

هشدار! این نوشته فقط جنبه آموزشی دارد و برای منفعت گیری از آن ملزوم است با پزشک یا متخصص وابسته مشورت کنید. اطلاعات زیاد تر



منبع

انقباضات دردناک از علائم سندرم شخص سفت

سندرم شخص سفت؛ همه‌چیز درمورد بیماری سلین دیون


یکی از ناگوارترین اخبار سال ۲۰۲۳ خاموشی صدای سلن دیون، خواننده معروف تایتانیک، می بود. هیولای وحشتناک سندرم شخص سفت که علتسفتی و اسپاسم عضلانی می‌بشود، علتشد این خواننده برای همیشه با دنیای خوانندگی خداحافظی کند. از هر ۱میلیون نفر در دنیا، ۱ نفر به این بیماری خودایمنی عصبی نادر مبتلا می‌بشود. در این مقاله، درمورد این سندرم و علائم و راه حلهای درمان آن می‌خوانید.

سندرم شخص سفت چیست؟

سندرم شخص سفت (Stiff person syndrome) نوعی اختلال خودایمنی نادر است که هم زنان و هم مردان در هر سنی امکان پذیر دچارش شوند. اثرات ناخوشایند این سندرم به‌شکل اسپاسم‌های عضلانی دردناک در ناحیه میانی بدن (عضلات تنه و شکم) ظاهر خواهد شد و به‌مرور زمان راه‌رفتن را برای فرد دشوار می‌کنند. اگرچه تا این مدت هیچ درمانی برای این عارضه وجود ندارد، نظارت پزشک متخصص و مهار علائم آن زندگی را برای بیمار آسان‌تر می‌کند.

انواع سندرم شخص سفت

۱. سندرم شخص سفت کلاسیک

اکثر بیماران به همین نوع مبتلا خواهد شد که با علائمی همانند سفتی و اسپاسم در عضلات کمر، پاها، بازوها و شکم همراه است. این افراد دچار اسپاسم عضلانی مکرر خواهد شد و هر روز درد می‌کشند.

۲. سندرم فرد سفت جزئی

این بیماری لزوما کل بدن فرد را دچار نمی‌کند؛ زیاد زمان‌ها فقط روی یکی از اندام‌ها همانند ساق پا تاثییر می‌گذارد و اسپاسم‌ها فقط در همان ناحیه اتفاق می‌افتند.

۳. سندروم شخص سفت پلاس

این نوع یکی از انواع کمتر شایع این سندرم است که فرد مبتلا به آن با ترکیبی از ویژگی‌های سندرم کلاسیک و علائم اختلال کارکرد ساقه مغز روبه رو می‌بشود. این افراد دچار اسپاسم و سفتی عضلانی، ناهماهنگی، دوبینی و مشکلات گفتاری خواهد شد.

۴. انواع کمتر رایج

برخی عارضه‌های دیگر هم در دسته اختلالات سندروم شخص سفت قرار می‌گیرند، اما شیوع کمتری دارند همانند انسفالومیلیت پیشرونده با سفتی و میوکلونوس (PERM)، آتاکسی مخچه‌ای غالب و سندرم همپوشانی.

رایج‌ترین علائم سندرم شخص سفت

انقباضات دردناک عضلانی و اسپاسم ناشی از سندروم استیف پرسن زیاد تر از پاها و کمر اغاز می‌بشود و نواحی شکم و بالاتنه همانند بازوها، گردن و صورت را دچار می‌کند. بسته به این که کدام تکه از بدن دچار شده است، گمان ابراز این علائم وجود دارد:

  • مشکل راه‌رفتن؛
  • سفتی و اسپاسم مداوم در ناحیه کمر؛
  • بی‌ثباتی و عدم اعتدال بدن؛
  • تنگی نفس در صورت صدمه قفسه سینه؛
  • درد مزمن؛
  • انحنای اغراق‌آمیز در ناحیه تحتانی کمر؛
  • اضطراب و آگورافوبیا به‌خاطر هراس از اسپاسم؛
  • مشکلات حرکت چشم همانند دوبینی؛
  • مشکلات گفتاری.

علل ابتلا به سندرم فرد سفت

تا این مدت علت دقیق سندرم شخص سفت اشکار نشده است و فقط می‌دانیم که در این بیماری خودایمنی، سیستم ایمنی بدن به دلایل ناشناخته به سلول‌های سالم دعوا می‌کند و آنها را از بین می‌برد. بدن تعداد بسیاری از افراد مبتلا به این سندرم علیه آنزیم گلوتامیک اسید آنتی‌بادی GAD تشکیل می‌کند، اما حتی وجود این آنتی‌بادی‌ها در بدن به معنی ابتلا به سندروم شخص سفت نیست. بر پایه تحقیقات، آنتی‌بادی‌های گیرنده گلیسین، آمفیفیزین و DPPX نیز امکان پذیر با سندرم استیف پرسن مرتبط باشند. با‌این‌حال برای آنکه قطعی‌تر درمورد علت ابتلا به سندروم استیف پرسن اظهار نظر کنیم، تحقیقات بیشتری ملزوم است.

چه‌ افرادی زیاد تر در معرض ابتلا به این بیماری‌اند؟

درست همانند همه بیماری‌های خودایمنی، گمان ابتلا به سندروم شخص سفت نیز در زنان دو برابر مردان است و اگرچه زیاد تر افرادی در بازه سنی ۳۰ تا ۴۰سالگی را دچار می‌کند، امکان پذیر در هر سنی ابراز کند. افراد مبتلا به دیگر بیماری‌های خودایمنی همانند دیابت نوع ۱، مشکلات تیروئید، بیماری پیسی (ویتیلیگو) و سلیاک زیاد تر از دیگر افراد در معرض ابتلا به این سندرم قرار دارند.

روش تشخیص سندرم استیف پرسن

از‌آنجا‌که علائم این سندرم نادر همانند روماتیسم ستون فقرات، عارضه ناگوار ام اس و دیگر بیماری‌های خودایمنی است، تشخیص آن سخت و نیازمند انجام مرحله های متعدد است. پزشک ابتدا درمورد علائم مشکوک می‌پرسد و سپس از معاینه فیزیکی و عصبی، برای قبول تشخیص خود، آزمایش‌های زیر را تجویز می‌کند:

  • آزمایش آنتی‌بادی: در آزمایش خون وجود آنتی‌بادی‌های GAD، دیگر آنتی‌بادی‌های مرتبط و علائمی که نشانگر تایید یا رد بیماری‌های دیگر باشند، بازدید خواهد شد.
  • الکترومیوگرافی: در این تست فعالیت الکتریکی عضلات اندازه‌گیری می‌بشود.
  • پونکسیون کمری: در این آزمایش، پزشک بخشی از مایع کانال نخاع را برمی‌دارد تا وجود آنتی‌بادی GAD را بازدید کند.

مهار و درمان سندروم فرد سفت

این بیماری درمان قطعی ندارد و فقط می‌توان با تسکین علائم آزاردهنده آن، کیفیت زندگی بیمار را بهبود بخشید. از‌ طرفی انواع گوناگون این بیماری رویکردهای درمانی متغیری دارند. از این‌ رو تیم درمان که شامل متخصصان مغز و اعصاب، متخصصان فیزیوتراپی، متخصصان توانبخشی، گفتاردرمانگران و متخصصان سلامت روان است، بهترین برنامه درمانی را به بیمار پیشنهاد می‌کند.

۱. داروهای تسکین‌دهنده علائم

پزشک به افراد دچار سندرم شخص سفت در وهله اول داروهای مهار اسپاسم می‌دهد تا سفتی و درد ناشی از گرفتگی‌های عضلانی را کم‌رنگ‌ کند. برخی از این داروها عبارت‌اند از:

  • شل‌کننده‌های عضلانی دهان همانند دیازپام، کلونازپام، باکلوفن یا تیزانیدین.
  • داروهای ضددرد عصبی برای مهار انتقال‌دهنده‌های عصبی GABA همانند گاباپنتین، پره گابالین و تیگابین.
  • سم بوتولینوم برای قطع اسپاسم.
  • مهارکننده‌های بازجذب سروتونین (SSRI) برای از بین بردن علائم فیزیکی ناشی از اضطراب.

۲. داروهای سرکوب سیستم ایمنی

تبادل پلاسما برای کمک به درمان سندرم فرد سفت

مقصد از مصرف این داروها اصلاح یا حتی سرکوب سیستمی ایمنی است تا قوت کافی برای صدمه‌زدن به سلول‌های سالم را نداشته باشد. چند نمونه از این داروها عبارت‌اند از:

  • تزریق ایمونوگلوبولین داخل‌وریدی یا زیرجلدی؛
  • تبادل پلاسما (پلاسمافرزیس)؛
  • سرکوب‌کننده‌های داخل‌وریدی سیستم ایمنی همانند همانند ریتوکسیماب؛
  • سرکوب‌کننده‌های خوراکی سیستم ایمنی همانند مایکوفنولات موفتیل، آزاتیوپرین.

۳. درمان‌های مکمل

درمان‌های غیردارویی در کنار داروهای گوناگون امکان پذیر برای مهار علائم سندروم شخص سفت زیاد سودمند باشند، همانند:

  • فیزیوتراپی با تمرکز بر تمرینات کششی، تکنیک‌های میوفاشیال (دیپ تیشو یا بافت عمیق)، تمرین اعتدال و راه‌رفتن، فراصوت‌درمانی و گرمادرمانی.
  • آب‌درمانی.
  • منفعت گیری از پد گرمایشی.
  • تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست.
  • دست‌کاری استئوپاتیک (استخوان‌درمانی).
  • ورزش چی کونگ.
  • دست‌کاری ستون فقرات (کایروپراکتیک).
  • ماساژ.
  • یوگا.
  • طب سوزنی.
  • طب فشاری (فشاردرمانی).
  • تمرینات پیلاتس.
  • رفتاردرمانی شناختی.

هریک از این راه حلهای درمانی می‌توانند اثرات متغیری بر افراد مبتلا به سندرم شخص سفت بگذارند و تک‌تک آنها (به‌تشخیص پزشک) قیمت امتحان‌کردن را دارند. در کل بهترین درمان برای این عارضه ترکیبی از راه حلهای درمانی دارویی و غیردارویی است که شدت علائم را به‌مرور زمان به حداقل می‌رساند.

سؤالات پرتکرار

۱. آیا فرد مبتلا به سندرم شخص سفت به ویلچر نیاز دارد؟

بستگی به مقدار پیشرفت بیماری دارد. برخی از بیماران در مرحله های گسترش یافتهتر این عارضه برای راه‌رفتن و حرکت به پشتیبانی نیاز دارند.

۲. آیا سندرم فرد سفت کشنده است؟

مرگ ناشی از سندرم فرد سفت زیاد نادر است و طبق معمول ناشی از خود بیماری نیست، بلکه بر تاثییر لخته‌شدن خون یا عفونت‌ زخم به‌خاطر بی‌حرکتی اتفاق می‌افتد.

۳. رژیم غذایی و سبک زندگی چه تأثیری بر سندروم فرد سفت دارند؟

انتخاب سبک زندگی متعادل، نگه داری تحرک و داشتن رژیم غذایی سالم از با اهمیت ترین راه حلهای مهار بیماری‌های خودایمنی‌اند و تاثییر مثبت درمان‌های دارویی و غیردارویی را تحکیم می‌کنند.

۴. چه وقتی برای سندرم استیف پرسن به پزشک مراجعه کنیم؟

به‌محض مشاهده اولین علائم مشکوک این بیماری، به پزشک مراجعه کنید تا ضمن تشخیص قطعی، نظارت درازمدت بر سلامت اغاز بشود.

۵. فرد مبتلا به سندروم شخص سفت چه مقدار عمر می‌کند؟

۶ تا ۲۸ سال سپس از مشاهده اولین علائم.

کلام آخر

سندروم فرد سفت جزو بیماری‌های خودایمنی است و برای جلوگیری از آن کاری از دستمان برنمی‌آید. از‌آنجا‌که با شدت‌یافتن بیماری توانمندی فرد برای انجام فعالیت‌های روزمره کمتر و گمان نیاز به عصا، واکر یا ویلچر زیاد تر می‌بشود، پیشنهاد می‌کنیم به‌محض مشاهده علائم به پزشک مراجعه و روال درمان را اغاز کنید. اگرچه تا این مدت روشی برای درمان قطعی این بیماری وجود ندارد، می‌توان به راه حلهای گوناگون علائم آزاردهنده آن را تسکین داد و در درازمدت با آن کنار آمد.

شما بگویید

چه مقدار درمورد سندروم شخص سفت می‌دانید؟ اگر این سندرم را در اطرافیان خود دیده‌اید و چیزهای بیشتری درمورد‌اش می‌دانید، حتما در قسمت نظرات برایمان بنویسید.



هشدار! این نوشته فقط جنبه آموزشی دارد و برای منفعت گیری از آن ملزوم است با پزشک یا متخصص وابسته مشورت کنید. اطلاعات زیاد تر



منبع

پرد پیت مبتلا به چهره کوری است

چهره کوری؛ همه‌چیز درمورد اختلال تشخیص چهره


چهره کوری یا ادراک‌پریشی چهره‌ای (prosopagnosia) نوعی اختلال عصب‌شناختی است که به‌جهت آن، مغز نمی‌تواند چهره یا حالات چهره دیگران را تشخیص دهد. اگر به این اختلال مبتلا باشید، به‌رغم داشتن دید طبیعی نمی‌توانید چهره همکاران، آشنایان، دوستان یا حتی عزیزانتان را تشخیص دهید. در این مقاله، هرچه را ملزوم است درمورد این اختلال بدانید توضیح داده‌ایم.

علت ابراز اختلال چهره کوری چیست؟

افراد امکان پذیر اکتسابی یا مادرزادی دچار اختلال چهره کوری شوند. در حالت اکتسابی، بخشی از مغز آنها به‌علت حادثه‌ای صدمه می‌بیند و در حالت مادرزادی،‌ این بیماری از والدین به فرزند می‌رسد. یقیناً ژنتیکی‌بودن این اختلال تا این مدت کاملا قبول نشده است.

۱. چهره‌کوری اکتسابی

زیاد تر بیماری‌های چهره‌کوری اکتسابی‌اند و طبق معمول فرد در مقطعی از زندگی‌اش به این بیماری مبتلا می‌بشود. شایع‌ترین علت ابتلا به این اختلال صدمه به مغز بر تاثییر جراحات گوناگون است که به دلایل مختلفی رخ خواهند داد.

افرادی که دچار صدمات مغزی زیر خواهد شد، گمان دارد به اختلال چهره کوری هم مبتلا شوند:

  • بیماری آلزایمر؛
  • تومورهای مغزی (سرطانی یا غیرسرطانی)؛
  • زوال عقل؛
  • اختلالات رشدی؛
  • صدمه‌های سر همانند ضربه‌های مغزی؛
  • هیپوکسی مغزی (صدمه مغزی ناشی از افتاکسیژن)؛
  • عفونت‌ها (همانند عفونت‌هایی که جهت التهاب مغزی یا انسفالیت خواهد شد)؛
  • هر نوع تشنج و صرع؛
  • سکته مغزی؛
  • مسمومیت با سمومی همانند گاز مونوکسید کربن.

۲. چهره کوری مادرزادی

اگر فردی بدون صدمه مغزی به اختلال چهره‌کوری مبتلا باشد، بنا به حرف های برخی محققان (که حرفشان تا این مدت کاملا قبول نشده است)، به نوع مادر‌زادی این اختلال مبتلاست.

در واقع به‌تازگی محققان چندین جهش در دی‌ان‌ای شناسایی کرده‌اند که در افراد مبتلا به اختلال چهره‌کوری مادرزادی دیده شده است و از آنجایی‌ که این اختلال در تعدادی از اعضای خانواده‌ها هم دیده شده است، آن را ژنتیکی دانسته‌اند. یقیناً با بازدید‌های زیاد تر اشکار شده است که برخی از جهش‌های ژنی ارثی نیستند و در ژن‌های هیچ یک از والدین وجود نداشته‌اند و این ژن‌ها خودبه‌خود به وجود آمده‌اند و کاملا جدیدند. بااین‌حال دلنشین است که این جهش‌ها زیاد تر در افرادی رخ خواهند داد که چهره‌کوری مادرزادی دارند.

برخی از محققان دیگر بر این باورند که اختلال چهره‌کوری امکان پذیر با اختلال‌های رشدی جنین یا حالت‌هایی همانند طیف اوتیسم هم مرتبط باشد، اما برای قبول نهایی همه این فرضیات بازدید و تحقیقات بیشتری ملزوم است.

اختلال چهره کوری چه مقدار شایع است؟

محققان تا این مدت از مقدار ابتلای افراد به این بیماری کاملا یقین نیستند. در واقع تا این مدت اطلاعات مقداری درمورد این بیماری در دسترس است. اکنون بنا بر بازدید‌های محدود انجام‌شده، ۲٫۵درصد از مردم به این اختلال مبتلا می باشند. یقیناً از آنجایی‌ که تشخیص این اختلال زیاد سخت است، محققان تا این مدت درمورد تعداد مبتلایان اختلاف‌نظر دارند. درضمن بین این اختلال و ضعف به‌خاطرسپردن چهره‌ها مرز مشخصی وجود ندارد.

برد پیت (Brad Pitt)، بازیگر معروف هالیوود، یکی از افراد مشهور مبتلا به این اختلال است. او اخیرا در یکی از مصاحبه‌هایش حرف های است مدتی طویل است که نمی‌تواند چهره افراد را تشخیص دهد و این علتشده است دیگران او را بی‌ادب یا خودشیفته فکر کنند.

چهره‌کوری چه اثری روی بدن فرد مبتلا می‌گذارد؟

در بیماری چهره کوری، فقط مغز فرد مبتلا صدمه دیده است. یقیناً این نوع اختلال منبع اضطراب فرد می‌بشود و هنگامی برخلاف دیگران نمی‌تواند چهره افراد را برای بسپارد، حس شرمندگی و خجالت می‌کند و همین علتمی‌بشود که او از زیاد تر موقعیت‌های اجتماعی دوری کند.

انواع اختلال چهره‌کوری و علائم آنها

دو نوع اختلال چهره‌کوری وجود دارد که علائم متغیری دارند:

  1. چهره‌کوری ادراکی: در این نوع اختلال، فرد حالات چهره و اشاره‌های غیرکلامی را تشخیص نمی‌دهد.
  2. چهره‌کوری تداعی: در این نوع اختلال،‌ فرد مبتلا چهره دیگران (حتی آشنایان) را یادش نمی‌آید. در واقع او برای شناختن افراد باید از مشخصه‌های فرد دیگر چون صدا یا نحوه راه‌رفتنشان منفعت گیری کند.

آیا اختلال چهره‌کوری مسری است؟

اختلال چهره‌کوری مسری نیست، ولی آن دسته عفونت‌هایی که افراد را در معرض صدمات مغزی و درنتیجه گمان ابتلا به چهره‌کوری قرار خواهند داد، مسری‌اند. یقیناً همه عفونت‌ها فرد را دچار این چنین اختلالی نمی‌کنند.

چطور می‌توان اختلال چهره‌کوری را تشخیص داد؟

برای تشخیص چهره‌کوری ترکیبی از آزمایش‌های عصب‌شناختی، بازدید سابقه خانوادگی، تصویربرداری و آزمایش‌های تشخیصی انجام می‌بشود همانند:

  • آزمایش‌های حسی: پزشک بینایی‌ فرد را می‌سنجد تا از کارکرد صحیح آن یقین بشود.
  • آزمایش‌های مربوط به حالت شناختی و ذهنی: پزشک با این آزمایش‌ها یقین می‌بشود که اختلال چهره کوری ناشی از ضعف توانمندیهای ذهنی فرد چون توانایی تفکر، تمرکز یا حل قضیه نیست.
  • آزمایش‌های حافظه: با این آزمایش اشکار می‌بشود اختلال چهره‌کوری‌ به‌علت ضعف حافظه است یا نه.
  • آزمایش‌های تشخیص چهره: در آزمایش‌های تشخیص چهره، توانایی فرد برای تشخیص و به‌یادآوردن چهره‌ها سنجیده می‌بشود. در این آزمایش، امکان پذیر چهره اشخاص معروف به فرد نشان داده و قوت تشخیص او بازدید بشود. اگر متخصص به توانایی فهمیدن فرد از حالات چهره شک کرده باشد، از او می‌خواهد تا حالات چهره افراد درون تصاویر را کاملا شرح دهد.
  • آزمایش تشخیص اشیا: آزمایش‌های تشخیص چهره‌کوری شباهت‌های بسیاری به انواع ادراک‌پریشی‌های بصری دیگر دارند. به این علت آزمایش‌های تشخیص اشیا اشکار می‌کند که چهره‌کوری فرد به هیچ‌یک از این نوع ادراک‌پریشی‌ها ربطی دارد یا نه. اگر فرد به بیشتر از یک نوع ادراک‌پریشی مبتلا باشد، با این آزمایش‌ها کاملا اشکار می‌بشود.

برخی از آزمایش‌های پزشکی که برای تشخیص این اختلال منفعت گیری خواهد شد، عبارت‌اند از:

  • سی‌تی اسکن (توموگرافی کامپیوتری)؛
  • ای‌ای‌جی (الکتروانسفالوگرام)؛
  • آزمایش جواب برانگیخته؛
  • آزمایش ژنتیک؛
  • ام‌آر‌ای (تصویربرداری رزونانس مغناطیسی)؛
  • پونکسیون نخاعی یا بذل‌نخاع (پونکسیون کمری).

چهره کوری چطور درمان می‌بشود؟

اختلال چهره‌کوری را نمی‌توان درمان کرد، اما می‌توان برخی از عوامل عرصه‌سازش را از بین برداشت. هرچه این عوامل زیاد تر مهار شوند، از شدت این بیماری هم کم می‌بشود. متأسفانه امکان بهبود دائمی چهره‌کوری وجود ندارد و هر نوع درمانی موقتی است.

پزشکان برای بهبود و مهار اختلال چهره‌کوری راه حلهایی به بیمار آموزش خواهند داد تا از تأثیر مخرب این اختلال بر زندگی‌اش کاسته بشود. یقیناً درمان‌هایی که علل تشکیل این بیماری را مقصد قرار خواهند داد با راه حلهای مهار این بیماری متفاوت‌اند.

  • تجویز دارو: از آنتی‌بیوتیک برای درمان عفونت گرفته تا داروهای ضدزوال عقل برای مهار عوامل عرصه‌ساز اختلال چهره کوری منفعت گیری می‌بشود.
  • جراحی: برخی از تومورهای مغزی نواحی خاصی از مغز را دچار می‌کنند که درنهایت تبدیل اختلال چهره‌کوری می‌بشود. در صورت امکان، با برداشتن تومورها سختی روی مغز حذف و کارکرد آن عادی و درنتیجه اختلال چهره‌کوری درمان می‌بشود.

اختلال چهره‌کوری چه زمان بعد از درمان بهبود می‌یابد؟

زمان بهبودی به شدت این اختلال، بیماری‌های عرصه‌ای و درمان‌هایی که برای فرد مبتلا به‌ کار گرفته خواهد شد بستگی دارد و از چند ماه تا یک سال طول می‌کشد. بااین‌حال این اختلال تا حدی دائمی است.

عوارض جانبی درمان چهره کوری چیست؟

هریک از راه حلهای درمانی همچون مصرف دارو یا جراحی بسته به شدت بیماری و حالت جسمانی بیمار و عوامل دیگر، عوارض جانبی دارند. پزشک‌ موقع نظر هریک از درمان‌ها، عوارض جانبی آنها را هم به فرد گوشزد می‌کند.

چطور می‌توان با اختلال چهره‌کوری سازگار شد؟

حتی اگر اختلال چهره‌کوری فرد مبتلا درمان‌شدنی باشد، باز هم باید در برنامه‌های درمانی و توانبخشی که متخصصان پیشنهاد می‌کنند، شرکت کند. افراد مبتلا در این برنامه‌ها، راه حلهای سازگاری با چهره‌کوری را می‌آموزند از جمله:

  • آموزش ادراکی: بیمار یاد می‌گیرد چطور ویژگی‌های چهره فردی را ببیند و برای بسپارد. در واقع او این کار را با شناسایی ویژگی‌های خاص صورت افراد انجام می‌دهد. این نوع آموزش به فرد برای تشخیص حالات و نشانه‌های حاضر در چهره افراد پشتیبانی تعداد بسیاری می‌کند.
  • ترفندهای مقابله: این نوع توانبخشی به فرد مبتلا یاد می‌دهد با شنیدن اصوات اطرافیان خود را شناسایی کند. این توانایی به بیماران برای شناخت دیگران بدون دیدن چهره آنها پشتیبانی می‌کند.
  • مراقبت از سلامت ذهن: افرادی که به چهره‌کوری مبتلا می باشند، زیاد تر اوقات در موقعیت‌های اجتماعی مضطرب خواهد شد و از تلاش برای شناسایی افراد خجالت‌زده و شرمنده خواهد شد. حتی برخی از مبتلایان منزوی خواهد شد و تعامل های اجتماعی خود را به‌شدت کم می‌کنند و درنهایت به دام افسردگی و مشکلات دیگر می‌افتند. به همین‌ علت، متخصص به فرد مبتلا راه حلهای مقابله با استرس و اضطراب را می‌آموزد تا او بتواند با حالت بیماری خود کنار بیاید.

چطور می‌توان از ابتلا به این بیماری پیشگیری کرد؟

زیاد تر اوقات اختلال چهره‌کوری اکتسابی، غیرمنتظره و بر تاثییر نوعی صدمه مغزی رخ می‌دهد و تنها راه پیشگیری از ابتلا به این بیماری، افت خطرات تبدیل صدمه‌ مغزی است. برای پیشگیری از صدمات مغزی از این نکات منفعت بگیرید:

  • نگه داری رژیم غذایی متعادل و وزن مناسب: با این کار جلوی سکته مغزی و صدمات احتمالی به مغز را می‌گیرید.
  • درمان عفونت‌ها: عفونت‌های چشم و گوش را نادیده نگیرید. گسترش این عفونت‌ها امکان پذیر به مغزتان صدمه بزند و شما را به انواع اختلال‌ها از جمله چهره‌کوری مبتلا کند. عفونت‌های مغزی حتی امکان پذیر مرگبار باشند.
  • منفعت گیری از تجهیزات ایمنی در محل کار: به‌پشتیبانی تجهیزات ایمنی در محل کار از صدمات و جراحت‌های سر و صدمه مغزی پیشگیری کنید.
  • رسیدگی به بیماری‌های مزمن: برخی از بیماری‌های مزمن همانند صرع و آپنه خواب تبدیل صدمات مغزی و تشکیل اختلال چهره‌کوری خواهد شد. به این علت این بیماری‌ها را مهار کنید.

چطور از خودمان مراقبت کنیم؟

اگر در مقطعی از زندگی‌تان به این اختلال مبتلا شدید، یادتان باشد این بیماری را خودتان نمی‌توانید تشخیص دهید یا درمان کنید. تشخیص این بیماری حتی برای افراد متخصص هم سخت است، چون امکان پذیر این اختلال ناشی از بیماری‌های عصب‌شناختی باشد. به این علت باید حتما به مراکز درمانی مراجعه کنید و تشخیص قطعی این بیماری را به پزشک متخصص بسپارید.

درضمن آن دسته از افرادی که اختلال چهره‌کوری مادرزادی دارند، فهمید این بیماری خود نمی‌شوند، چون به آن عادت کرده‌اند و در طول زندگی‌شان بدون این که کاملا فهمید باشند، راه حلهایی برای سازگاری با این بیماری یافته‌اند.

اگر شک کرده‌اید که دچار این بیماری هستید، راهی به‌جز مشورت با متخصص ندارید. او با راه حلهای معمول تشخیص این بیماری گمان وجود این اختلال را بازدید می‌کند.

درضمن اگر هریک از علائم زیر را داشتید، به‌شدت به اورژانس مراجعه کنید:

  • ضعف، بی‌حسی یا فلج‌شدن یک طرف بدن؛
  • گفتار نامفهوم یا درهم؛
  • افتادگی یک طرف صورت یا ازدست‌دادن بینایی یک چشم؛
  • مشکل بلع؛
  • گیجی، تحریک‌پذیری یا بیقراری؛
  • مشکل تمرکز، تفکر یا به‌خاطرسپردن؛
  • سردرد ناگهانی شدید که شما را از انجام فعالیت‌های معمول بازمی‌دارد.

کلام آخر

درمان و توانبخشی برای بهبود علائم اختلال چهره کوری سودمند است و زندگی فرد مبتلا را راحت‌تر می‌کند. اگر به این نوع اختلال مبتلایید، حتما از درمان‌های مناسب منفعت گیری کنید. اگر هم در این عرصه توانایی‌های خوبی دارید، خوشحال می‌شویم آنها را با ما هم در بین بگذارید.



هشدار! این نوشته فقط جنبه آموزشی دارد و برای منفعت گیری از آن ملزوم است با پزشک یا متخصص وابسته مشورت کنید. اطلاعات زیاد تر



منبع