انقباضات دردناک از علائم سندرم شخص سفت

سندرم شخص سفت؛ همه‌چیز درمورد بیماری سلین دیون


یکی از ناگوارترین اخبار سال ۲۰۲۳ خاموشی صدای سلن دیون، خواننده معروف تایتانیک، می بود. هیولای وحشتناک سندرم شخص سفت که علتسفتی و اسپاسم عضلانی می‌بشود، علتشد این خواننده برای همیشه با دنیای خوانندگی خداحافظی کند. از هر ۱میلیون نفر در دنیا، ۱ نفر به این بیماری خودایمنی عصبی نادر مبتلا می‌بشود. در این مقاله، درمورد این سندرم و علائم و راه حلهای درمان آن می‌خوانید.

سندرم شخص سفت چیست؟

سندرم شخص سفت (Stiff person syndrome) نوعی اختلال خودایمنی نادر است که هم زنان و هم مردان در هر سنی امکان پذیر دچارش شوند. اثرات ناخوشایند این سندرم به‌شکل اسپاسم‌های عضلانی دردناک در ناحیه میانی بدن (عضلات تنه و شکم) ظاهر خواهد شد و به‌مرور زمان راه‌رفتن را برای فرد دشوار می‌کنند. اگرچه تا این مدت هیچ درمانی برای این عارضه وجود ندارد، نظارت پزشک متخصص و مهار علائم آن زندگی را برای بیمار آسان‌تر می‌کند.

انواع سندرم شخص سفت

۱. سندرم شخص سفت کلاسیک

اکثر بیماران به همین نوع مبتلا خواهد شد که با علائمی همانند سفتی و اسپاسم در عضلات کمر، پاها، بازوها و شکم همراه است. این افراد دچار اسپاسم عضلانی مکرر خواهد شد و هر روز درد می‌کشند.

۲. سندرم فرد سفت جزئی

این بیماری لزوما کل بدن فرد را دچار نمی‌کند؛ زیاد زمان‌ها فقط روی یکی از اندام‌ها همانند ساق پا تاثییر می‌گذارد و اسپاسم‌ها فقط در همان ناحیه اتفاق می‌افتند.

۳. سندروم شخص سفت پلاس

این نوع یکی از انواع کمتر شایع این سندرم است که فرد مبتلا به آن با ترکیبی از ویژگی‌های سندرم کلاسیک و علائم اختلال کارکرد ساقه مغز روبه رو می‌بشود. این افراد دچار اسپاسم و سفتی عضلانی، ناهماهنگی، دوبینی و مشکلات گفتاری خواهد شد.

۴. انواع کمتر رایج

برخی عارضه‌های دیگر هم در دسته اختلالات سندروم شخص سفت قرار می‌گیرند، اما شیوع کمتری دارند همانند انسفالومیلیت پیشرونده با سفتی و میوکلونوس (PERM)، آتاکسی مخچه‌ای غالب و سندرم همپوشانی.

رایج‌ترین علائم سندرم شخص سفت

انقباضات دردناک عضلانی و اسپاسم ناشی از سندروم استیف پرسن زیاد تر از پاها و کمر اغاز می‌بشود و نواحی شکم و بالاتنه همانند بازوها، گردن و صورت را دچار می‌کند. بسته به این که کدام تکه از بدن دچار شده است، گمان ابراز این علائم وجود دارد:

  • مشکل راه‌رفتن؛
  • سفتی و اسپاسم مداوم در ناحیه کمر؛
  • بی‌ثباتی و عدم اعتدال بدن؛
  • تنگی نفس در صورت صدمه قفسه سینه؛
  • درد مزمن؛
  • انحنای اغراق‌آمیز در ناحیه تحتانی کمر؛
  • اضطراب و آگورافوبیا به‌خاطر هراس از اسپاسم؛
  • مشکلات حرکت چشم همانند دوبینی؛
  • مشکلات گفتاری.

علل ابتلا به سندرم فرد سفت

تا این مدت علت دقیق سندرم شخص سفت اشکار نشده است و فقط می‌دانیم که در این بیماری خودایمنی، سیستم ایمنی بدن به دلایل ناشناخته به سلول‌های سالم دعوا می‌کند و آنها را از بین می‌برد. بدن تعداد بسیاری از افراد مبتلا به این سندرم علیه آنزیم گلوتامیک اسید آنتی‌بادی GAD تشکیل می‌کند، اما حتی وجود این آنتی‌بادی‌ها در بدن به معنی ابتلا به سندروم شخص سفت نیست. بر پایه تحقیقات، آنتی‌بادی‌های گیرنده گلیسین، آمفیفیزین و DPPX نیز امکان پذیر با سندرم استیف پرسن مرتبط باشند. با‌این‌حال برای آنکه قطعی‌تر درمورد علت ابتلا به سندروم استیف پرسن اظهار نظر کنیم، تحقیقات بیشتری ملزوم است.

چه‌ افرادی زیاد تر در معرض ابتلا به این بیماری‌اند؟

درست همانند همه بیماری‌های خودایمنی، گمان ابتلا به سندروم شخص سفت نیز در زنان دو برابر مردان است و اگرچه زیاد تر افرادی در بازه سنی ۳۰ تا ۴۰سالگی را دچار می‌کند، امکان پذیر در هر سنی ابراز کند. افراد مبتلا به دیگر بیماری‌های خودایمنی همانند دیابت نوع ۱، مشکلات تیروئید، بیماری پیسی (ویتیلیگو) و سلیاک زیاد تر از دیگر افراد در معرض ابتلا به این سندرم قرار دارند.

روش تشخیص سندرم استیف پرسن

از‌آنجا‌که علائم این سندرم نادر همانند روماتیسم ستون فقرات، عارضه ناگوار ام اس و دیگر بیماری‌های خودایمنی است، تشخیص آن سخت و نیازمند انجام مرحله های متعدد است. پزشک ابتدا درمورد علائم مشکوک می‌پرسد و سپس از معاینه فیزیکی و عصبی، برای قبول تشخیص خود، آزمایش‌های زیر را تجویز می‌کند:

  • آزمایش آنتی‌بادی: در آزمایش خون وجود آنتی‌بادی‌های GAD، دیگر آنتی‌بادی‌های مرتبط و علائمی که نشانگر تایید یا رد بیماری‌های دیگر باشند، بازدید خواهد شد.
  • الکترومیوگرافی: در این تست فعالیت الکتریکی عضلات اندازه‌گیری می‌بشود.
  • پونکسیون کمری: در این آزمایش، پزشک بخشی از مایع کانال نخاع را برمی‌دارد تا وجود آنتی‌بادی GAD را بازدید کند.

مهار و درمان سندروم فرد سفت

این بیماری درمان قطعی ندارد و فقط می‌توان با تسکین علائم آزاردهنده آن، کیفیت زندگی بیمار را بهبود بخشید. از‌ طرفی انواع گوناگون این بیماری رویکردهای درمانی متغیری دارند. از این‌ رو تیم درمان که شامل متخصصان مغز و اعصاب، متخصصان فیزیوتراپی، متخصصان توانبخشی، گفتاردرمانگران و متخصصان سلامت روان است، بهترین برنامه درمانی را به بیمار پیشنهاد می‌کند.

۱. داروهای تسکین‌دهنده علائم

پزشک به افراد دچار سندرم شخص سفت در وهله اول داروهای مهار اسپاسم می‌دهد تا سفتی و درد ناشی از گرفتگی‌های عضلانی را کم‌رنگ‌ کند. برخی از این داروها عبارت‌اند از:

  • شل‌کننده‌های عضلانی دهان همانند دیازپام، کلونازپام، باکلوفن یا تیزانیدین.
  • داروهای ضددرد عصبی برای مهار انتقال‌دهنده‌های عصبی GABA همانند گاباپنتین، پره گابالین و تیگابین.
  • سم بوتولینوم برای قطع اسپاسم.
  • مهارکننده‌های بازجذب سروتونین (SSRI) برای از بین بردن علائم فیزیکی ناشی از اضطراب.

۲. داروهای سرکوب سیستم ایمنی

تبادل پلاسما برای کمک به درمان سندرم فرد سفت

مقصد از مصرف این داروها اصلاح یا حتی سرکوب سیستمی ایمنی است تا قوت کافی برای صدمه‌زدن به سلول‌های سالم را نداشته باشد. چند نمونه از این داروها عبارت‌اند از:

  • تزریق ایمونوگلوبولین داخل‌وریدی یا زیرجلدی؛
  • تبادل پلاسما (پلاسمافرزیس)؛
  • سرکوب‌کننده‌های داخل‌وریدی سیستم ایمنی همانند همانند ریتوکسیماب؛
  • سرکوب‌کننده‌های خوراکی سیستم ایمنی همانند مایکوفنولات موفتیل، آزاتیوپرین.

۳. درمان‌های مکمل

درمان‌های غیردارویی در کنار داروهای گوناگون امکان پذیر برای مهار علائم سندروم شخص سفت زیاد سودمند باشند، همانند:

  • فیزیوتراپی با تمرکز بر تمرینات کششی، تکنیک‌های میوفاشیال (دیپ تیشو یا بافت عمیق)، تمرین اعتدال و راه‌رفتن، فراصوت‌درمانی و گرمادرمانی.
  • آب‌درمانی.
  • منفعت گیری از پد گرمایشی.
  • تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست.
  • دست‌کاری استئوپاتیک (استخوان‌درمانی).
  • ورزش چی کونگ.
  • دست‌کاری ستون فقرات (کایروپراکتیک).
  • ماساژ.
  • یوگا.
  • طب سوزنی.
  • طب فشاری (فشاردرمانی).
  • تمرینات پیلاتس.
  • رفتاردرمانی شناختی.

هریک از این راه حلهای درمانی می‌توانند اثرات متغیری بر افراد مبتلا به سندرم شخص سفت بگذارند و تک‌تک آنها (به‌تشخیص پزشک) قیمت امتحان‌کردن را دارند. در کل بهترین درمان برای این عارضه ترکیبی از راه حلهای درمانی دارویی و غیردارویی است که شدت علائم را به‌مرور زمان به حداقل می‌رساند.

سؤالات پرتکرار

۱. آیا فرد مبتلا به سندرم شخص سفت به ویلچر نیاز دارد؟

بستگی به مقدار پیشرفت بیماری دارد. برخی از بیماران در مرحله های گسترش یافتهتر این عارضه برای راه‌رفتن و حرکت به پشتیبانی نیاز دارند.

۲. آیا سندرم فرد سفت کشنده است؟

مرگ ناشی از سندرم فرد سفت زیاد نادر است و طبق معمول ناشی از خود بیماری نیست، بلکه بر تاثییر لخته‌شدن خون یا عفونت‌ زخم به‌خاطر بی‌حرکتی اتفاق می‌افتد.

۳. رژیم غذایی و سبک زندگی چه تأثیری بر سندروم فرد سفت دارند؟

انتخاب سبک زندگی متعادل، نگه داری تحرک و داشتن رژیم غذایی سالم از با اهمیت ترین راه حلهای مهار بیماری‌های خودایمنی‌اند و تاثییر مثبت درمان‌های دارویی و غیردارویی را تحکیم می‌کنند.

۴. چه وقتی برای سندرم استیف پرسن به پزشک مراجعه کنیم؟

به‌محض مشاهده اولین علائم مشکوک این بیماری، به پزشک مراجعه کنید تا ضمن تشخیص قطعی، نظارت درازمدت بر سلامت اغاز بشود.

۵. فرد مبتلا به سندروم شخص سفت چه مقدار عمر می‌کند؟

۶ تا ۲۸ سال سپس از مشاهده اولین علائم.

کلام آخر

سندروم فرد سفت جزو بیماری‌های خودایمنی است و برای جلوگیری از آن کاری از دستمان برنمی‌آید. از‌آنجا‌که با شدت‌یافتن بیماری توانمندی فرد برای انجام فعالیت‌های روزمره کمتر و گمان نیاز به عصا، واکر یا ویلچر زیاد تر می‌بشود، پیشنهاد می‌کنیم به‌محض مشاهده علائم به پزشک مراجعه و روال درمان را اغاز کنید. اگرچه تا این مدت روشی برای درمان قطعی این بیماری وجود ندارد، می‌توان به راه حلهای گوناگون علائم آزاردهنده آن را تسکین داد و در درازمدت با آن کنار آمد.

شما بگویید

چه مقدار درمورد سندروم شخص سفت می‌دانید؟ اگر این سندرم را در اطرافیان خود دیده‌اید و چیزهای بیشتری درمورد‌اش می‌دانید، حتما در قسمت نظرات برایمان بنویسید.



هشدار! این نوشته فقط جنبه آموزشی دارد و برای منفعت گیری از آن ملزوم است با پزشک یا متخصص وابسته مشورت کنید. اطلاعات زیاد تر



منبع

راش پوستی قرمز و ناهموار از علائم تب روماتیسمی

تب روماتیسمی؛ همه‌چیز درباره این بیماری خودایمنی


تب روماتیسمی نوعی بیماری خودایمنی و التهابی است و زمانی ایجاد می‌شود که گلودرد استرپتوکوکی یا مخملک به‌درستی درمان نشوند. این عارضه ممکن است باعث التهاب بافت‌هایی مانند مفاصل و قلب شود. یکی از شایع‌ترین علائم این بیماری راش پوستی قرمز و ناهموار است. هرآنچه لازم است درباره تب روماتیسمی بدانید، در این مقاله خواهید خواند. با ما همراه باشید.

تب روماتیسمی چیست؟

تب روماتیسمی نوعی بیماری خودایمنی نادر است که باعث التهاب بافت‌ها و اندام‌های بدن می‌شود. این عارضه که تب روماتیسمی حاد نیز نامیده می‌شود، زمانی بروز می‌کند که سیستم ایمنی فرد به عفونت‌هایی نظیر گلودرد استرپتوکوکی یا مخملک درمان‌نشده واکنش نشان دهد. اگر این عفونت‌ها درمان نشوند، ممکن است سیستم ایمنی بدن به بافت‌های سالم بدن حمله کند و باعث تورم و التهاب شود.

گرچه هر کسی ممکن است دچار تب روماتیسمی شود، این عارضه بیشتر کودکان و نوجوانان (۵ تا ۱۵ سال) را درگیر می‌کند. تب روماتیسمی در کودکان معمولا ۲ تا ۳ هفته پس از عفونت گلودرد استرپتوکوکی یا مخملک ایجاد می‌شود و در کودکان کمتر از ۵ سال و بزرگ‌تر از ۱۵ سال رخ نمی‌دهد.

علائم تب روماتیسمی چیست؟

یکی از رایج‌ترین علائم این عارضه راش پوستی قرمز و ناهموار است. سایر علائم رایج عبارت‌اند از:

  • تب؛
  • درد عضلانی؛
  • قرمزی و ورم لوزه‌ها؛
  • سردردهای بی‌دلیل و مداوم؛
  • درد قفسه سینه یا ضربان غیرطبیعی قلب؛
  • برجستگی‌های کوچک (ندول) زیر پوست؛
  • قرمزی و ورم مفاصل (مخصوصا زانوها، مچ پا و آرنج)؛
  • احساس خستگی بیش‌ از حد در تمام ساعات شبانه‌روز؛
  • حرکات تند و بی‌اختیار بدن (بیشتر در دست‌ها، پاها و صورت).

علل تب روماتیسمی

تب روماتیسمی نوعی واکنش دفاعی سیستم ایمنی بدن است که باعث می‌شود با بافت‌های سالم مبارزه کند. عفونت گلودرد استرپتوکوکی یا مخملک درمان‌نشده این واکنش دفاعی را تحریک می‌کنند. ارتباط بین عفونت استرپتوکوکی و تب روماتیسمی دقیقا مشخص نیست؛ به نظر می‌رسد باکتری‌ها سیستم ایمنی را فریب می‌دهند تا به بافت‌های سالم حمله کند.

سیستم ایمنی بدن همیشه باکتری‌های عامل عفونت را هدف قرار می‌دهد، اما در این عارضه سیستم ایمنی به‌اشتباه به بافت‌های سالم مخصوصا قلب، مفاصل، پوست و سیستم عصبی مرکزی حمله می‌کند. این واکنش سیستم ایمنی منجر به تورم بافت‌ها (التهاب) می‌شود.

عوامل زمینه‌ساز این بیماری

برخی عوامل احتمال ابتلای فرد به این عارضه را افزایش می‌دهند، مانند:

  • سن: این عارضه بیشتر کودکان یا نوجوانان ۵ تا ۱۵ساله را مبتلا می‌کند.
  • سابقه خانوادگی: اگر فردی در خانواده تب روماتیسمی داشته باشد، سایر اعضای خانواده هم ممکن است به آن مبتلا شوند.
  • حضور در مناطق شلوغ: باکتری‌ها در مکان‌های شلوغ راحت‌تر پخش می‌شوند.
  • ضعف سیستم ایمنی: ضعف سیستم ایمنی فرد را در برابر این عارضه آسیب‌پذیرتر می‌کند. کودکانی که مدام به عفونت‌های استرپتوکوکی مبتلا می‌شوند، ممکن است بیشتر مستعد ابتلا به تب روماتیسمی باشند.
  • محل زندگی: بیشتر افراد مبتلا به تب روماتیسمی در مکان‌هایی زندگی می‌کنند که منابع بهداشتی و پزشکی محدودی دارند، مانند کشورهای فقیر. ممکن است زندگی در منطقه‌ای که مراقبت‌های پزشکی یا دارویی در دسترس نیست، کودکان را در معرض ابتلا به این عارضه قرار دهد.

تب روماتیسمی چه تأثیری بر سلامت قلب دارد؟

گرچه معمولا این عارضه تأثیری بر سلامت قلب ندارد، ممکن است گاهی به بافت‌های قلب، به‌ویژه دریچه‌های آن، آسیب برساند. با گذشت زمان، ممکن است این عارضه آسیب دائمی و جبران‌ناپذیری به قلب وارد کند که پزشکان آن را روماتیسم قلبی یا نارسایی احتقانی قلب می‌نامند. آسیب قلبی ممکن است ۱۰ تا ۲۰ سال پس از تشخیص تب روماتیسمی بروز کند.

تشخیص تب روماتیسمی

اگر فرد بیش از چند روز گلودرد داشته است، باید به پزشک مراجعه کند. آزمایش سریع استرپتوکوکی یا کشت گلو آزمایش‌های تشخیصی برای اثبات این عارضه‌اند. نتیجه آزمایش استرپتوکوکی ۱۰ دقیقه بعد از آزمایش و نتیجه آزمایش کشت گلو چند روز بعد از آزمایش آماده می‌شود. علاوه‌بر این ۲ آزمایش، ممکن است پزشک بسته به علائم بیمار این آزمایش‌ها را هم تجویز کند:

  • آزمایش خون: گاهی اوقات پزشکان برای تأیید عفونت استرپتوکوکی آزمایش خون تجویز می‌کنند. آزمایش خون آنتی‌بادی‌ها و سایر مواد موجود در خون مانند پروتئین را شناسایی می‌کند. وجود موادی مانند پروتئین در خون نشان‌دهنده التهاب بدن است.
  • آزمایش‌های قلب: گاهی ممکن است پزشک برای بررسی عملکرد قلب بیمار آزمایش‌های قلبی نظیر نوار قلب یا اکوکاردیوگرام را تجویز کند.

برای تشخیص تب روماتیسمی، بیمار باید ۲ معیار اصلی یا ۱ معیار اصلی و ۲ معیار جزئی را داشته باشد.

معیارهای اصلی عبارت‌اند از:

معیارهای جزئی عبارت‌اند از:

  • تب؛
  • درد مفاصل؛
  • سابقه تب روماتیسمی یا روماتیسم قلبی؛
  • افزایش نرخ رسوب گلبول قرمز (ESR) یا سطح پروتئین واکنشی C.

درمان تب روماتیسمی

رفع عفونت باکتریایی و سپس درمان التهاب بافت‌ها مراحل درمان تب روماتیسمی‌اند.

۱. آنتی‌بیوتیک

پزشکان معمولا در اولین مرحله درمان این عارضه، برای درمان عفونت باکتریایی زمینه‌ای آنتی‌بیوتیک تجویز می‌کنند. برخی از آنتی‌بیوتیک‌ها تزریقی و برخی دیگر خوراکی‌اند و باید به‌مدت ۱ هفته یا بیشتر مصرف شوند.

۲. داروهای ضدالتهابی

پس از رفع عفونت، پزشک احتمالا دارویی را برای کاهش التهاب در سراسر بدن تجویز می‌کند. این دارو ممکن است علائمی مانند درد مفاصل را تسکین دهد. برای علائم شدید هم ممکن است داروی قوی‌تری (مانند کورتون) برای بیمار تجویز شود.

۳. سایر روش‌های درمانی

این عارضه ممکن است افراد را به روش‌های مختلفی درگیر کند. پزشک ممکن است بر اساس نحوه تأثیر بیماری بر بیمار، درمان‌های دیگری را توصیه کند. در موارد شدید ممکن است بیمار به جراحی قلب یا درمان‌های مفصلی نیاز داشته باشد.

پیشگیری از تب روماتیسمی

درمان زودهنگام گلودرد استرپتوکوکی و مخملک یکی از مهم‌ترین راهکارهای پیشگیری از ابتلا به این عارضه است. علائم گلودرد استرپتوکوکی و مخملک همیشه آشکار و قابل‌تشخیص نیستند. اگر کودک بیش از ۳ روز گلودرد یا علائم دیگری داشته باشد، باید به پزشک مراجعه کنید.

در صورتی که کودک گلودرد استرپتوکوکی یا مخملک دارد، داروهایی را که پزشک برایش تجویز کرده است، سروقت به او بدهید و روند درمان را تکمیل کنید. کودک باید دوره کامل مصرف آنتی‌بیوتیک را به پایان برساند، حتی اگر احساس بهبودی داشته باشد. در غیر این صورت ممکن است عفونت از بین نرود و کودک را مستعد ابتلا به تب روماتیسمی کند.

رعایت بهداشت احتمال ابتلای فرد به عفونت باکتریایی را کاهش دمی‌هد و همچنین مانع از سرایت عفونت به شخصی دیگر می‌شود. تب روماتیسمی مسری نیست، اما گلودرد استرپتوکوکی و مخملک مسری‌اند. این عفونت‌ها از طریق سرفه یا عطسه در محیط پخش می‌شوند.

کلام پایانی

مهم‌ترین علل ابتلا به تب روماتیسمی درمان‌نشدن عفونت گلودرد استرپتوکوکی و مخملک است. اگر کودک دچار گلودرد استرپتوکوکی و مخملک شده است، داروهای تجویزشده را سروقت به او بدهید و دوره درمانش را کامل کنید.

آیا تابه‌حال کودک خودتان یا اطرافیانتان دچار این عارضه شده‌ است؟ لطفا نظرات و تجربیات ارزشمندتان را با ما و کاربران عزیزمان در میان بگذارید.



هشدار! این مطلب صرفا جنبه آموزشی دارد و برای استفاده از آن لازم است با پزشک یا متخصص مربوطه مشورت کنید. اطلاعات بیشتر



منبع