ایده تازه دانشمندان برای تزریق آهن و افزایش جذب کربن_سیاه پوش

گروهی از دانشمندان متبوع از کنسرسیوم غیرانتفاعی «راه حل‌های آهن اقیانوس» (ExOIS) در حال بازنگری مجدد بر روی تکنیک او گفت و گو‌برانگیز لقاح آهن اقیانوس (OIF) می باشند. این روش که در پژوهشی تازه در مجله Frontiers in Climate تشریح شده، شامل افزودن آهن به قسمت‌هایی از شمال شرقی اقیانوس آرام می‌باشد.

به نقل از دپارتمان اخبار علمی رسانه فناوری تکنا، مقصد این گروه تحقیقاتی، اغاز این پژوهش تا سال ۲۰۲۶ و ترویج رشد فیتوپلانکتون، گیاهان ریز دریایی است که قادر به جذب دی‌اکسید کربن (CO2) از جو می باشند. لقاح آهن اقیانوس بر این فرضیه محکم است که آهن عنصری حیاتی برای رشد فیتوپلانکتون محسوب می‌بشود. به حرف های دانشمندان، در بین راه حلهای بالقوه حذف دی‌اکسید کربن دریایی (mCDR)، لقاح آهن اقیانوس (OIF) طویل‌ترین سابقه مطالعاتی را داراست.

با این حال، در برخی مناطق اقیانوسی، آهن به ندرت یافت می‌بشود. دانشمندان با تزریق آهن به این مناطق، قادر خواهند می بود رشد فیتوپلانکتون را تحکیم کنند. در فرآیند فتوسنتز، این گیاهان دی‌اکسید کربن را جذب می‌کنند. علاوه بر این، هنگامی که این گیاهان می‌میرند یا توسط جانوران دریایی مصرف خواهد شد، بخشی از کربن جذب شده توسط آن‌ها به اعماق اقیانوس فرو رفته و به زمان طویل از چرخه جو خارج خواهد شد. اگرچه مبانی علمی لقاح آهن اقیانوس مستحکم به نظر می‌رسد، اما این روش بیشتر از یک دهه است که مورد مناقشه بوده است. آزمایش‌های قبل نتایج متناقضی را به همراه داشته و گاه عوارض جانبی زیانباری را در پی داشته‌اند.

از جمله این عوارض می‌توان به رشد گونه‌های سمی فیتوپلانکتون، تشکیل مناطق کم‌اکسیژن که حیات دریایی در آن با چالش روبرو می‌بشود و اختلال در چرخه مواد مغذی برای دیگر موجودات دریایی اشاره کرد. این مسائل جهت شده است که جامعه علمی با دیدگاه‌های محتاطانه‌ای به این حوزه پژوهشی بنگرد. با این حال، محققان ExOIS اعتقاد دارند که الزام مقابله با تغییرات اقلیمی ایجاب می‌کند که همه راهکارهای ممکن، حتی آن‌هایی که در قبل مورد انتقاد بوده‌اند، مورد بازدید مجدد قرار گیرند. این گروه تحقیقاتی متعهد شده است که با رویکردی شفاف و با نظارت دقیق علمی، به این نگرانی‌ها جواب دهد.

دانشمندان پافشاری کرده‌اند که مطالعات قبل بر روی OIF عمدتاً بر تعیین کمیت دوام ذخیره‌سازی کربن یا برسی کارآمدی OIF به گفتن یک رویکرد mCDR متمرکز نبوده‌اند. رویکرد این گروه تحقیقاتی مبتنی بر منفعت گیری از مدل‌های پیشرفته رایانه‌ای برای پیش‌بینی اثرات آزمایش‌ها است و آن‌ها آمادگی دارند تا یافته‌های خود را با عموم مردم به اشتراک بگذارند.

پژوهشی مشترک بین دانشمندان بریتانیایی، آمریکایی و فرانسوی با منفعت‌گیری از مدل‌سازی رایانه‌ای نشان داده است که تزریق سالانه یک تا دو میلیون تن آهن به اقیانوس می‌تواند تبدیل حذف ۴۵ میلیارد تن کربن تا سال ۲۱۰۰ بشود. شایان ذکر است که هیئت بین‌المللی تغییرات اقلیمی (IPCC) پیشتر بر الزام حذف مقادیر قابل توجهی CO2 از جو برای کنترل افزایش دمای جهانی پافشاری کرده است. اقیانوس با ظرفیت جذب حجم عظیمی از کربن، یک گزینه امیدبخش برای این منظور محسوب می‌بشود. ExOIS بر این باور است که با تحکیم توانایی اقیانوس در ذخیره‌سازی کربن از طریق لقاح آهن، می‌تواند سهم قابل توجهی در این تلاش داشته باشد. این گروه تحقیقاتی برای اندازه‌گیری جذب کربن، معیاری به نام «صد تن» را تعریف کرده است که برابر با ۱۰۰۰ کیلوگرم کربن جدا شده از تماس با جو به زمان حداقل ۱۰۰ سال است.

ExOIS اکنون به جستوجو فراهم بودجه و اخذ مجوزهای ملزوم است. این گروه تصمیم دارد مجوز آزمایش‌های خود را تحت پروتکل لندن، توافقنامه بین‌المللی در رابطه پژوهش‌های لقاح اقیانوس، دریافت کند. بر پایه گزارش‌ها، ExOIS امیدوار است که تا سال ۲۰۲۶ آزمایش‌هایی را در مساحتی به وسعت ۱۰,۰۰۰ کیلومتر مربع در شمال شرقی اقیانوس آرام اغاز کند.

برای مشاهده تازه ترین خبرها به صفحه اخبار علمی رسانه تکنا مراجعه کنید.