دستاورد پزشکان در درمان بیماری لو گهریگ از طریق ایمپلنت مغزی_سیاه پوش

محققان در یک دستاورد بزرگ پزشکی، موفق شده‌اند با منفعت گیری از ایمپلنت مغزی، به بیمار مبتلا به بیماری لو گهریگ (ALS) که توانایی سخن بگویید کردن خود را از دست داده می بود، پشتیبانی کنند تا مجدد بتواند ربط برقرار کند. این پیشرفت امیدوارکننده مشخص می کند که فناوری‌های تازه می‌توانند به بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به بیماری‌های عصبی پشتیبانی کنند.

به نقل از سرویس اخبار فناوری تکنا، در این مطالعه که نتایج آن در مجله پزشکی نیوانگلند انتشار شده است، محققان یک ایمپلنت مغزی را در مغز بیمار قرار دادند. این ایمپلنت سیگنال‌های مغزی بیمار را که مربوط به گفتار می باشند، دریافت کرده و آن‌ها را به کلمات تبدیل می‌کند. بیمار با منفعت گیری از این فناوری توانست با شدت قابل توجهی و با دقت بالا با دیگران ربط برقرار کند.

دکتر ادوارد چانگ، یکی از متخصصان برجسته در این عرصه، این دستاورد را گامی بزرگ در جهت گسترش فناوری‌های ارتباطی برای بیماران فلج می‌داند. او معتقد است که این فناوری می‌تواند به بیماران پشتیبانی کند تا استقلال خود را بازیابند و با اطرافیان خود ربط برقرار کنند.

ایمپلنت مغزی که در این مطالعه منفعت گیری شده است، سیگنال‌های الکتریکی مغز را که زمان تلاش برای سخن بگویید کردن تشکیل خواهد شد، ثبت می‌کند. سپس، یک کامپیوتر این سیگنال‌ها را تحلیل کرده و آن‌ها را به کلمات تبدیل می‌کند. این کلمات به طور صوتی یا نوشتاری برای فرد قابل مشاهده می باشند.

این فناوری به بیماران مبتلا به ALS و دیگر بیماری‌های شبیه پشتیبانی می‌کند تا ربط خود را با دنیای بیرون نگه داری کنند و از انزوا جلوگیری کنند. این مطالعه مشخص می کند که فناوری رابط مغز و رایانه به شدت در حال پیشرفت است و در آینده می‌توان از آن برای درمان طیف گسترده‌ای از بیماری‌های عصبی منفعت گیری کرد. این دستاورد امیدوارکننده است و مشخص می کند که با پیشرفت علم و فناوری، می‌توان به درمان تعداد بسیاری از بیماری‌های لاعلاج امیدوار می بود.

با وجود این پیشرفت بزرگ، تا این مدت چالش‌هایی در این عرصه وجود دارد. برای مثال، هزینه بالای این فناوری و نیاز به جراحی برای کاشت ایمپلنت، از جمله مانع ها حاضر می باشند. این چنین، تحقیقات بیشتری برای بهبود کارکرد این فناوری و گسترش کاربرد آن به دیگر بیماری‌های عصبی مورد نیاز است.

این دستاورد مشخص می کند که فناوری‌های نوین می‌توانند به بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به بیماری‌های عصبی پشتیبانی کنند. با ادامه تحقیقات و گسترش این فناوری‌ها، می‌توان به آینده‌ای امیدوار می بود که در آن تعداد بسیاری از بیماری‌های لاعلاج قابل درمان خواهند می بود.