دانشمندان استرالیایی روشی شگفت‌انگیز برای تجزیه پلاستیک کشف کردند_سیاه پوش

پلی‌استایرن، نوعی پلاستیک غیرقابل تجزیه، از زمان‌ها پیش به گفتن یکی از عوامل مهم آلودگی محیط زیست شناخته شده است. به همین علت، تعداد بسیاری از کشورها منفعت گیری از محصولات پلاستیکی یک‌بار مصرف را ممنوع کرده‌اند.

به نقل از سرویس اخبار تکنولوژی و فناوری تکنا، تیمی از دانشمندان دانشگاه نیو ساوت ولز در استرالیا موفق شده‌اند روشی کارآمد و کم‌هزینه برای تجزیه انواع گوناگون پلاستیک، از جمله پلی‌استایرن، اراعه دهند. در این روش نوآورانه، از یک ترکیب شیمیایی رایج به همراه نور خورشید و هوا منفعت گیری می‌بشود تا بتوان ۹۰ درصد از هفت نوع پلیمر گوناگون را در زمان زمان کوتاهی تجزیه کرد. بر پایه نتایج تحقیقات، این فرآیند تنها ۳۰ دقیقه طول می‌کشد و بعد از سه ساعت، مقدار تجزیه پلاستیک به ۹۷ درصد می‌رسد.

مکانیسم کارکرد این روش بدین گونه است. منفعت گیری از ترکیب شیمیایی تری‌کلرید آهن نقش مهمی دارد. این ترکیب شیمیایی در دمای اتاق و با پشتیبانی نور خورشید و اکسیژن، پیوندهای مولکولی پلاستیک را شکسته و آن را تجزیه می‌کند. این چنین این روش نسبت به راه حلهای سنتی تجزیه پلاستیک زیاد سریع تر و کارآمدتر است.

علاوه بر آن ترکیب شیمیایی مورد منفعت گیری در این روش، ارزان و به راحتی در دسترس است. یکی از مزایای این روش نوآورانه افت آلودگی محیط زیست است. با تجزیه سریع و کامل پلاستیک‌ها، این روش به افت دیدنی آلودگی محیط زیست پشتیبانی می‌کند. مواد حاصل از تجزیه پلاستیک‌ها می‌تواند به گفتن مواد اولیه برای تشکیل محصولات تازه مورد منفعت گیری قرار گیرد. مقابله با میکروپلاستیک‌ها دیگر مزیت این روش است. این روش قادر است میکروپلاستیک‌ها را که یکی از بزرگ‌ترین تهدیدات برای محیط زیست می باشند، تجزیه کند.

مدیریت پسماندهای پلاستیکی در این روش می‌تواند در صنعت مدیریت پسماند برای تجزیه سریع و کارآمد پلاستیک‌ها مورد منفعت گیری قرار گیرد. مواد حاصل از تجزیه پلاستیک‌ها می‌تواند برای تشکیل انواع گوناگون محصولات، از جمله مواد بسته‌بندی، منفعت گیری بشود. این روش با چالش‌ها و محدودیت‌هایی همراه است. اکنون، این روش برای تجزیه پلاستیک در محیط‌های آبی مناسب نیست. این چنین محققان تا این مدت نتوانسته‌اند به طور کامل بر نوع و مقدار محصولات نهایی حاصل از تجزیه پلاستیک‌ها کنترل داشته باشند.

محققان در تلاش می باشند تا این روش را بهبود بخشیده و آن را برای منفعت گیری در مقیاس بزرگ آماده کنند. با گسترش این فناوری، می‌توان به آینده‌ای امیدوار می بود که در آن آلودگی پلاستیکی به حداقل برسد و منبع های طبیعی به نحو بهتری نگه داری شوند. در کل، این دستاورد علمی گامی بزرگ در جهت حل بحران جهانی آلودگی پلاستیک محسوب می‌بشود و می‌تواند آینده‌ای پایدارتر را برای کره زمین رقم بزند.