آیا هوش مصنوعی آزمون تورینگ را فتح کرده است؟_سیاه پوش

تحقیقات تازه حاکی از آن است که هوش مصنوعی (AI) امکان پذیر برای اولین بار موفق به گذراندن آزمون تورینگ شده باشد. این اتفاقات، نقطه عطفی قابل دقت در عرصه هوش مصنوعی به حساب می اید.

به نقل از سرویس تازه های فناوری آژانس خبری تکنا، در دنیای امروز تعامل ما با هوش مصنوعی بیشتر از هر زمان فرد دیگر فراگیر شده است. برای سنجش توانایی انسان‌ها در تشخیص هوش مصنوعی از انسان واقعی، پژوهشگران گروهی از افراد را گردهم آوردند. این افراد موظب شدند با چهار جواب‌دهنده به گفتگو بپردازند. این جواب‌دهندگان شامل یک انسان، یک برنامه هوش مصنوعی قدیمی به نام ELIZA (مربوط به دهه ۱۹۶۰) و این چنین دو مدل هوش مصنوعی گسترش یافتهتر، GPT-3.5 و GPT-4 (هوش مصنوعی پشت‌بان چت‌گپت) بودند.

آزمون تورینگ، که اولین بار در سال ۱۹۵۰ توسط آلن تورینگ دانشمند علوم کامپیوتر، با گفتن «بازی پیروی» نقل شد، به سنجش توانایی یک ماشین در نمایش هوش به طوری غیرقابل تشخیص از انسان می‌پردازد. به عبارت دیگر، ماشینی که بتواند در یک مکالمه فردی را فریب دهد و او را به این باور رساند که با یک انسان در حال گفتگو است، آزمون تورینگ را پشت سر گذاشته است.

پژوهشگران برای همانند‌سازی این آزمون، از ۵۰۰ نفر خواستند تا به زمان پنج دقیقه با چهار جواب‌دهنده، شامل یک انسان، برنامه هوش مصنوعی قدیمی ELIZA، و این چنین GPT-3.5 و GPT-4 گفتگو کنند. بعد از آخر گفتگو، شرکت‌کنندگان می‌بایست تشخیص می‌دادند که آیا با یک انسان یا هوش مصنوعی سخن بگویید کرده‌اند. نتایج این مطالعه که در تاریخ ۹ می در سرور پیش‌چاپ arXiv انتشار شد، مشخص می کند شرکت‌کنندگان در ۵۴ درصد اوقات، GPT-4 را انسان تشخیص داده‌اند.

این یافته‌ها نشان‌دهنده پیشرفت قابل احتیاط هوش مصنوعی در عرصه‌ی برقراری ربط طبیعی با انسان است. دکتر نل واتسون، پژوهشگر هوش مصنوعی در مؤسسه مهندسان برق و الکترونیک (IEEE) در گفتگویی با لایو ساینس اظهار داشت: «مدل‌های هوش مصنوعی تازه می‌توانند همانند انسان‌ها، با کنار هم قرار دادن توجیهات به ظاهر موجه، داستان‌هایی را به طور پویا خلق کنند.»

دکتر واتسون در ادامه می‌افزاید: «این مدل‌ها این چنین می‌توانند تحت تأثیر سوگیری‌های شناختی قرار بگیرند، فریب بخورند و دستکاری شوند. توانایی هوش مصنوعی در پیروی از رفتارهای انسانی، نشان‌دهنده پیچیدگی فزاینده‌ی این سیستم‌ها است. ظهور این ویژگی‌های انسان‌گونه در هوش مصنوعی، آن‌ها را نسبت به رویکردهای ابتدایی‌تر که فقطً فهرستی از جواب‌های از پیش تعیین‌شده داشتند، زیاد باورپذیرتر می‌کند.»

این مطالعه که بر پایه دهه‌ها تلاش برای قبولی آزمون تورینگ توسط هوش مصنوعی بنا شده است، نگرانی‌هایی را در رابطه پیامدهای گسترده اجتماعی و اقتصادی سیستم‌های هوش مصنوعی پیشرفته نقل می‌کند. برخی از کارشناسان بر این باورند که شباهت فزاینده‌ی هوش مصنوعی به انسان، می‌تواند تبدیل سردرگمی و سوءتفاهم در تعامل های انسان و ماشین بشود.

با این حال، نتایج این مطالعه این چنین حاکی از آن است که فقطً شباهت ظاهری به انسان، نمی‌تواند ملاک کاملی برای سنجش هوش مصنوعی باشد. همان گونه که در این پژوهش مشهود است، عواملی همچون سبک گفتن و هوش احساسی در پیروزی در آزمون تورینگ نقش بسزایی ایفا می‌کنند. این کار مشخص می کند که فهمیدن ماهیت هوش مصنوعی نیازمند رویکردی جامع‌تر و دقت به ابعاد گوناگون هوش است.

در خاتمه، دکتر واتسون بر اهمیت این یافته‌ها برای آینده‌ی تعامل انسان و ماشین پافشاری می‌کند. وی معتقد است که این دستاورد، چالش‌هایی را برای نحوه‌ی برقراری ربط با هوش مصنوعی پیش روی ما قرار می‌دهد. به حرف های‌ی او، انسان‌ها در آینده نیازمند گسترش‌ی توانایی‌هایی برای تشخیص ماهیت تعامل های خود با سیستم‌های هوش مصنوعی خواهند می بود، به اختصاصی در حوزه‌های حساس که نیازمند دقت و مطمعن بالایی می باشند. برای دیدن دیگر خبرهای مرتبط به صفحه اخبار هوش مصنوعی مراجعه کنید.