کشف گازک های سیاهچاله امیدی برای اثبات تبخیر این غولهای فضایی_سیاه پوش

فرضیه تبخیر سیاهچاله ها توسط تابش گرمایی که توسط استفان هاوکینگ نقل شد، هم چنان یک نظریه اثبات نشده باقی مانده است. با این حال، گروهی از دانشمندان بر این باورند که کشف “گازَک های سیاهچاله” می تواند کلید اثبات این فرضیه باشد.

هاوکینگ نظر کرد که هیچ چیز حتی سیاهچاله ها، برای همیشه دوام نمی آورند. او نظریه ای را نقل کرد که بر پایه آن سیاهچاله ها به طور مداوم تابش گرمایی از خود ساطع می کنند و در نهایت با یک انفجار نهایی از بین می روال. این تابش به افتخار وی “تابش هاوکینگ” نامیده شد. اما تا بحال شواهدی دال بر وجود این تابش به دست نیامده است.

به نقل از سرویس اخترشناسی آژانس خبری فناوری تکنا، این گروه تحقیقاتی بر این باورند که برخوردهای فاجعه آمیز سیاهچاله های بزرگتر امکان پذیر تبدیل تشکیل گازک های سیاهچاله بشود سیاهچاله های زیاد کوچک و داغ که به فضا پرتاب می شوند. اهمیت این کشف در این است که هاوکینگ معتقد می بود هر چه سیاهچاله کوچکتر باشد، تابش هاوکینگ را با شدت بیشتری انتشار می کند.

با دقت به جرم عظیم سیاهچاله های کلان جرمی (میلیاردها برابر جرم خورشید) انتشار کردن کامل تابش هاوکینگ از آنها به گمان زیاد زمان زیاد بیشتری نسبت به عمر کل کیهان نیاز خواهد داشت. به این علت تشخیص این چنین تابشی از سیاهچاله های عظیم عملا غیرممکن است. اما در رابطه گازک های سیاهچاله با جرمی در نزدیک به سیارک، داستان متفاوت است.

این سیاهچاله های ریز می توانند در بازه وقتی قابل رصدی برای انسان تبخیر شده و منفجر شوند. محققان بر این باورند که آخر عمر این گازک ها با یک سیگنال اشکار همراه خواهد می بود که حاکی از انتشار کردن تابش هاوکینگ و در نتیجه، کوچک شدن و مرگ آنهاست. دکتر فرانچسکو سانینو، فیزیکدان نظری از دانشگاه جنوب دانمارک و یکی از اعضای این گروه تحقیقاتی او گفت: “هاوکینگ پیش بینی کرد که سیاهچاله ها با انتشار کردن ذرات تبخیر می شوند. ما بر آن شدیم تا این نوشته و تأثیر مشاهده ای تشکیل تعداد بسیاری از گازک های سیاهچاله را مورد بازدید قرار دهیم. این گازک ها که فکر می کنیم در طی رویدادهای فاجعه آمیزی همانند ادغام دو سیاهچاله اخترفیزیکی شکل می گیرند، می توانند کلید اثبات فرضیه تابش هاوکینگ باشند.”